توبه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
[[رسول خدا]]{{صل}} از علاقه شدید خود به [[جوان]] پشیمان از گناه یاد می‌کند و می‌فرماید: {{متن حدیث|مَا فِي الدُّنْيَا شَيْ‌ءٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ شَابٍّ تَائِبٍ}}<ref>«هیچ چیز در [[دنیا]]، نزد [[پروردگار]]، [[دوست]] داشتنی‌تر از جوان توبه‌کار نیست» مشکوه الانوار، ص۲۹۷.</ref>. | [[رسول خدا]]{{صل}} از علاقه شدید خود به [[جوان]] پشیمان از گناه یاد می‌کند و می‌فرماید: {{متن حدیث|مَا فِي الدُّنْيَا شَيْ‌ءٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ شَابٍّ تَائِبٍ}}<ref>«هیچ چیز در [[دنیا]]، نزد [[پروردگار]]، [[دوست]] داشتنی‌تر از جوان توبه‌کار نیست» مشکوه الانوار، ص۲۹۷.</ref>. | ||
خنجر گناه، [[چشم]] دل را [[کور]] می‌کند و این کوردلی، به [[ناپاکی]] [[جسم]] و [[روح]] می‌انجامد، چنان که [[پیامبر]] فرمود: {{متن حدیث|إِذَا خَبُثَ الْقَلْبُ خَبُثَ الْجَسَدُ}}؛ «هرگاه دل آدمی [[ناپاک]] شد، جسم نیز ناپاک می‌شود»<ref>بحارالانوار، ج۶۷، ص۵۱.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[ | خنجر گناه، [[چشم]] دل را [[کور]] می‌کند و این کوردلی، به [[ناپاکی]] [[جسم]] و [[روح]] می‌انجامد، چنان که [[پیامبر]] فرمود: {{متن حدیث|إِذَا خَبُثَ الْقَلْبُ خَبُثَ الْجَسَدُ}}؛ «هرگاه دل آدمی [[ناپاک]] شد، جسم نیز ناپاک می‌شود»<ref>بحارالانوار، ج۶۷، ص۵۱.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|نگین رسالت]] ص ۱۶.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1379752.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[ | # [[پرونده:1379752.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|'''نگین رسالت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۳
توبه، راهی به نور[۱]
افسار گناه، آدمی را به خواری و زنگار آن، دل را به تباهی می‌کشاند و رهایی از این تسلیم، در گرو بازگشتی مطمئن به سوی جاده نور و سلامت است. روزی حضرت محمد(ص) به یاران خود فرمود: آیا شما را از درد و درمان تان آگاه نکنم؟ گفتند: چرا یا رسول الله! ایشان فرمود: «دردتان، گناه است و درمان‌تان، استغفار»[۲].
پیامبر خدا، طلب آمرزش از خدا را وسیله رهایی از آسیب‌های نافرمانی و رنج‌های گناه می‌داند و جلای دل را در گرو استغفار برمی‌شمارد و می‌فرماید: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ صَدَأً كَصَدَإِ النُّحَاسِ فَاجْلُوهَا بِالاسْتِغْفَارِ»[۳].
پس باید به سرعت از مسیر خلاف حق بازگشت و سر به آستان رحمت او سایید. خداوند نیز همگان را این گونه به سوی خویش فرا می‌خواند: ﴿أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ﴾[۴].
هر چند توبه برای همه پسندیده است، تأکید آن درباره جوانان بیش از دیگران است. از پیامبر خدا نقل است: «التَّوْبَةُ حَسَنٌ وَ لَكِنَّ فِي الشَّبَابِ أَحْسَنُ»[۵].
رسول خدا(ص) از علاقه شدید خود به جوان پشیمان از گناه یاد می‌کند و می‌فرماید: «مَا فِي الدُّنْيَا شَيْ‌ءٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ شَابٍّ تَائِبٍ»[۶].
خنجر گناه، چشم دل را کور می‌کند و این کوردلی، به ناپاکی جسم و روح می‌انجامد، چنان که پیامبر فرمود: «إِذَا خَبُثَ الْقَلْبُ خَبُثَ الْجَسَدُ»؛ «هرگاه دل آدمی ناپاک شد، جسم نیز ناپاک می‌شود»[۷][۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نشریه طوبی، ش۸، ص۱۶۳ و ۱۶۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۹۰، ص۲۸۲.
- ↑ «دل‌ها نیز مانند مس زنگ می‌گیرد. پس آن را با استغفار جلا دهید.» ابن فهد حلی، عدة الداعی، ص۲۴۹.
- ↑ «آیا هنگام آن نرسیده است که دل‌های مؤمنان از یاد خداوند و از آنچه از سوی حق فرو فرستاده شده است فروتنی یابد» سوره حدید، آیه ۱۶.
- ↑ «توبه نیکوست، ولی در جوانی نیکوتر است» کنزالعمال، ج۱۶، ص۱۳۸.
- ↑ «هیچ چیز در دنیا، نزد پروردگار، دوست داشتنی‌تر از جوان توبه‌کار نیست» مشکوه الانوار، ص۲۹۷.
- ↑ بحارالانوار، ج۶۷، ص۵۱.
- ↑ اسحاقی، سید حسین، نگین رسالت ص ۱۶.