مراقبه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"[[مراقبه]]" به این معنا است که [[مؤمن]] در تمام [[اعمال]] و در هرسخن خود، مراقب باشد و بداند که [[حضرت مهدی]]{{ع}} همه‌جا با اوست و هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌نماید؛ زیرا [[حضرت]] فرموده است: "همانا بر احوال و [[اخبار]] شما آگاهیم و هیچ‌چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست"<ref>احتجاج، ص ۴۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.</ref> و نیز فرموده: "ما از رسیدگی و [[سرپرستی]] شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نکرده‌ایم"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.</ref>. | *"[[مراقبه]]" به این معنا است که [[مؤمن]] در تمام [[اعمال]] و در هرسخن خود، مراقب باشد و بداند که [[حضرت مهدی]] {{ع}} همه‌جا با اوست و هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌نماید؛ زیرا [[حضرت]] فرموده است: "همانا بر احوال و [[اخبار]] شما آگاهیم و هیچ‌چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست"<ref>احتجاج، ص ۴۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.</ref> و نیز فرموده: "ما از رسیدگی و [[سرپرستی]] شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نکرده‌ایم"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.</ref>. | ||
* [[مراقبه]]، یکی از [[وظایف]] [[انسان منتظر]] در دوران [[غیبت]] است. براساس [[روایات]]، [[اعمال]] [[شیعه]] بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه می‌شود، به‌ویژه در روزهای [[دوشنبه]]، [[پنج‌شنبه]]<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم؛ بصائر الدرجات، ص ۴۲۶.</ref>. در این صورت بر [[شیعه]] لازم است، مراقب باشد و عملی را مرتکب نشود که حین [[عرضه اعمال]]، باعث [[شرمندگی]] او نزد [[امام]]{{ع}} شده و آن وجود نازنین را برنجاند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۳۳.</ref>. | * [[مراقبه]]، یکی از [[وظایف]] [[انسان منتظر]] در دوران [[غیبت]] است. براساس [[روایات]]، [[اعمال]] [[شیعه]] بر [[امام زمان]] {{ع}} عرضه می‌شود، به‌ویژه در روزهای [[دوشنبه]]، [[پنج‌شنبه]]<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم؛ بصائر الدرجات، ص ۴۲۶.</ref>. در این صورت بر [[شیعه]] لازم است، مراقب باشد و عملی را مرتکب نشود که حین [[عرضه اعمال]]، باعث [[شرمندگی]] او نزد [[امام]] {{ع}} شده و آن وجود نازنین را برنجاند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۳۳.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مراقبه است. مراقبه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مراقبه در قرآن - مراقبه در حدیث - مراقبه در نهج البلاغه - مراقبه در معارف دعا و زیارات - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- "مراقبه" به این معنا است که مؤمن در تمام اعمال و در هرسخن خود، مراقب باشد و بداند که حضرت مهدی (ع) همه‌جا با اوست و هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌نماید؛ زیرا حضرت فرموده است: "همانا بر احوال و اخبار شما آگاهیم و هیچ‌چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست"[۱] و نیز فرموده: "ما از رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نکرده‌ایم"[۲].
- مراقبه، یکی از وظایف انسان منتظر در دوران غیبت است. براساس روایات، اعمال شیعه بر امام زمان (ع) عرضه می‌شود، به‌ویژه در روزهای دوشنبه، پنج‌شنبه[۳]. در این صورت بر شیعه لازم است، مراقب باشد و عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد امام (ع) شده و آن وجود نازنین را برنجاند[۴].
