مراقبه در معارف مهدویت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مراقبه است. مراقبه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مراقبه در قرآن - مراقبه در حدیث - مراقبه در معارف و سیره علوی - مراقبه در اخلاق اسلامی - مراقبه در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
"مراقبه" به این معنا است که مؤمن در تمام اعمال و در هرسخن خود، مراقب باشد و بداند که حضرت مهدی (ع) همه‌جا با اوست و هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌نماید؛ زیرا حضرت فرموده است: "همانا بر احوال و اخبار شما آگاهیم و هیچ‌چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست"[۱] و نیز فرموده: "ما از رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نکرده‌ایم"[۲].
مراقبه، یکی از وظایف انسان منتظر در دوران غیبت است. براساس روایات، اعمال شیعه بر امام زمان (ع) عرضه می‌شود، به‌ویژه در روزهای دوشنبه، پنج‌شنبه[۳]. در این صورت بر شیعه لازم است، مراقب باشد و عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد امام (ع) شده و آن وجود نازنین را برنجاند[۴].
