تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی | مداخل مرتبط = [[تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی در تاریخ اسلامی]] - [[تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی در تراجم و رجال]] - [[تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی در حدیث]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی | مداخل مرتبط = [[تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی در تاریخ اسلامی]] - [[تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی در تراجم و رجال]] - [[تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی در حدیث]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی
| نام = تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۷

تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملتمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی
جنسیتمرد
کنیهابن طرفة
لقب
از قبیلهبنی‌طی
محل زندگیکوفه
درگذشت۹۴ هجری
از اصحابامام علی
مشخصات حدیثی
مشایخ او
راویان از او

نسب

أبو سلیط تمیم بن طرفة مسلی، کوفی، طائی مشهور به تمیم بن طرفة الطائی او از روات حدیث است. در بین اهل سنت برخی او را ثقه می‌دانند. در کوفه زندگی می‌کرد [۱].

مقدمه

تمیم بن طرفه طائی اهل کوفه، از تابعین و از اصحاب امیر مؤمنان S بود[۲]. او حدیثی در باب قضاوت حضرت علی S نقل کرده است که مرحوم کلینی و شیخ طوسی و شیخ صدوق در کتب اربعه از او نقل کرده‌اند. متن حدیث به این شرح است: «تمیم بن طرفه نقل می‌کند: دو نفر شتری یافتند و هر دو اقامه بینه کردند[۳] و هر کدام گفتند، شتر از آن اوست! حضرت در قضاوت و داوریش، شتر را برای هر دو به طوری مساوی قرار داد»[۴]؛ از این حدیث استفاده می‌شود که تمیم از علاقه‌مندان به حضرت بوده و در جریان مسائل حکومت قرار داشته است، و از این که کتب اربعه شیعه، این روایت را از او نقل کرده‌اند حکایت از اعتماد بزرگان علمای شیعه به تمیم است[۵]. در وفات او اختلاف است، قولی بر آن است که وی در سال ۹۳ و قولی ۹۴ یا ۹۵ هجری در زمان حکومت حجاج از دنیا رفته است.[۶]

مشایخ در روایت

روایت‌کنندگان از او

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. موسوعة الحدیث
  2. اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۹ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۸۷.
  3. بینه، در اصطلاح شرع به معنای دو شاهد عادل و مورد وثوق است.
  4. أَنَّ رَجُلَيْنِ عَرَفَا بَعِيراً فَأَقَامَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بَيِّنَةً فَجَعَلَهُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بَيْنَهُمَا؛ فروع کافی، ج۷، ص۴۱۹، باب الرجلین یدعیان، ح۵ تهذیب الاحکام، ج۶، ص۲۳۴، باب البینتین یتقابلان، ح۵: استبصار، ج۳، ص۳۹۸، ح۱۳۴ و من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۲۳.
  5. تهذیب التهذیب، ج۱، ص۵۴۱ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۹.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۶-۲۵۷.
  7. موسوعة الحدیث
  8. موسوعة الحدیث