مخالطه

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مخالطه در قرآن - مخالطه در حدیث - مخالطه در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مخالطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

مخلوط کردن، درهم‌آمیختگی، امتزاج، جمع چند چیز.

﴿وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ﴾.

برای مفهوم درهم‌آمیختگی به تناسب موضوعات مختلف، الفاظ متعددی به کار می‌رود. در مورد مایعات "امتزاج"، در مورد حبوبات و جوامد "تداخل" و در مورد انسان، "مخالطه" (ارتباط دوستانه و معاشرت و هم‌جواری). خلیط به دوست و همراه اطلاق می‌شود و جمع آن ﴿الْخُلَطَاءِ﴾ است: ﴿وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ﴾.

از اصول مهم در عرصه روابط اجتماعی قرآنی، مردم‌پذیری و اجتماعی‌بودن است که کلمه "مخالطه" بر این مفهوم دلالت دارد. هدف از جامعه‌پذیری در قرآن، درآمیختگی با مردم بدون تعدی به حقوق آنان و چشمداشت مادی است.

در فرهنگ سیاسی، مردم‌پذیر و جامعه آمیز به فردی اطلاق می‌شود که علاقه مند مشارکت با اعضای جامعه است یا به‌طور ارادی و غیرارادی به سوی هنجارها و شیوه‌های رفتار جمعی جذب می‌شود.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم