ربیعة بن حارث بن عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
{{پایان مدخل‌های وابسته}} | {{پایان مدخل‌های وابسته}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | #[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۹
مقدمه
ربیعه فرزند حارث بن عبدالمطلب مکنی به ابوأروی، پسر عموی رسول خداست که از عمویش عباس چند سالی بزرگ‌تر بود[۱].
او با عباس و نوفل بن حارث به مدینه هجرت کرد و در فتح مکه و طائف شرکت نمود و در جنگ حنین در میدان نبرد ثابت قدم ماند[۲].
وی در زمره شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) قرار داشت، و قصیده زیر نشان از ایمانی عمیق به مولا و مقتدایش علی(ع) و نیز سبقت او در اسلام است:نمی پنداشتم که امر خلافت از دست بنی هاشم و سپس از دست ابوالحسن بیرون رود. آیا ابوالحسن علی(ع) نخستین کسی نبود که به سوی قبله آنان نماز گزارد و آیا آشناترین مردم به آیات و سنت‌های رسول خدا(ص) نبود؟[۳]
و خواند تا آنجا که: چه چیزی شما را از بیعت با علی بازداشت تا از آن آگاه شویم، بدانید که بیعت با شما پایه و اساس فتنه‌ها است[۴].
اگر چه عمر او کوتاه بود و به سال ۲۳ هجری در زمان خلافت عمر بن خطاب درگذشت و زمان خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) را درک نکرد تا آن حضرت را در مشکلات و جنگ‌ها یاری نماید، اما در زمان حیاتش همواره مدافع حقانیت حضرت علی(ع) در امر خلافت بود تا از دنیا رفت، روحش شاد باد[۵].[۶]
جستارهای وابسته
- حارث بن عبدالمطلب (پدر)
- نوفل بن حارث بن عبدالمطلب (برادر)
- ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب (برادر)
- عبدشمس بن حارث بن عبدالمطلب (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ در تهذیب التهذیب، ج۳، ص۷۹ می‌نویسد: «دو سال».
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۶؛ ر.ک: معرفة الصحابه، ج۲، ص۲۸۷ و تهذیب التهذیب، ج۳، ص۷۹.
- ↑ ما کنت أحسب أن الأمر منتقل عن هاشم ثم منها عن أبی حسن ألیس أول من صلی لقبلتهم وأعلم الناس بالآیات و و السنن
- ↑ ماذا الذی ردکم عنه فنعلمه‌ها إن بیعتکم من أول الفتن
- ↑ الفصول المختاره، ص۲۱۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۲۵-۵۲۶.