رباب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
'''رباب'''، دختر [[امرء القیس بن عدی]]، [[همسر]] [[سید الشهدا]]{{ع}} و [[مادر]] [[سکینه]] و [[علی اصغر]] ([[عبد الله]]). | '''رباب'''، دختر [[امرء القیس بن عدی]]، [[همسر]] [[سید الشهدا]]{{ع}} و [[مادر]] [[سکینه]] و [[علی اصغر]] ([[عبد الله]]). | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
او در [[سفر]] [[کربلا]] حضور داشت و همراه [[اسیران]] به [[شام]] رفت، سپس به [[مدینه]] بازگشت و مدّت یک سال برای [[سید الشهدا]]{{ع}} [[عزاداری]] کرد و مرثیه‌هایی هم در سوگ آن [[حضرت]] سرود. خواستگارانی از اشراف و بزرگان [[قریش]] را ردّ کرد و حاضر نشد با کسی [[ازدواج]] کند. در سوگ [[ابا عبد الله]]{{ع}} پیوسته گریان بود و زیر سایه نمی‌رفت، از فرط [[گریه]] و [[اندوه]] بر [[شهادت]] [[حسین]]{{ع}} یک سال بعد (در سال ۶۲ [[هجری]]) [[جان]] باخت<ref>ادب الطف، شبر، ج۱، ص۶۳؛ کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۹.</ref>. از جمله سروده‌های او در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} ابیاتی است که اینگونه شروع می‌شود: {{عربی| إنَّ الَّذي كانَ نورا يُستَضاءُ بِهِ * بِكَربَلاءَ قَتيلٌ غَيرُ مَدفونِ سِبطَ النَّبِيِّ جَزاكَ اللّهُ صالِحَةً عَنّا * وجُنِّبتَ خُسرانَ المَوازينِ}}<ref>اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۹۹.</ref>. [[حسین بن علی]]{{ع}} نیز به این [[همسر]] با [[فضیلت]] و [[ادب]] و دخترش سکینه و خانه‌ای که این دو را در بر گرفته باشد، [[محبّت]] داشت و می‌فرمود: {{ | او در [[سفر]] [[کربلا]] حضور داشت و همراه [[اسیران]] به [[شام]] رفت، سپس به [[مدینه]] بازگشت و مدّت یک سال برای [[سید الشهدا]]{{ع}} [[عزاداری]] کرد و مرثیه‌هایی هم در سوگ آن [[حضرت]] سرود. خواستگارانی از اشراف و بزرگان [[قریش]] را ردّ کرد و حاضر نشد با کسی [[ازدواج]] کند. در سوگ [[ابا عبد الله]]{{ع}} پیوسته گریان بود و زیر سایه نمی‌رفت، از فرط [[گریه]] و [[اندوه]] بر [[شهادت]] [[حسین]]{{ع}} یک سال بعد (در سال ۶۲ [[هجری]]) [[جان]] باخت<ref>ادب الطف، شبر، ج۱، ص۶۳؛ کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۹.</ref>. از جمله سروده‌های او در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} ابیاتی است که اینگونه شروع می‌شود: {{عربی| إنَّ الَّذي كانَ نورا يُستَضاءُ بِهِ * بِكَربَلاءَ قَتيلٌ غَيرُ مَدفونِ سِبطَ النَّبِيِّ جَزاكَ اللّهُ صالِحَةً عَنّا * وجُنِّبتَ خُسرانَ المَوازينِ}}<ref>اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۹۹.</ref>. [[حسین بن علی]]{{ع}} نیز به این [[همسر]] با [[فضیلت]] و [[ادب]] و دخترش سکینه و خانه‌ای که این دو را در بر گرفته باشد، [[محبّت]] داشت و می‌فرمود: | ||
احبّهما و أبذل جلّ مالي | {{شعر}} | ||
{{ب|''لعمرك إنّني لاحبّ دارا''|2=''تكون بها سكينة و الرباب''}} | |||
{{ب|''احبّهما و أبذل جلّ مالي''|2=''و ليس لعاتب عندي عتاب''<ref>اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۹۹.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۹۷.</ref>.}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۱
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
رباب، دختر امرء القیس بن عدی، همسر سید الشهدا(ع) و مادر سکینه و علی اصغر (عبد الله).
مقدمه
او در سفر کربلا حضور داشت و همراه اسیران به شام رفت، سپس به مدینه بازگشت و مدّت یک سال برای سید الشهدا(ع) عزاداری کرد و مرثیه‌هایی هم در سوگ آن حضرت سرود. خواستگارانی از اشراف و بزرگان قریش را ردّ کرد و حاضر نشد با کسی ازدواج کند. در سوگ ابا عبد الله(ع) پیوسته گریان بود و زیر سایه نمی‌رفت، از فرط گریه و اندوه بر شهادت حسین(ع) یک سال بعد (در سال ۶۲ هجری) جان باخت[۱]. از جمله سروده‌های او در شهادت امام حسین(ع) ابیاتی است که اینگونه شروع می‌شود: إنَّ الَّذي كانَ نورا يُستَضاءُ بِهِ * بِكَربَلاءَ قَتيلٌ غَيرُ مَدفونِ سِبطَ النَّبِيِّ جَزاكَ اللّهُ صالِحَةً عَنّا * وجُنِّبتَ خُسرانَ المَوازينِ[۲]. حسین بن علی(ع) نیز به این همسر با فضیلت و ادب و دخترش سکینه و خانه‌ای که این دو را در بر گرفته باشد، محبّت داشت و می‌فرمود:
| لعمرك إنّني لاحبّ دارا | تكون بها سكينة و الرباب | |
| احبّهما و أبذل جلّ مالي | و ليس لعاتب عندي عتاب[۳][۴]. |
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ادب الطف، شبر، ج۱، ص۶۳؛ کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۹.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۹۹.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۹۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۹۷.