ابراهیم بن مهزیار اهوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام جواد| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام جواد| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
خط ۱۷: خط ۱۶:


[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:طبقه هفتم راویان]]
[[رده:اصحاب امام جواد]]
[[رده:اصحاب امام هادی]]
[[رده: اهوازیان]]

نسخهٔ ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۸

آشنایی اجمالی

درباره ابواسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی اطلاعات زیادی در دست نیست. گفته‌اند که نیاکانش اهل دورق از روستاهای خوزستان بودند و پدرش مهزیار، نخست مسیحی بود و سپس اسلام آورد.[۱] اما اینکه خود وی در چه زمانی متولد شد و دوران زندگی علمی‌اش را چگونه سپری کرد، مطالب چندانی به دست نیامد. شیخ طوسی وی را در شمار اصحاب امام جواد و امام هادی (ع) به شمار آورده است،[۲] اما شیخ صدوق روایت مفصّلی از ابراهیم نقل کرده که حکایت از دیدار وی با امام مهدی (ع)دارد.[۳] رجال و فقهای امامیه از این گونه روایات چنین استفاده کرده‌اند که وی از اصحاب امام زمان بوده و نزد آن حضرت مقام و منزلتی داشته است.[۴] طبرسی نیز از آن چنین استنباط کرده که او از سفیران آن حضرت بوده است.[۵] به هر حال ابراهیم از خیران خادم و برادرش علی بن مهزیار روایاتی را نقل کرده و افرادی همچون پسرش محمد، حماد بن عبدالله قندری و سعد بن عبدالله از وی روایت کرده‌اند.[۶] رجال شناسان امامیه او را فردی ممدوح[۷] و ثقه دانسته‌اند.[۸] سال وفات وی معلوم نیست، اما با توجه به وکالت وی از امام مهدی(ع) می‌‌توان درگذشت او را در نیمه دوم قرن سوم دانست. کتاب البشارات اثر اوست[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج2، ص ۷۴ ـ ۷۵.
  2. رجال الطوسی، ص ۳۹۹ و ۴۱۰.
  3. کمال الدین و تمام النعمه، ج2، ص ۴۴۵ ـ ۴۵۲.
  4. منتهی المقال، ج1، ص ۲۰۶؛ مجمع الرجال، ج1، ص ۷۴.
  5. اعلام الوری، ج2، ص ۲۵۹.
  6. اختیار معرفة الرجال، ص ۵۷۴، ۵۷۷ و۶۴۶.
  7. رجال ابن داوود، ص ۱۹.
  8. تنقیح المقال، ج1، ص ۳۷.
  9. رجال النجاشی، ج1، ص ۸۹.
  10. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۷-۶۸.