خیانت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*تَخلّف از [[تعهد]] یا مسؤلیت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۲.</ref> یا تنقص (کم‌آوردن)<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲ ص۲۳۱.</ref> در مقابل [[امانت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۶۲۵.</ref>. | * تَخلّف از [[تعهد]] یا مسؤلیت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۲.</ref> یا تنقص (کم‌آوردن)<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲ ص۲۳۱.</ref> در مقابل [[امانت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۶۲۵.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ}}<ref>«و اگر از گروهی بیم خیانتی (در پیمان) داری به گونه برابر (پیمانشان را) به سوی آنها بیفکن | *{{متن قرآن|وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ}}<ref>«و اگر از گروهی بیم خیانتی (در پیمان) داری به گونه برابر (پیمانشان را) به سوی آنها بیفکن که خداوند خیانتکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انفال، آیه ۵۸.</ref>. | ||
* [[خیانت]] و [[نفاق]] مترادف هستند؛ امّا [[خیانت]] به اعتبار تخلّف در [[عهد]] و [[امانت]] است و [[نفاق]] به اعتبار [[دین]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>. | * [[خیانت]] و [[نفاق]] مترادف هستند؛ امّا [[خیانت]] به اعتبار تخلّف در [[عهد]] و [[امانت]] است و [[نفاق]] به اعتبار [[دین]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>. | ||
* [[خیانت]] به معنای [[مخالفت]] با [[حق]] است به واسطه [[نقض عهد]]، به صورت پنهانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>، در عمل یا [[نیّت]]. | * [[خیانت]] به معنای [[مخالفت]] با [[حق]] است به واسطه [[نقض عهد]]، به صورت پنهانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>، در عمل یا [[نیّت]]. | ||
*در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] نقض تعهدات شخصی، [[پیمان‌شکنی]] در مقابل [[دولت]]، [[برادر]] یا هر فردی که با او دارای پیوندهای سنتی یا قراردادی است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۱.</ref>، [[خیانت]] خوانده می‌شود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۷-۲۶۸.</ref>. | * در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] نقض تعهدات شخصی، [[پیمان‌شکنی]] در مقابل [[دولت]]، [[برادر]] یا هر فردی که با او دارای پیوندهای سنتی یا قراردادی است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۱.</ref>، [[خیانت]] خوانده می‌شود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۷-۲۶۸.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خیانت است. خیانت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خیانت در قرآن - خیانت در حدیث - خیانت در کلام اسلامی - خیانت در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- تَخلّف از تعهد یا مسؤلیت[۱] یا تنقص (کم‌آوردن)[۲] در مقابل امانت[۳].
- ﴿وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ﴾[۴].
- خیانت و نفاق مترادف هستند؛ امّا خیانت به اعتبار تخلّف در عهد و امانت است و نفاق به اعتبار دین[۵].
- خیانت به معنای مخالفت با حق است به واسطه نقض عهد، به صورت پنهانی[۶]، در عمل یا نیّت.
- در فرهنگ سیاسی نقض تعهدات شخصی، پیمان‌شکنی در مقابل دولت، برادر یا هر فردی که با او دارای پیوندهای سنتی یا قراردادی است[۷]، خیانت خوانده می‌شود.[۸].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲ ص۲۳۱.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۶۲۵.
- ↑ «و اگر از گروهی بیم خیانتی (در پیمان) داری به گونه برابر (پیمانشان را) به سوی آنها بیفکن که خداوند خیانتکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انفال، آیه ۵۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۶۷-۲۶۸.