جایگاه توسل در سیره عقلاء چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{منبع‌ جامع}} +{{منبع جامع}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-رده:پرسش‌ +رده:پرسش)؛ زیباسازی)
خط ۱۱: خط ۱۱:
}}
}}
'''جایگاه توسل در سیره عقلاء چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[علمای ابرار (پرسش)|علمای ابرار]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[علمای ابرار]]''' مراجعه شود.
'''جایگاه توسل در سیره عقلاء چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[علمای ابرار (پرسش)|علمای ابرار]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[علمای ابرار]]''' مراجعه شود.
==عبارت‌های دیگری از این پرسش==


== پاسخ نخست ==
== پاسخ نخست ==
[[پرونده:1100806.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[حسن علی‌پور وحید]]]]
[[پرونده:1100806.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[حسن علی‌پور وحید]]]]
آقای '''[[حسن علی‌پور وحید]]''' در کتاب ''«[[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
آقای '''[[حسن علی‌پور وحید]]''' در کتاب ''«[[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]»'' در این‌باره گفته‌ است:


«[[توسل]] و [[شفاعت]] پیش از آن‌که امری [[شرعی]] و تعبّدی باشد، پدیده‌ای عقلایی و [[فطری]] است که از ابتدا در [[زندگی]] [[بشر]] و [[سیره]] عقلاء جاری بوده است. برای مثال، [[کودک]] [[خطاکار]] برای رهیدن از [[خشم]] [[پدر]]، [[مادر]] را واسطه می‌سازد. در [[تعاملات اجتماعی]] و [[سیاسی]] نیز برای عبور از برخی چالش‌ها، پادرمیانی و [[شفیع]] شدن افراد صاحب اعتبار و صاحب [[نفوذ]]، از شیوه‌های [[غلبه]] بر [[دشواری‌ها]] و گزینه‌ای برای شکستن بن‌بست‌ها شناخته می‌شود. پس پتانسیلی [[عقلانی]]، این آموزه‌های [[وحیانی]] را [[پشتیبانی]] می‌کند و آموزهای اعتباری با اختصاصی [[مذهب]] نیست»<ref>[[حسن علی‌پور وحید|علی‌پور وحید، حسن]]، [[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]، ص ۲۵۵.</ref>
«[[توسل]] و [[شفاعت]] پیش از آن‌که امری [[شرعی]] و تعبّدی باشد، پدیده‌ای عقلایی و [[فطری]] است که از ابتدا در [[زندگی]] [[بشر]] و [[سیره]] عقلاء جاری بوده است. برای مثال، [[کودک]] [[خطاکار]] برای رهیدن از [[خشم]] [[پدر]]، [[مادر]] را واسطه می‌سازد. در [[تعاملات اجتماعی]] و [[سیاسی]] نیز برای عبور از برخی چالش‌ها، پادرمیانی و [[شفیع]] شدن افراد صاحب اعتبار و صاحب [[نفوذ]]، از شیوه‌های [[غلبه]] بر [[دشواری‌ها]] و گزینه‌ای برای شکستن بن‌بست‌ها شناخته می‌شود. پس پتانسیلی [[عقلانی]]، این آموزه‌های [[وحیانی]] را [[پشتیبانی]] می‌کند و آموزهای اعتباری با اختصاصی [[مذهب]] نیست»<ref>[[حسن علی‌پور وحید|علی‌پور وحید، حسن]]، [[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]، ص ۲۵۵.</ref>


== پرسش‌های وابسته ==
== [[:رده:آثار علمای ابرار|منبع‌شناسی جامع علمای ابرار]] ==
 
==[[:رده:آثار علمای ابرار|منبع‌شناسی جامع علمای ابرار]]==
{{منبع جامع}}
{{منبع جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های علمای ابرار|کتاب‌شناسی علمای ابرار]]؛
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های علمای ابرار|کتاب‌شناسی علمای ابرار]]؛
خط ۳۲: خط ۲۸:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:پرسش‌]]
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان علمای ابرار]]
[[رده:پرسمان علمای ابرار]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های علمای ابرار با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های علمای ابرار با ۱ پاسخ]]

نسخهٔ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۳

جایگاه توسل در سیره عقلاء چیست؟
موضوع اصلیبانک جمع پرسش و پاسخ علمای ابرار
مدخل اصلی؟

جایگاه توسل در سیره عقلاء چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علمای ابرار است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علمای ابرار مراجعه شود.

پاسخ نخست

حسن علی‌پور وحید

آقای حسن علی‌پور وحید در کتاب «مکتب در فرآیند نواندیشی» در این‌باره گفته‌ است:

«توسل و شفاعت پیش از آن‌که امری شرعی و تعبّدی باشد، پدیده‌ای عقلایی و فطری است که از ابتدا در زندگی بشر و سیره عقلاء جاری بوده است. برای مثال، کودک خطاکار برای رهیدن از خشم پدر، مادر را واسطه می‌سازد. در تعاملات اجتماعی و سیاسی نیز برای عبور از برخی چالش‌ها، پادرمیانی و شفیع شدن افراد صاحب اعتبار و صاحب نفوذ، از شیوه‌های غلبه بر دشواری‌ها و گزینه‌ای برای شکستن بن‌بست‌ها شناخته می‌شود. پس پتانسیلی عقلانی، این آموزه‌های وحیانی را پشتیبانی می‌کند و آموزهای اعتباری با اختصاصی مذهب نیست»[۱]

منبع‌شناسی جامع علمای ابرار

پانویس