سعید بن وهب جهنی همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سرزمین کربلا' به 'سرزمین کربلا') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
*آری وای بر آنان که در [[کربلا]] جمع شدند و [[فرزند پیامبر]] [[خدا]]{{صل}}، [[اباعبدالله الحسین]] و یارانش را به [[شهادت]] رساندند، (چراکه جایگاهشان [[جهنم]] [[ابدی]] است. | *آری وای بر آنان که در [[کربلا]] جمع شدند و [[فرزند پیامبر]] [[خدا]]{{صل}}، [[اباعبدالله الحسین]] و یارانش را به [[شهادت]] رساندند، (چراکه جایگاهشان [[جهنم]] [[ابدی]] است. | ||
*اما سعید، [[توفیق]] [[یاری امام]] [[حسین]]{{ع}} را پیدا نکرد، و علت آن در [[تاریخ]] نیامده است، [[وفات]] سعید به سال ۷۵ یا ۷۶ ذکر شده است<ref>اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۳۳-۶۳۴.</ref> | *اما سعید، [[توفیق]] [[یاری امام]] [[حسین]]{{ع}} را پیدا نکرد، و علت آن در [[تاریخ]] نیامده است، [[وفات]] سعید به سال ۷۵ یا ۷۶ ذکر شده است<ref>اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۳۳-۶۳۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۹
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- سعید فرزند وهب جهنی یا وهب خیوانی از اصحاب رسول خدا(ص) بود و عصر جاهلیت را نیز درک کرده بود، وی در کوفه ساکن شد[۱] و از یاران و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) گردید[۲] و از امیرالمؤمنین(ع) و ابن مسعود نقل حدیث کرده است و حضرت علی(ع) او را به ولایت همدان منصوب کرد[۳].
- به نقل ابن مزاحم، سعید در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین(ع) جنگید و حضرت را یاری کرد [۴].[۵]
سعید و حدیث غیبی از امیرالمؤمنین(ع) در سرزمین کربلا
- نصر بن مزاحم نقل می‌کند که گفت: امیرالمؤمنین در مسیر راه صفین به سرزمین کربلا رسید، آنجا پیاده شد و توقف کرد، شخصی عرضه داشت یا امیرالمؤمنین، هذه کربلا، این کربلاست، امام(ع) فرمود: "این جا سرزمین غم و بلاست"[۶]؛ بعد با دست مبارکش به مکانی اشاره کرد و فرمود: "اینجا محل اقامت آنها و محل پیاده شدن آنها است.."[۷].
- و در سند دیگری فرمود: "خوشا به حال تو ای خاک، گروهی از تو در روز محشر بدون حساب وارد بهشت می‌شوند"[۸].
- و در سندی دیگر از ابی جحیفه نقل می‌کند: من در مجلسی حاضر بودم که عروه بارقی از سعید بن وهب درباره حدیثی که از علی(ع) راجع به حادثه جان‌گداز کربلا نقل شده بود پرسید او گفت: آری، این حدیث درست است؛ و سپس چنین توضیح داد و گفت: مخنف بن سلیم از کوفه مرا نزد امیرالمؤمنین(ع) فرستاد، من در مسیر راه صفین در کربلا به محضر حضرت(ع) شرفیاب شدم و موقعی خدمت حضرت رسیدم که با دستش اشاره می‌کرد و می‌فرمود: "این جاست، این جاست" مردی برخاست و گفت: ای امیرمؤمنان، اینجا چیست؟ فرمود: "بر آل محمد سنگین است چیزی که اینجا بر آنها وارد می‌شود (اشاره به واقعه کربلا) وای بر آنها از شما، و وای بر شما از ایشان". باز همان مرد گفت: مراد شما از این سخنان چیست ای امیرالمؤمنین؟ فرمود: "وای بر آنان از شما، چون شما آنان را میکشید! و وای بر شما از ایشان، چون شما به خاطر کشتن آنان به جهنم می‌روید"[۹].
- آری وای بر آنان که در کربلا جمع شدند و فرزند پیامبر خدا(ص)، اباعبدالله الحسین و یارانش را به شهادت رساندند، (چراکه جایگاهشان جهنم ابدی است.
- اما سعید، توفیق یاری امام حسین(ع) را پیدا نکرد، و علت آن در تاریخ نیامده است، وفات سعید به سال ۷۵ یا ۷۶ ذکر شده است[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: اسد الغابه، ج۲، ص۳۱۶.
- ↑ رجال طوسی، ص۴۴، ش۲۰.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۰۵.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۰۵.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۳۲.
- ↑ «ذَاتُ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ»
- ↑ «هَاهُنَا مَوْضِعُ رِحَالِهِمْ وَ مُنَاخُ رِكَابِهِمْ...»؛ وقعة صفین، ص۱۴۲.
- ↑ «وَاهاً لَكِ أَيَّتُهَا اَلتُّرْبَةُ لَيُحْشَرَنَّ مِنْكِ قَوْمٌ يَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ»؛ وقعة صفین، ص۱۴۰.
- ↑ «عَثَنِي مِخْنَفُ بْنُ سُلَيْمٍ إِلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِنْدَ تَوَجُّهِهِ إِلَى صِفِّينَ فَأَتَيْتُهُ بِكَرْبَلاَءَ فَوَجَدْتُهُ يُشِيرُ بِيَدِهِ وَ يَقُولُ هَاهُنَا هَاهُنَا فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ وَ مَا ذَاكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ ثَقَلٌ لِآلِ مُحَمَّدٍ يَنْزِلُ هَاهُنَا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِنْكُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ فَقَالَ لَهُ اَلرَّجُلُ مَا مَعْنَى هَذَا اَلْكَلاَمُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ وَيْلٌ لَهُمْ مِنْكُمْ تَقْتُلُونَهُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ يُدْخِلُكُمُ اَللَّهُ بِقَتْلِهِمْ إِلَى اَلنَّارِ قَالَ نَصْرٌ وَ قَدْ رُوِيَ هَذَا اَلْكَلاَمُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ قَالَ فَوَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ عَلَيْهِمْ فَقَالَ اَلرَّجُلُ أَمَّا وَيْلٌ لَنَا مِنْهُمْ فَقَدْ عَرَفْنَاهُ فَوَيْلٌ لَنَا عَلَيْهِمْ مَا مَعْنَاهُ فَقَالَ تَرَوْنَهُمْ يُقْتَلُونَ وَ لاَ تَسْتَطِيعُونَ نُصْرَتَهُمْ»؛ وقعة صفین، ص٢.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۳۳-۶۳۴.