مراقبه در حدیث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

احادیث مرتبط

  1. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "بر زبان هر بنده‌ای نگهبانی هست که سخنان او را ضبط می‌‌نماید، از این‌رو باید هر بنده‌ای از خداوند تقوی ورزیده، و کنترل نماید که چه می‌‌گوید"[۱]؛
  2. "امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: از ما مسلمانان نیست هرکس که در هر روز خویشتن را به محاسبه نگیرد، که اگر عمل خوبی بجای آورده خداوند را سپاس گفته از او بطلبد که بیشتر بر انجام این امر خیر موفّق شود، و اگر عمل بدی انجام داده از خداوند پوزش بطلبد"[۲]؛
  3. "تو به محاسبه خویشتن بپرداز، چرا که دیگران را حسابرسانی غیر از تو هست که به حساب آنان بپردازند"[۳]؛
  4. امام صادق (ع) فرمودند: "آی مردمان: خود به حساب خویشتن برسید قبل از آنکه به حساب شما رسیدگی کنند، چراکه در قیامت پنجاه موقف هست که هر یک محلّ هزار سال ایستادن است؛ آنگاه این آیه شریفه را خواندند: ﴿فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ[۴][۵].
  5. امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس که خود پند دهنده خویشتن نباشد، پندهای دیگر مردمان در او کارگر نخواهد شد، و او را فائده‌ای نخواهد بخشید"[۶][۷].
  6. امام صادق (ع) درباره آیه شریفه ﴿فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلَاءِ شَهِيدًا[۸]. فرمودند: "این آیه تنها درباره امّت پیامبر اکرم (ص) نازل شده است؛ چه در هر روزگاری امامی از ما ائمّه شاهد رفتار آنان است، و پیامبر اکرم نیز شاهد ما خواهد بود"[۹]؛
  7. "امام صادق (ع) فرمودند: چرا پیامبر اکرم را اذیّت می‌کنید؟ مردی به ایشان عرض کرد: فدایت شوم! ما چگونه ایشان را اذیّت می‌‌کنیم؟ حضرت فرمودند: آیا نمی‌دانید که اعمال شما برایشان عرضه می‌‌شود، و چون گناهی در میان اعمال شما ببینند ناراحت می‌‌شوند؟ ایشان را اذیّت نکنید و در پی شادمان کردنشان باشید"[۱۰]؛
  8. "ابو کهمس از امام صادق (ع) پرسید: "آیا انسان نمازهای نافله خود را در یک مکان بخواند؟ یا در مکان‌های مختلف؟ حضرت فرموند: نه! در یک مکان بخواند، چون این مکان در قیامت برای او شهادت خواهند داد"[۱۱]؛
  9. "امام صادق (ع) فرمودند: هیچ روز جدیدی بر فرزندان آدم وارد نمی‌شود، مگر آنکه به او می‌‌گوید: ای آدمیزاد! من روزی جدید هستم و بر اعمالت شاهد خواهم بود. بنابراین به من نیکی کن و در من به نیکوکاری بپرداز، تا در روز قیامت به نفع تو شهادت دهم؛ چه تو بعد از امروز دیگر مرا نخواهی دید"[۱۲]؛
  10. "امام باقر (ع) فرمودند: چون شب فرارسد، نداکننده‌ای با صدایی که همه آن را می‌‌شنوند، ندا در می‌‌دهد که: ای فرزند آدم! من نسبت به آنچه در من انجام می‌‌شود شاهد هستم، از این‌رو بهره خود را از من برگیر، چراکه چون خورشید سرزند هیچ کار نیک دیگری در من انجام نخواهد شد... همین سخن را چون شب برود و صبح برسد، صبح خواهد گفت"[۱۳]؛
  11. "امام صادق (ع) فرمودند: چون روز فرارسد می‌‌گوید: ای فرزند انسان! در امروزت کار نیکو انجام بده تا در قیامت به آن نزد پروردگارت شهادت دهم، چرا که من نه در گذشته نزد تو آمده‌ام و نه در آینده دیگر نزد تو خواهم آمد؛ و چون شب آید همین سخن را به او گوید"[۱۴].[۱۵]

منابع

پانویس

  1. « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِنَّ عَلَى لِسَانِ كُلِّ قَائِلٍ رَقِيباً فَلْيَتَّقِ اللَّهَ الْعَبْدُ وَ لْيَنْظُرْ مَا يَقُولُ»؛ بحارالأنوار، ج۷۱، ص۲۷۷.
  2. « قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع): لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُحَاسِبْ نَفْسَهُ كُلَّ يَوْمٍ فَإِنْ عَمِلَ خَيْراً حَمِدَ اللَّهَ وَ اسْتَزَادَهُ وَ إِنْ عَمِلَ سُوءاً اسْتَغْفَرَ اللَّهَ»؛ بحارالأنوار، ج۷۱، ص۲۵۹.
  3. « فَحَاسِبْ نَفْسَكَ لِنَفْسِكَ فَإِنَّ غَيْرَهَا مِنَ الْأَنْفُسِ لَهَا حَسِيبٌ غَيْرُكَ»؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبه ۲۲۲.
  4. کار (جهان) را از آسمان تا زمین تدبیر می‌کند سپس (کردارها) در روزی که در شمار شما هزار سال است به سوی او بالا می‌رود؛ سوره سجده، آیه ۵.
  5. « أَلَا فَحَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا فَإِنَّ فِي الْقِيَامَةِ خَمْسِينَ مَوْقِفاً كُلُّ مَوْقِفٍ مُقَامُ أَلْفِ سَنَةٍ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ: فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۰ ص۶۴.
  6. « عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِمْرَانَ الْبَجَلِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ: مَنْ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظاً فَإِنَّ مَوَاعِظَ النَّاسِ لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُ شَيْئاً»؛ بحار الأنوار، ج ۷۰ ص ۷۰.
  7. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۱، ص ۲۰۰-۲۰۱.
  8. «پس آن هنگام که از هر امّتی گواهی آوریم و تو را (نیز) بر آنان، گواه گیریم (حالشان) چگونه خواهد بود؟» سوره نساء، آیه ۴۱.
  9. « عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلَاءِ شَهِيدًا قَالَ: نَزَلَتْ فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ (ص) خَاصَّةً فِي كُلِّ قَرْنٍ مِنْهُمْ إِمَامٌ مِنَّا شَاهِدٌ عَلَيْهِمْ وَ مُحَمَّدٌ (ص) شَاهِدٌ عَلَيْنَا»؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۱۹۰.
  10. « عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: مَا لَكُمْ تَسُوءُونَ رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَكَيْفَ نَسُوؤُهُ؟ فَقَالَ أَ مَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَيْهِ فَإِذَا رَأَى فِيهَا مَعْصِيَةً سَاءَهُ ذَلِكَ؟ فَلَا تَسُوءُوا رَسُولَ اللَّهِ (ص) وَ سُرُّوهُ»؛ بحار الأنوار، ج ۲۳، ص ۳۴۹.
  11. « سَأَلَ أَبُو كَهْمَسٍ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَقَالَ يُصَلِّي الرَّجُلُ نَوَافِلَهُ فِي مَوْضِعٍ أَوْ يُفَرِّقُهَا فَقَالَ: لَا بَلْ هَاهُنَا وَ هَاهُنَا فَإِنَّهَا تَشْهَدُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»؛ بحار الأنوار، ج ۲، ص ۳۱۸.
  12. « مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَحْبُوبٍ مِنْ كِتَابِهِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَا مِنْ يَوْمٍ يَأْتِي عَلَى ابْنِ آدَمَ إِلَّا قَالَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَا ابْنَ آدَمَ أَنَا يَوْمٌ جَدِيدٌ وَ أَنَا عَلَيْكَ شَهِيدٌ فَافْعَلْ بِي خَيْراً وَ اعْمَلْ فِيَّ خَيْراً أَشْهَدْ لَكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَإِنَّكَ لَنْ تَرَانِي بَعْدَهَا أَبَداً»؛ بحار الأنوار، ج ۷، ص ۳۲۵.
  13. « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ (ع) قَالَ: اللَّيْلُ إِذَا أَقْبَلَ نَادَى مُنَادٍ بِصَوْتٍ يَسْمَعُهُ الْخَلَائِقُ إِلَّا الثَّقَلَيْنِ يَا ابْنَ آدَمَ إِنِّي عَلَى مَا فِيَّ شَهِيدٌ فَخُذْ مِنِّي فَإِنِّي لَوْ طَلَعَتِ الشَّمْسُ لَمْ تَزْدَدْ فِيَّ حَسَنَةً ... ، وَ كَذَلِكَ يَقُولُ النَّهَارُ إِذَا أَدْبَرَ اللَّيْلُ»؛ بحار الأنوار، ج ۷، ص ۳۲۵.
  14. « بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ النَّهَارَ إِذَا جَاءَ قَالَ يَا ابْنَ آدَمَ اعْمَلْ فِي يَوْمِكَ هَذَا خَيْراً أَشْهَدْ لَكَ بِهِ عِنْدَ رَبِّكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ فِيمَا مَضَى وَ لَا آتِيكَ فِيمَا بَقِيَ وَ إِذَا جَاءَ اللَّيْلُ قَالَ مِثْلَ ذَلِكَ»؛ بحار الأنوار، ج ۷، ص ۳۲۵.
  15. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۱، ص ۲۰۶-۲۰۸.