جهیم بن صلت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]| + - [[))
خط ۴: خط ۴:
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[جهیم بن صلت در تاریخ اسلامی]] | [[جهیم بن صلت در تراجم و رجال]]| [[جهیم بن صلت در حدیث]]</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[جهیم بن صلت در تاریخ اسلامی]] | [[جهیم بن صلت در تراجم و رجال]] - [[جهیم بن صلت در حدیث]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۶


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

جهیم بن الصلت بن مطلب بن عبدمناف از طایفه قریش که به دو واسطه نسبش به جد بزرگوار پیامبر اسلام(ص) می‌رسد. در سال هشتم هجری اسلام آورد و پیامبر(ص) سی وسق (هر وسق برابر است با ۱۷۳ کیلوگرم) از غنائم خیبر را به وی داد[۱]. در زمان جاهلیت که افراد کمی سواد داشتند، او سواد داشت و برای رسول خدا(ص) و نویسندگی می‌کرد[۲]. از جمله صلح نامه‌ای که میان پیامبر(ص) و یحنة بن رؤبه در تبوک نوشته شد، به خط او بود[۳].[۴]

رؤیای صادقه جهیم بن صلت

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۲۶۱؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۳۶۹؛ الاصابه، ابن حجر، ج۱، ص۶۲۶؛ سبل الهدی و الرشاد، صالحی شامی، ج۱۱، ص۳۷۸.
  2. الاصابه، ابن حجر، ج۱، ص۶۲۶؛ انساب الاشراف، بلاذری، ج۱، ص۵۳۲.
  3. تجارب الأمم، ابن مسکویه، ج۱، ص۲۷۴ و الاصابه، ابن حجر، ج۱، ص۶۲۶.
  4. عباسی، حبیب، مقاله «جهیم بن صلت»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۴، ص:۳۰۹.