الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[شعبان |شعبان]]''' ماه هشتم از ماه‏‌های قمری است و به این [[دلیل]] که دارای عظمت فراوانی است، از آن به "[[شعبان المعظم]]" یاد شده است. مناسبت‏‌های فرخنده‏‌ای در این ماه وجود دارد که بر عظمت آن افزوده است؛ مانند ولادت با [[سعادت]] حضرت [[حسین بن علی]] {{ع}} در روز سوم این ماه، ولادت حضرت [[اباالفضل العباس]] {{ع}} در روز چهارم آن. روز پنجم این ماه نیز پیشوای چهارم [[شیعیان]] پای به [[جهان]] گذاشته و طبق نقلی [[علی اکبر]] [[فرزند]] [[امام حسین]] {{ع}} در روز یازدهم این ماه دیده به [[جهان]] گشوده است. آنچه جلوه این ماه بزرگ را دو چندان کرده است ولادت آخرین [[خورشید]] [[آسمان]] [[امامت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. شب نیمه ماه شعبان "لیلة البرات" نیز نامیده شده است؛ چرا که در آن شب برات [[آزادی]] از [[آتش]] به اهل [[طاعت]] و [[بندگی]] عطا می‏‌شود.
'''[[امام حسین| امام حسین]]''' {{ع}} فرزند [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} . [[حضرت زهرا]] {{س}} [[روز]] سه شنبه، یا پنج شنبه سوم شعبان [[سال چهارم هجری]] متولد گردید. همین که [[رسول خدا]] {{صل}} از ولادت [[حسین]] آگاه شد، شتابان به [[خانه علی]] {{ع}} آمد و از اسماء فرزند خود را خواست. سپس او را در آغوش گرفت و غرق بوسه ساخت و برخی از [[آداب]] را درباره [[حسین]] به انجام رسانید مانند اینکه: در گوش راست او [[اذان]] و در گوش چپش اقامه خواند؛ برای او نام‏گذاری کرد؛ در [[روز]] هفتم ولادت، برای حسین [[عقیقه]] کردند و ... .


برای این ماه اعمال خاصی بیان شده است که در کتاب‌های دعا آمده است. [[اباصلت هروی]] می‌گوید: «در [[روز جمعه]] آخر ماه «[[شعبان]]» بود که [[امام رضا]] {{ع}} به من فرمودند: ای [[اباصلت]]! [[ماه شعبان]] گذشت و این [[جمعه]] آخر آن است، پس آنچه از [[اعمال]] خیر این ماه که در انجام آن کوتاهی کردی در این چند [[روز]] باقی مانده [[تدارک]] کن. بر تو باد به آنچه که بر حال تو مفید است و ترک آنچه برای تو فایده‌ای ندارد و [[دعا]] و [[استغفار]] و [[تلاوت قرآن]] را افزون کن و از [[گناهان]] و نافرمانی‌ها بازگرد و [[توبه]] نما تا این ماه [[خدا]]، به تو رو کرده باشد. اگر امانتی از کسی داری آن را بر گردنت باقی نگذاری و [[کینه]] هیچ مؤمنی را بر [[دل]] نگیری. از [[خداوند]] [[پروا]] داشته باش و در تمام [[کارها]] به او [[توکل]] نما. در باقی مانده این ماه، این ذکر را زیاد بگو: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِي مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ}} (خداوندا! اگر تاکنون در این ماه که به سر نرسیده است ما را نبخشیدی، پس از تو می‌خواهم که در باقیمانده این ماه، مرا ببخشی و بیامرزی.) بدان که [[خداوند تبارک و تعالی]]، [[مردم]] زیادی را در این ماه از [[آتش جهنم]] [[آزاد]] می‌کند و این، به جهت [[احترام]] به [[ماه مبارک رمضان]] است».
در [[روایات]] آمده است زمانی که [[فاطمه زهرا]] {{عم}} [[کودک]] خود را به [[دنیا]] آورد و این خبر به رسول خدا {{صل}} مژده داده شد، حضرت شتابان به خانه علی و زهرا {{عم}} آمد و به [[اسماء بنت عمیس]] فرمود: اسماء فرزندم را بیاور. اسماء نوزاد را که در پارچه سفیدی پیچیده شده بود نزد رسول خدا {{صل}} برد، حضرت شادمان گشت و او را به سینه چسباند و در گوش راستش [[اذان]] و در گوش چپ وی اقامه گفت و سپس او را در آغوش گرفت و گریست. اسماء عرضه داشت: پدر و مادرم فدایت، چرا [[گریه]] می‌کنید؟ رسول خدا {{صل}} فرمود: برای این عزیز فرزندم گریه می‌کنم.


اسماء عرض کرد: ای رسول خدا! این کودک هم‌اکنون متولد شده، گریه چرا؟ فرمود: اسماء فرزندم [[حسین]] پس از من به دست گروهی [[سرکش]] به [[شهادت]] می‌رسد که [[خداوند]] [[شفاعت]] من را نصیب آنان نمی‌گرداند.


<div class="mainpage_box_more">[[شعبان|ادامه]]</div>
سپس [[رسول اکرم]] {{صل}}، رو به [[علی]] کرد و فرمود: فرزندم را چه نام نهاده‌ای؟ [[امام علی]] {{ع}} عرضه داشت: ای رسول خدا، هیچ‌گاه قبل از شما برایش نامی [[انتخاب]] نمی‌کنم. در اینجا، [[فرشته وحی]] [[الهی]] که حامل نام نوزاد بود، بر رسول اکرم حبیب خدا نازل گشت و رسول خدا {{صل}} پس از دریافت [[فرمان الهی]] در نامگذاری نوزاد خجسته‌اش، رو به امام علی کرد و فرمود: او را حسین بنام.
 
<div class="mainpage_box_more">[[ولادت امام حسین|ادامه]]</div>

نسخهٔ ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۹

امام حسین (ع) فرزند امیرالمؤمنین (ع) . حضرت زهرا (س) روز سه شنبه، یا پنج شنبه سوم شعبان سال چهارم هجری متولد گردید. همین که رسول خدا (ص) از ولادت حسین آگاه شد، شتابان به خانه علی (ع) آمد و از اسماء فرزند خود را خواست. سپس او را در آغوش گرفت و غرق بوسه ساخت و برخی از آداب را درباره حسین به انجام رسانید مانند اینکه: در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه خواند؛ برای او نام‏گذاری کرد؛ در روز هفتم ولادت، برای حسین عقیقه کردند و ... .

در روایات آمده است زمانی که فاطمه زهرا (ع) کودک خود را به دنیا آورد و این خبر به رسول خدا (ص) مژده داده شد، حضرت شتابان به خانه علی و زهرا (ع) آمد و به اسماء بنت عمیس فرمود: اسماء فرزندم را بیاور. اسماء نوزاد را که در پارچه سفیدی پیچیده شده بود نزد رسول خدا (ص) برد، حضرت شادمان گشت و او را به سینه چسباند و در گوش راستش اذان و در گوش چپ وی اقامه گفت و سپس او را در آغوش گرفت و گریست. اسماء عرضه داشت: پدر و مادرم فدایت، چرا گریه می‌کنید؟ رسول خدا (ص) فرمود: برای این عزیز فرزندم گریه می‌کنم.

اسماء عرض کرد: ای رسول خدا! این کودک هم‌اکنون متولد شده، گریه چرا؟ فرمود: اسماء فرزندم حسین پس از من به دست گروهی سرکش به شهادت می‌رسد که خداوند شفاعت من را نصیب آنان نمی‌گرداند.

سپس رسول اکرم (ص)، رو به علی کرد و فرمود: فرزندم را چه نام نهاده‌ای؟ امام علی (ع) عرضه داشت: ای رسول خدا، هیچ‌گاه قبل از شما برایش نامی انتخاب نمی‌کنم. در اینجا، فرشته وحی الهی که حامل نام نوزاد بود، بر رسول اکرم حبیب خدا نازل گشت و رسول خدا (ص) پس از دریافت فرمان الهی در نامگذاری نوزاد خجسته‌اش، رو به امام علی کرد و فرمود: او را حسین بنام.