رمز جاودانگی عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۷

مقدمه

هیچ حادثه ای به جاودانگی و ماندگاری “کربلا” نمی‌رسد و در این حدّ، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و اینگونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و انسان‌ها نگشته است و موج آن مثل عاشورا همیشه متلاطم نمانده است. رمز آن در چند مسأله نهفته است، از جمله:

خدایی بودن آن: حرکت حسین (ع)، جهاد و شهادتش، انگیزه و محرّکش همه و همه برای خدا بود و هر چه که “لله” باشد، رنگ جاودانه می‌گیرد. نور خدا خاموشی ندارد و جهاد برای حق، همواره امتداد می‌یابد. قیام برای خدا فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چون که رنگش خدایی و نورش الهی است.
افشاگری‌های اسرای اهل بیت: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، خون و پیام، عمل و تبلیغات. خطابه‌های زینب و سجاد (ع) و سخنان بازماندگان کربلا در دوران اسارت، نقش مهمّی در افشاگری چهرۀ دشمن و خنثی کردن تبلیغات دروغین امویان و آگاهی مردم از ماهیت قیام و شخصیّت سید الشهدا و شهیدان عاشورا داشت و سبب شد امویان نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.
احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات ائمّه، تأکید فراوان شده که برای امام حسین (ع) و شهدای کربلا گریه کنند، نوحه بخوانند، شعر بسرایند، عزاداری کنند، زیارت روند، بر تربت امام حسین سجده کنند. اینها همه سبب شده که مکتب عاشورا و حادثۀ کربلا و مظلومیّت امام حسین (ع) و شهدای کربلا، بصورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن عاشورا مهم است^[۱].
کیفیّت حادثه: نفس حوادث عاشورا و اوج فداکاری‌ها و اخلاص یاران امام و اوج خشونت و بی‌رحمی سپاه کوفه نسبت به سید الشهدا و غربت و مظلومیّت و عطش در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ در این زمینه ر. ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۰۱.

[1] در این زمینه ر. ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۰۱.

[۱]

[۲]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 هیچ حادثه ای به [[جاودانگی]] و ماندگاری “کربلا” نمی‌رسد و در این حدّ، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و اینگونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و [[انسان‌ها]] نگشته است و موج آن مثل [[عاشورا]] همیشه متلاطم نمانده است. رمز آن در چند مسأله نهفته است، از جمله:
-#خدایی بودن آن: حرکت [[حسین]]{{ع}}، [[جهاد]] و شهادتش، [[انگیزه]] و محرّکش همه و همه برای [[خدا]] بود و هر چه که “لله” باشد، رنگ جاودانه می‌گیرد. [[نور]] [[خدا]] [[خاموشی]] ندارد و [[جهاد]] برای [[حق]]، همواره امتداد می‌یابد. [[قیام]] برای [[خدا]] فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چون که رنگش خدایی و نورش [[الهی]] است.
+# خدایی بودن آن: حرکت [[حسین]] {{ع}}، [[جهاد]] و شهادتش، [[انگیزه]] و محرّکش همه و همه برای [[خدا]] بود و هر چه که “لله” باشد، رنگ جاودانه می‌گیرد. [[نور]] [[خدا]] [[خاموشی]] ندارد و [[جهاد]] برای [[حق]]، همواره امتداد می‌یابد. [[قیام]] برای [[خدا]] فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چون که رنگش خدایی و نورش [[الهی]] است.
-#افشاگری‌های [[اسرای اهل بیت]]: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، [[خون]] و [[پیام]]، عمل و [[تبلیغات]]. خطابه‌های [[زینب]] و [[سجاد]]{{ع}} و سخنان بازماندگان [[کربلا]] در دوران [[اسارت]]، نقش مهمّی در [[افشاگری]] چهرۀ [[دشمن]] و خنثی کردن [[تبلیغات]] دروغین [[امویان]] و [[آگاهی]] [[مردم]] از ماهیت [[قیام]] و [[شخصیّت]] [[سید الشهدا]] و [[شهیدان]] [[عاشورا]] داشت و سبب شد [[امویان]] نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.
+# افشاگری‌های [[اسرای اهل بیت]]: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، [[خون]] و [[پیام]]، عمل و [[تبلیغات]]. خطابه‌های [[زینب]] و [[سجاد]] {{ع}} و سخنان بازماندگان [[کربلا]] در دوران [[اسارت]]، نقش مهمّی در [[افشاگری]] چهرۀ [[دشمن]] و خنثی کردن [[تبلیغات]] دروغین [[امویان]] و [[آگاهی]] [[مردم]] از ماهیت [[قیام]] و [[شخصیّت]] [[سید الشهدا]] و [[شهیدان]] [[عاشورا]] داشت و سبب شد [[امویان]] نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.
-#احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات [[ائمّه]]، تأکید فراوان شده که برای [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]] [[گریه]] کنند، [[نوحه]] بخوانند، [[شعر]] بسرایند، [[عزاداری]] کنند، [[زیارت]] روند، بر [[تربت امام حسین]] [[سجده]] کنند. اینها همه سبب شده که [[مکتب]] [[عاشورا]] و [[حادثۀ کربلا]] و [[مظلومیّت]] [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]]، بصورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن [[عاشورا]] مهم است<ref>در این زمینه ر.ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).</ref>.
+# احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات [[ائمّه]]، تأکید فراوان شده که برای [[امام حسین]] {{ع}} و [[شهدای کربلا]] [[گریه]] کنند، [[نوحه]] بخوانند، [[شعر]] بسرایند، [[عزاداری]] کنند، [[زیارت]] روند، بر [[تربت امام حسین]] [[سجده]] کنند. اینها همه سبب شده که [[مکتب]] [[عاشورا]] و [[حادثۀ کربلا]] و [[مظلومیّت]] [[امام حسین]] {{ع}} و [[شهدای کربلا]]، بصورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن [[عاشورا]] مهم است<ref>در این زمینه ر. ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).</ref>.
-#کیفیّت حادثه: نفس حوادث [[عاشورا]] و اوج فداکاری‌ها و [[اخلاص]] [[یاران امام]] و اوج [[خشونت]] و بی‌رحمی [[سپاه کوفه]] نسبت به [[سید الشهدا]] و [[غربت]] و [[مظلومیّت]] و [[عطش]] در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۰۱.</ref>.
+# کیفیّت حادثه: نفس حوادث [[عاشورا]] و اوج فداکاری‌ها و [[اخلاص]] [[یاران امام]] و اوج [[خشونت]] و بی‌رحمی [[سپاه کوفه]] نسبت به [[سید الشهدا]] و [[غربت]] و [[مظلومیّت]] و [[عطش]] در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۰۱.</ref>.
 == منابع ==