قیام در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - 'افراط و تفریط' به 'افراط و تفریط') |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
قیام در لغت عبارت است از [[انتصاب]] و [[عزم]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳.</ref> در مقابل [[قعود]] و نشستن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۳۴۱.</ref> و نیز در باب [[افعال]] به معانی برپای داشتن، به [[حق]] چیزی [[وفا]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref>، عمل کردن و رعایت کردن آمده است<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۳.</ref>. | قیام در لغت عبارت است از [[انتصاب]] و [[عزم]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳.</ref> در مقابل [[قعود]] و نشستن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۳۴۱.</ref> و نیز در باب [[افعال]] به معانی برپای داشتن، به [[حق]] چیزی [[وفا]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref>، عمل کردن و رعایت کردن آمده است<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۳.</ref>. | ||
و در باب استفعال ([[استقامت]]) به معنای [[ثبات]] ورزیدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref> و استقامت کردن است و [[خدای تعالی]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را به استقامت در [[راه]] [[رسالت]] [[امر]] می‌کند: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند)» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>. استقامت یعنی [[طلب]] برای قیام به [[امر الهی]] و [[اصلاح]] آن به‌گونه‌ای که [[فساد]] و نقصی بدان وارد نگردد و تمام و کمال به انجام برسد. معنی دیگر از امر به استقامت، امر به [[پرهیز]] از [[افراط و تفریط]] و رعایت جانب [[اعتدال]] است. برخی [[مفسران]] قول پیامبر اکرم{{صل}} را که فرمودند:"[[سوره هود]] مرا پیر کرد"، ناظر به همین [[آیه]] می‌دانند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۵۵-۴۵۶.</ref> | و در باب استفعال ([[استقامت]]) به معنای [[ثبات]] ورزیدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref> و استقامت کردن است و [[خدای تعالی]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را به استقامت در [[راه]] [[رسالت]] [[امر]] می‌کند: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند)» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>. استقامت یعنی [[طلب]] برای قیام به [[امر الهی]] و [[اصلاح]] آن به‌گونه‌ای که [[فساد]] و نقصی بدان وارد نگردد و تمام و کمال به انجام برسد. معنی دیگر از امر به استقامت، امر به [[پرهیز]] از [[افراط]] و [[تفریط]] و رعایت جانب [[اعتدال]] است. برخی [[مفسران]] قول پیامبر اکرم{{صل}} را که فرمودند:"[[سوره هود]] مرا پیر کرد"، ناظر به همین [[آیه]] می‌دانند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۵۵-۴۵۶.</ref> | ||
==قیام در قرآن== | ==قیام در قرآن== | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۵
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قیام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
معناشناسی
قیام در لغت عبارت است از انتصاب و عزم[۱] در مقابل قعود و نشستن[۲] و نیز در باب افعال به معانی برپای داشتن، به حق چیزی وفا کردن[۳]، عمل کردن و رعایت کردن آمده است[۴].
و در باب استفعال (استقامت) به معنای ثبات ورزیدن[۵] و استقامت کردن است و خدای تعالی پیامبر اکرم(ص) را به استقامت در راه رسالت امر می‌کند: ﴿فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ﴾[۶]. استقامت یعنی طلب برای قیام به امر الهی و اصلاح آن به‌گونه‌ای که فساد و نقصی بدان وارد نگردد و تمام و کمال به انجام برسد. معنی دیگر از امر به استقامت، امر به پرهیز از افراط و تفریط و رعایت جانب اعتدال است. برخی مفسران قول پیامبر اکرم(ص) را که فرمودند:"سوره هود مرا پیر کرد"، ناظر به همین آیه می‌دانند[۷].[۸]
قیام در قرآن
در برخی از آیات قرآن کریم واژه قیام یا مشتقات آن به کار رفته است مانند:
- ﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ﴾[۹].
- ﴿لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ﴾[۱۰]. این آیه دلالت بر این نکته دارد که برپاداشتن تورات و انجیل به معنای عمل کردن به مفاد آنهاست.
- ﴿إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ﴾[۱۱]، اقامه حدود الهی یعنی رعایت احکام الهی و...[۱۲].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۳۴۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.
- ↑ «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند)» سوره هود، آیه ۱۱۲.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۵۵-۴۵۶.
- ↑ «بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید » سوره سبأ، آیه ۴۶.
- ↑ «تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید» سوره مائده، آیه ۶۸.
- ↑ «مگر آنکه هر دو بیم کنند که احکام خداوند را بجا نیاورند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۵۵-۴۵۶.