ارتداد در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100627.jpg|22px]]، [[عبدالوهاب فراتی|فراتی، عبدالوهاب]]، [[نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی (مقاله)| | # [[پرونده:1100627.jpg|22px]]، [[عبدالوهاب فراتی|فراتی، عبدالوهاب]]، [[نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی (مقاله)|مقاله «نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|'''سیره سیاسی پیامبر اعظم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۰
مقدمه
مرتدین ممکن است فرد، گروه یا یک واحد مستقل سیاسی در درون خلافت بزرگ اسلامی باشند. ارتداد به معنای خروج از دین اسلام است. در صورتی که فرد عاقل، بالغ و هوشیار و مختار، به صورت زبانی یا عملی، کاری انجام دهد که نشان برگشت او از دین اسلام باشد، مرتد به حساب می‌آید. درباره حکم شرعی مرتد، بسیاری از فقهای اهل سنت با استناد به روایتی از پیامبر(ص) که فرمود: «مَنْ بَدَّلَ دِينَهُ فَاقْتُلُوهُ»[۱]، حکم آن را کشتن می‌دانند، در حالی که پاره‌ای دیگر از فقهای شیعه و اهل سنت، قتل را مجازات ارتداد به حساب نمی‌آورند. که اکنون در مقام بحث از آن نیستیم.[۲]
جستارهای وابسته
پرسش مستقیم
سیره پیامبر خاتم در تعامل با مرتدین از اسلام چه بود؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ صحیح بخاری، ج۴، ص۱۹۶.
- ↑ فراتی، عبدالوهاب، نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی، سیره سیاسی پیامبر اعظم ص ۱۶۷.