اولوالعزم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اولوالعزم در قرآن | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اولوالعزم در قرآن]] - [[اولوالعزم در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
اولوالعزم] به معنای صاحبان [[عزم]] و [[اراده]] و اصطلاحاً به [[پنج تن]] از [[پیامبران]] بزرگ گفته می‌شود که [[دین]] و دعوتشان جهانی بود و برای [[هدایت مردم]] [[شرق]] و [[غرب]] و جنّ و [[انس]]، [[مبعوث]] شده بودند. این [[پیامبران]]، صاحب [[شریعت]] و [[کتاب آسمانی]] بودند. [[[پیامبران اولوالعزم]]]] عبارت‌اند از: [[حضرت نوح]] {{ع}}، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[حضرت محمد]] {{صل}}؛ در [[قرآن]] نیز از آنان یاد شده است<ref>سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۷.</ref> | |||
== ویژگی‌های انبیای | == ویژگی‌های انبیای اولوالعزم] == | ||
در [[قرآن کریم]] از برخی [[انبیا]] [[الهی]] به عنوان | در [[قرآن کریم]] از برخی [[انبیا]] [[الهی]] به عنوان اولوالعزم] یاد شده است<ref>سوره احقاف، آیه۳۵.</ref>. درباره اینکه مقصود از اولوالعزم] چیست و انبیای اولوالعزم] چه کسانی هستند سه نظریه مطرح شده است: | ||
# برخی [[عزم]] را به معنای [[صبر]] دانسته‌اند و [[پیامبران اولوالعزم]] را به [[پیامبران]] دارای [[صبر]] و [[تحمل]] در مقابل [[سختی‌ها]] و [[مشکلات]] [[تبلیغ احکام الهی]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>تفسیر عاملی، ج۷، ص ۵۳۳؛ تفسیر آیات الاحکام، ص ۶۸۰.</ref>. | # برخی [[عزم]] را به معنای [[صبر]] دانسته‌اند و [[پیامبران اولوالعزم]] را به [[پیامبران]] دارای [[صبر]] و [[تحمل]] در مقابل [[سختی‌ها]] و [[مشکلات]] [[تبلیغ احکام الهی]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>تفسیر عاملی، ج۷، ص ۵۳۳؛ تفسیر آیات الاحکام، ص ۶۸۰.</ref>. | ||
# بعضی از [[مفسرین]] با استناد به برخی از [[روایات]]، [[عزم]] در کلمه | # بعضی از [[مفسرین]] با استناد به برخی از [[روایات]]، [[عزم]] در کلمه اولوالعزم] را به معنای [[عهد]] دانسته‌اند.<ref>تفسیر القرآن العظیم، ج۶، ص ۳۴۲ و کنزالدقائق، ج۸، ص ۳۶۰.</ref>. مطابق این [[تفسیر]] منظور از اولوالعزم] پیامبرانی هستند که [[خداوند]] از آنها بر [[عبودیت]] و [[اطاعت]] تامه خویش<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵ و تفسیر القرآن الکریم، ج۶، ص ۳۴۲.</ref> یا بر [[ولایت]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} ایشان<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵؛ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ تفسیر قمی، ج۲، ص ۶۶.</ref> [[پیمان]] گرفته است. | ||
# عده دیگری از [[مفسرین]] با توجه به پاره‌ای از [[روایات]] دیگر، انبیای | # عده دیگری از [[مفسرین]] با توجه به پاره‌ای از [[روایات]] دیگر، انبیای اولوالعزم] را به [[انبیاء]] دارای کتاب و [[شریعت]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ جوامع الجامع، ج۶، ص ۲۷ و ۲۹؛ روح البیان، ج۸، ص ۴۹۵؛ کنزالدقائق، ج۱۲، ص ۲۰۳ و تفسیر المبین، ص ۵۵۰.</ref>. | ||
از پاره‌ای [[مفسرین]] [[نقل]] شده است که تمام [[رسولان الهی]] را | از پاره‌ای [[مفسرین]] [[نقل]] شده است که تمام [[رسولان الهی]] را اولوالعزم] دانسته‌اند و برخی اولوالعزم] را هیجده رسولی دانسته‌اند و برخی بر اساس بعضی [[روایات]]، انبیای اولوالعزم] را نه نفر دانسته و برخی دیگر آنها را هفت یا شش نفر دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۱۸، ص ۳۳۳؛ روح المعانی، ج۲۶۶، ص ۳۴و ۳۵.</ref>. | ||
[[علامه طباطبایی]] و بعضی دیگر از [[مفسران]]، | [[علامه طباطبایی]] و بعضی دیگر از [[مفسران]]، اولوالعزم] را پنج [[پیامبر]] صاحب [[شریعت]]، یعنی [[حضرت نوح]] {{ع}}، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}} دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ البرهان، ج۳، ص ۷۷۶؛ تفسیر مراغی، ج۲۱، ص ۱۳۲ و ج۲۶، ص ۲۹.</ref>. گفته شده است [[روایات]] دال بر این مطلب در حد [[مستفیض]] است<ref>المیزان، ج۲، ص ۱۴۵ و ۱۴۶ و ج۱۸ ص ۲۲۰.</ref>. | ||
# [[رسالت]] انبیای | # [[رسالت]] انبیای اولوالعزم] [[رسالت]] [[جهانی]] بوده است<ref>المیزان، ج۲، ص ۱۴۱ و ۱۴۲.</ref>. البته توضیح داده شده که انبیای اولوالعزم] و صاحب کتاب دوگونه [[دعوت]] داشته‌اند یکی [[دعوت]] به [[خداپرستی]]، [[توحید]] و [[نفی]] [[شرک]]، و دیگری [[دعوت]] به [[احکام]] و [[شرایع]] خاص. [[دعوت]] نخست جهانی بوده است بر خلاف [[دعوت]] دوم که به [[قوم]] خاصی اختصاص داشته است و آنان [[مکلف]] می‌‌شدند به آن [[احکام]] عمل کنند. | ||
# [[رسالت]] انبیای | # [[رسالت]] انبیای اولوالعزم] [[رسالت]] [[جهانی]] نبوده است. برای مثال [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[حضرت عیسی]] {{ع}} به سوی [[بنی اسرائیل]] برانگیخته شدند و [[دعوت]] آنان به این [[قوم]] اختصاص داشت. ظاهر برخی [[آیات]] نیز مؤید این مدعاست<ref>سوره آل عمران، آیه۴۹.</ref> و نیز مفاد ظاهر [[آیات]] دیگری<ref>سوره صف، آیه۶؛ سوره اسراء، آیه۱۰۱؛ سوره طه، آیه۴۷؛ سوره شعراء، آیه۱۷؛ سوره غافر، آیه۵۳.</ref> این است که [[رسالت]] این [[پیامبران]] [[جهانی]] نبوده است. بنابراین، بین اینکه [[پیامبری]] صاحب [[کتاب آسمانی]] (اولوالعزم]) باشد و رسالتش رسالتی جهانی باشد تلازمی نیست<ref>[[محمد جواد اصغری|اصغری، محمد جواد]]، [[اولوالعزم (مقاله)|مقاله «اولوالعزم»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص۵۳۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۷
اولوالعزم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اولوالعزم در قرآن - اولوالعزم در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اولوالعزم] به معنای صاحبان عزم و اراده و اصطلاحاً به پنج تن از پیامبران بزرگ گفته می‌شود که دین و دعوتشان جهانی بود و برای هدایت مردم شرق و غرب و جنّ و انس، مبعوث شده بودند. این پیامبران، صاحب شریعت و کتاب آسمانی بودند. [[[پیامبران اولوالعزم]]]] عبارت‌اند از: حضرت نوح (ع)، حضرت ابراهیم (ع)، حضرت موسی (ع)، حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص)؛ در قرآن نیز از آنان یاد شده است[۱].[۲]
ویژگی‌های انبیای اولوالعزم]
در قرآن کریم از برخی انبیا الهی به عنوان اولوالعزم] یاد شده است[۳]. درباره اینکه مقصود از اولوالعزم] چیست و انبیای اولوالعزم] چه کسانی هستند سه نظریه مطرح شده است:
- برخی عزم را به معنای صبر دانسته‌اند و پیامبران اولوالعزم را به پیامبران دارای صبر و تحمل در مقابل سختی‌ها و مشکلات تبلیغ احکام الهی تفسیر نموده‌اند[۴].
- بعضی از مفسرین با استناد به برخی از روایات، عزم در کلمه اولوالعزم] را به معنای عهد دانسته‌اند.[۵]. مطابق این تفسیر منظور از اولوالعزم] پیامبرانی هستند که خداوند از آنها بر عبودیت و اطاعت تامه خویش[۶] یا بر ولایت پیامبر خاتم (ص) و اهل بیت (ع) ایشان[۷] پیمان گرفته است.
- عده دیگری از مفسرین با توجه به پاره‌ای از روایات دیگر، انبیای اولوالعزم] را به انبیاء دارای کتاب و شریعت تفسیر نموده‌اند[۸].
از پاره‌ای مفسرین نقل شده است که تمام رسولان الهی را اولوالعزم] دانسته‌اند و برخی اولوالعزم] را هیجده رسولی دانسته‌اند و برخی بر اساس بعضی روایات، انبیای اولوالعزم] را نه نفر دانسته و برخی دیگر آنها را هفت یا شش نفر دانسته‌اند[۹].
علامه طباطبایی و بعضی دیگر از مفسران، اولوالعزم] را پنج پیامبر صاحب شریعت، یعنی حضرت نوح (ع)، حضرت ابراهیم (ع)، حضرت موسی (ع)، حضرت عیسی (ع) و محمد (ص) دانسته‌اند[۱۰]. گفته شده است روایات دال بر این مطلب در حد مستفیض است[۱۱].
- رسالت انبیای اولوالعزم] رسالت جهانی بوده است[۱۲]. البته توضیح داده شده که انبیای اولوالعزم] و صاحب کتاب دوگونه دعوت داشته‌اند یکی دعوت به خداپرستی، توحید و نفی شرک، و دیگری دعوت به احکام و شرایع خاص. دعوت نخست جهانی بوده است بر خلاف دعوت دوم که به قوم خاصی اختصاص داشته است و آنان مکلف می‌‌شدند به آن احکام عمل کنند.
- رسالت انبیای اولوالعزم] رسالت جهانی نبوده است. برای مثال حضرت موسی (ع) و حضرت عیسی (ع) به سوی بنی اسرائیل برانگیخته شدند و دعوت آنان به این قوم اختصاص داشت. ظاهر برخی آیات نیز مؤید این مدعاست[۱۳] و نیز مفاد ظاهر آیات دیگری[۱۴] این است که رسالت این پیامبران جهانی نبوده است. بنابراین، بین اینکه پیامبری صاحب کتاب آسمانی (اولوالعزم]) باشد و رسالتش رسالتی جهانی باشد تلازمی نیست[۱۵].
منابع
پانویس
- ↑ سوره احقاف، آیه ۳۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۳۷.
- ↑ سوره احقاف، آیه۳۵.
- ↑ تفسیر عاملی، ج۷، ص ۵۳۳؛ تفسیر آیات الاحکام، ص ۶۸۰.
- ↑ تفسیر القرآن العظیم، ج۶، ص ۳۴۲ و کنزالدقائق، ج۸، ص ۳۶۰.
- ↑ بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵ و تفسیر القرآن الکریم، ج۶، ص ۳۴۲.
- ↑ بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵؛ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ تفسیر قمی، ج۲، ص ۶۶.
- ↑ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ جوامع الجامع، ج۶، ص ۲۷ و ۲۹؛ روح البیان، ج۸، ص ۴۹۵؛ کنزالدقائق، ج۱۲، ص ۲۰۳ و تفسیر المبین، ص ۵۵۰.
- ↑ المیزان، ج۱۸، ص ۳۳۳؛ روح المعانی، ج۲۶۶، ص ۳۴و ۳۵.
- ↑ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ البرهان، ج۳، ص ۷۷۶؛ تفسیر مراغی، ج۲۱، ص ۱۳۲ و ج۲۶، ص ۲۹.
- ↑ المیزان، ج۲، ص ۱۴۵ و ۱۴۶ و ج۱۸ ص ۲۲۰.
- ↑ المیزان، ج۲، ص ۱۴۱ و ۱۴۲.
- ↑ سوره آل عمران، آیه۴۹.
- ↑ سوره صف، آیه۶؛ سوره اسراء، آیه۱۰۱؛ سوره طه، آیه۴۷؛ سوره شعراء، آیه۱۷؛ سوره غافر، آیه۵۳.
- ↑ اصغری، محمد جواد، مقاله «اولوالعزم»، دانشنامه کلام اسلامی ج۱، ص۵۳۶.