عکرمة بن عبدالله بربری: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عکرمة بن عبدالله بربری در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عکرمة بن عبدالله بربری در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[ابوعبدالله عکرمه مدنی قرشی بربری]] به سال ۲۵ هـ به [[دنیا]] آمد<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۲۴.</ref> و نیاکانش از بربرهای [[آفریقا]] بودند.<ref>تهذیب الکمال ۲۰/۲۶۵.</ref> [[عکرمه]] در آغاز از [[موالی]] [[حصین بن ابی حرّ عنبری]] به شمار می‌‌رفت، اما عنبری وی را به [[ابن عباس]] بخشید.<ref>تاریخ الاسلام ۷/۱۷۴.</ref> وی مسافرت‌های زیادی به بلاد مختلف کرد، ولی عمدتاً در [[مدینه]] و [[مکه]] اقامت داشت.<ref>تهذیب الکمال ۲۰/۲۷۰.</ref>
[[ابوعبدالله عکرمه مدنی قرشی بربری]] به سال ۲۵ هـ به [[دنیا]] آمد<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۲۴.</ref> و نیاکانش از بربرهای [[آفریقا]] بودند.<ref>تهذیب الکمال ۲۰/۲۶۵.</ref> [[عکرمه]] در آغاز از [[موالی]] [[حصین بن ابی حرّ عنبری]] به شمار می‌‌رفت، اما عنبری وی را به [[ابن عباس]] بخشید.<ref>تاریخ الاسلام ۷/۱۷۴.</ref> وی مسافرت‌های زیادی به بلاد مختلف کرد، ولی عمدتاً در [[مدینه]] و [[مکه]] اقامت داشت.<ref>تهذیب الکمال ۲۰/۲۷۰.</ref>


عکرمه [[دانش]] خویش را از بزرگانی چون [[امام علی]] و [[امام حسن مجتبی]]{{ع}}، [[عائشه]]، [[ابن عباس]] و [[جابر بن عبدالله انصاری]] فرا گرفته و از ایشان [[روایت]] کرده است.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۷۲ و ۷۳.</ref> وی از [[شاگردان]] برجسته ابن عباس بود و از [[مفسران]] بنام [[روزگار]] خویش به شمار می‌‌رفت.<ref>سیر اعلام النبلاء ۵/۱۵.</ref> [[ابوحاتم رازی]] می‌‌نویسد که [[اصحاب]] ابن عباس همگی ریزه‌خوار دانش [[تفسیر]] عکرمه‌اند.<ref>الجرح و التعدیل ۷/۹.</ref> عکرمه دارای شاگردان بسیاری بوده که از وی بهره برده و تفسیر و [[حدیث]] آموخته‌اند. در برخی منابع بالغ بر سیصد نفر را از شاگردان او دانسته‌اند<ref>الاعلام ۴/۲۴۴.</ref> که از آن میان نام افرادی چون [[ایوب سختیانی]]، [[ثور بن یزید]]، [[خالد حذاء]] و [[عاصم احول]] به چشم می‌‌خورد.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۷۳.</ref>
عکرمه [[دانش]] خویش را از بزرگانی چون [[امام علی]] و [[امام حسن مجتبی]] {{ع}}، [[عائشه]]، [[ابن عباس]] و [[جابر بن عبدالله انصاری]] فرا گرفته و از ایشان [[روایت]] کرده است.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۷۲ و ۷۳.</ref> وی از [[شاگردان]] برجسته ابن عباس بود و از [[مفسران]] بنام [[روزگار]] خویش به شمار می‌‌رفت.<ref>سیر اعلام النبلاء ۵/۱۵.</ref> [[ابوحاتم رازی]] می‌‌نویسد که [[اصحاب]] ابن عباس همگی ریزه‌خوار دانش [[تفسیر]] عکرمه‌اند.<ref>الجرح و التعدیل ۷/۹.</ref> عکرمه دارای شاگردان بسیاری بوده که از وی بهره برده و تفسیر و [[حدیث]] آموخته‌اند. در برخی منابع بالغ بر سیصد نفر را از شاگردان او دانسته‌اند<ref>الاعلام ۴/۲۴۴.</ref> که از آن میان نام افرادی چون [[ایوب سختیانی]]، [[ثور بن یزید]]، [[خالد حذاء]] و [[عاصم احول]] به چشم می‌‌خورد.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۷۳.</ref>


عکرمه مسافرت‌های زیادی به [[سرزمین‌های اسلامی]] از جمله آفریقا، [[مصر]]، [[یمن]]، [[شام]] و [[خراسان]] داشته که در آنجا نیز به [[تبلیغ]] و [[تدریس]] [[فقه]]، [[حدیث]] و تفسیر پرداخته است.<ref> تاریخ الاسلام ۷/۱۷۹.</ref> گفته شده که وی [[آگاه‌ترین مردم]] [[زمان]] خویش به فقه، حدیث و [[قرآن]] بود،<ref>الثقات ۵/۲۳۰.</ref> ولی [[معتقد]] به آرای صفریّه، [[پیروان]] [[زیاد بن اصفر]] از فرق پانزده گانه [[خوارج]] بود و [[مردمان]] آفریقا که از پیروان این [[مذهب]] هستند، آن را از عکرمه که مسافرتی به آن ناحیه داشته، فراگرفته‌اند.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۲۱.</ref> از عکرمه اثری به نام تفسیر القرآن بر جای مانده است.<ref>المنتظم ۷/۱۰۲.</ref> مشهور آن است که وی در هشتاد سالگی به سال ۱۰۵ هـ در مدینه درگذشت.<ref>التاریخ الکبیر ۷/۴۹ العبر ۱/۱۰۰ تهذیب الکمال ۲۰/۲۹۲.</ref> تاریخ‌های دیگری نیز برای [[مرگ]] او ذکر شده است<ref> تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۴۴ و ۱۴۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۵۱۹-۵۲۰.</ref>
عکرمه مسافرت‌های زیادی به [[سرزمین‌های اسلامی]] از جمله آفریقا، [[مصر]]، [[یمن]]، [[شام]] و [[خراسان]] داشته که در آنجا نیز به [[تبلیغ]] و [[تدریس]] [[فقه]]، [[حدیث]] و تفسیر پرداخته است.<ref> تاریخ الاسلام ۷/۱۷۹.</ref> گفته شده که وی [[آگاه‌ترین مردم]] [[زمان]] خویش به فقه، حدیث و [[قرآن]] بود،<ref>الثقات ۵/۲۳۰.</ref> ولی [[معتقد]] به آرای صفریّه، [[پیروان]] [[زیاد بن اصفر]] از فرق پانزده گانه [[خوارج]] بود و [[مردمان]] آفریقا که از پیروان این [[مذهب]] هستند، آن را از عکرمه که مسافرتی به آن ناحیه داشته، فراگرفته‌اند.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۲۱.</ref> از عکرمه اثری به نام تفسیر القرآن بر جای مانده است.<ref>المنتظم ۷/۱۰۲.</ref> مشهور آن است که وی در هشتاد سالگی به سال ۱۰۵ هـ در مدینه درگذشت.<ref>التاریخ الکبیر ۷/۴۹ العبر ۱/۱۰۰ تهذیب الکمال ۲۰/۲۹۲.</ref> تاریخ‌های دیگری نیز برای [[مرگ]] او ذکر شده است<ref> تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۴۴ و ۱۴۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۵۱۹-۵۲۰.</ref>

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۶

عکرمة بن عبدالله بربری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عکرمة بن عبدالله بربری در علوم قرآنی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوعبدالله عکرمه مدنی قرشی بربری به سال ۲۵ هـ به دنیا آمد[۱] و نیاکانش از بربرهای آفریقا بودند.[۲] عکرمه در آغاز از موالی حصین بن ابی حرّ عنبری به شمار می‌‌رفت، اما عنبری وی را به ابن عباس بخشید.[۳] وی مسافرت‌های زیادی به بلاد مختلف کرد، ولی عمدتاً در مدینه و مکه اقامت داشت.[۴]

عکرمه دانش خویش را از بزرگانی چون امام علی و امام حسن مجتبی (ع)، عائشه، ابن عباس و جابر بن عبدالله انصاری فرا گرفته و از ایشان روایت کرده است.[۵] وی از شاگردان برجسته ابن عباس بود و از مفسران بنام روزگار خویش به شمار می‌‌رفت.[۶] ابوحاتم رازی می‌‌نویسد که اصحاب ابن عباس همگی ریزه‌خوار دانش تفسیر عکرمه‌اند.[۷] عکرمه دارای شاگردان بسیاری بوده که از وی بهره برده و تفسیر و حدیث آموخته‌اند. در برخی منابع بالغ بر سیصد نفر را از شاگردان او دانسته‌اند[۸] که از آن میان نام افرادی چون ایوب سختیانی، ثور بن یزید، خالد حذاء و عاصم احول به چشم می‌‌خورد.[۹]

عکرمه مسافرت‌های زیادی به سرزمین‌های اسلامی از جمله آفریقا، مصر، یمن، شام و خراسان داشته که در آنجا نیز به تبلیغ و تدریس فقه، حدیث و تفسیر پرداخته است.[۱۰] گفته شده که وی آگاه‌ترین مردم زمان خویش به فقه، حدیث و قرآن بود،[۱۱] ولی معتقد به آرای صفریّه، پیروان زیاد بن اصفر از فرق پانزده گانه خوارج بود و مردمان آفریقا که از پیروان این مذهب هستند، آن را از عکرمه که مسافرتی به آن ناحیه داشته، فراگرفته‌اند.[۱۲] از عکرمه اثری به نام تفسیر القرآن بر جای مانده است.[۱۳] مشهور آن است که وی در هشتاد سالگی به سال ۱۰۵ هـ در مدینه درگذشت.[۱۴] تاریخ‌های دیگری نیز برای مرگ او ذکر شده است[۱۵].[۱۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۲۴.
  2. ↑ تهذیب الکمال ۲۰/۲۶۵.
  3. ↑ تاریخ الاسلام ۷/۱۷۴.
  4. ↑ تهذیب الکمال ۲۰/۲۷۰.
  5. ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۷۲ و ۷۳.
  6. ↑ سیر اعلام النبلاء ۵/۱۵.
  7. ↑ الجرح و التعدیل ۷/۹.
  8. ↑ الاعلام ۴/۲۴۴.
  9. ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۷۳.
  10. ↑ تاریخ الاسلام ۷/۱۷۹.
  11. ↑ الثقات ۵/۲۳۰.
  12. ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۲۱.
  13. ↑ المنتظم ۷/۱۰۲.
  14. ↑ التاریخ الکبیر ۷/۴۹ العبر ۱/۱۰۰ تهذیب الکمال ۲۰/۲۹۲.
  15. ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۲/۱۴۴ و ۱۴۵.
  16. ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۱۹-۵۲۰.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=عکرمة_بن_عبدالله_بربری&oldid=1107571»