مخالفان بیعت با یزید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مخالفان بیعت با یزید در حدیث]] - [[مخالفان بیعت با یزید در تاریخ اسلامی]] - [[مخالفان بیعت با یزید در معارف و سیره حسینی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مخالفان بیعت با یزید در حدیث]] - [[مخالفان بیعت با یزید در تاریخ اسلامی]] - [[مخالفان بیعت با یزید در معارف و سیره حسینی]]</div> | ||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام حسین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام حسین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۱
مقدمه
یزید بن معاویه و والیان او، پس از مرگ معاویه از مردم و شخصیّت‌ها می‌گرفتند. امّا کسانی هم زیر بار بیعت نرفتند. از جمله کسانی که علناً بیعت با یزید را ردّ کردند و زیر بار حکومت او نرفتند و از او انتقاد کردند، اینان بودند: حسین بن علی(ع)، عبد الرحمن بن ابی بکر، عبدالله بن زبیر، منذر بن زبیر، عبد الرحمن بن سعید، عابس بن سعید و عبدالله بن حنظله[۱]. سید الشهدا(ع) دعوت ولید، والی مدینه را برای بیعت ردّ کرد و ضمن سخنی که فضایل دودمان رسالت را برشمرد و به ننگ‌های یزید اشاره داشت، فرمود: «....وَ مِثْلِي لاَ يُبَايِعُ لِمِثْلِهِ»[۲]. و به مروان نیز که آن حضرت را می‌خواست به بیعت وادارد، فرمود: «وَيْحَكَ! أَتَأْمُرُني بِبَيْعَةِ يَزيدَ وَ هُوَ رَجُلٌ فاسِقٌ؟!»[۳]. (آیا مرا به بیعت مردی فاسق چون یزید فرا می‌خوانی؟) سید الشهدا(ع) بیعت با یزید را به معنای قبول سلطۀ جور و رضا دادن به هدم اسلام می‌دید. از این‌رو و برای نجات اسلام و امّت از حکومت فاسقان، بیعت نکرد و سفر مکّه، سپس راه کربلا را در پیش گرفت[۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۲۰۹.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۲۵.
- ↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۲۸۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۳۹.