عبدالله بن محمد بن عقیل هاشمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == عبدالله بن محمد بن عقیل بن ابی طالب به بنی هاشم -از شاخه‌های قبیله قریش- منتسب است.<ref> مصعب زبیری، کتاب نسب قریش، ص۸۶.</ref> کنیه‌اش «ابو محّمد»<ref> ابن...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[عبدالله بن محمد بن عقیل بن ابی طالب]] به [[بنی هاشم]] | [[عبدالله بن محمد بن عقیل بن ابی طالب]] به [[بنی هاشم]] منتسب است.<ref> مصعب زبیری، کتاب نسب قریش، ص۸۶.</ref> کنیه‌اش «ابو محّمد»<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲؛ خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۴۵۰.</ref> و در برخی منابع از او با وصف «الاحول» یاد شده است. <ref> ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۶، ص۲۳۵.</ref> وی فرزند «زینب صغری بنت علی بن أبی طالب{{ع}}»، و از لحاظ چهره، به [[رسول خدا]]{{صل}} شبیه بود.<ref> مصعب زبیری، کتاب نسب قریش، ص۸۶.</ref> عبدالله را از ساکنان [[شهر مدینه]]<ref> العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۸.</ref> و به [[نقلی]] [[حیره]] گفته‌اند.<ref> یحیی بن معین، تاریخ ابن معین(الدوری)، ج۲، ص۵۱.</ref> [[مرگ]] این [[تابعی]]<ref> العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸.</ref> بعد از سال ۱۴۰ هجری<ref> خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۴۵۰.</ref> و به گفته [[ابن سعد]]، پیش از سال ۱۴۵ هجری و قبل از [[قیام]] [[محمد بن عبدالله بن حسن]]{{ع}} در [[مدینه]]<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۳ به نقل از واقدی.</ref> اتفاق افتاده است.<ref> المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۸۴-۸۵.</ref> | ||
عبدالله را از [[راویان]] طبقه چهارم مدینه گفته‌اند.<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲.</ref> وی از [[علی بن الحسین]]{{ع}}، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[محمد بن حنفیه]]، [[عبدالله بن عمر]]، [[انس بن مالک]]، [[طفیل بن ابی بن کعب]] و... [[روایت]] نقل کرد و [[سفیان ثوری]]، [[سفیان بن عیینه]]، [[شریک بن عبدالله نخعی]]، [[زهیر بن محمد تمیمی]] و جماعتی دیگر در شمار راویان او ذکر گردیده‌اند.<ref> المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۹-۸۰. نیز ر. ک. ابن ابی‌حاتم، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۵۴-۱۵۵.</ref> [[علمای اهل سنت]]، علی‌رغم [[ستودن]] عبدالله بن محمد بن عقیل با تعابیری چون «[[صدوق]]»،<ref> المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۸۱ و۸۴ به نقل از ابن عقیل و ترمذی.</ref> {{عربی|"خيراً عابداً فاضلاً"}}،<ref> ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۸۴ به نقل از علی بن مداینی.</ref> {{عربی|"كثير العلم"}}<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲.</ref> و {{عربی|"من سادات المسلمين من فقهاء اهل البيت وقرائهم"}}،<ref> ابن حبان، کتاب المجروحین، ج۲، ص۳.</ref> [[روایات]] او را [[ضعیف]] ارزیابی کرده، دلیل آن را عمدتاً، [[ناتوانی]] وی در [[حفظ حدیث]] عنوان کرده‌اند.<ref> ر. ک. ابن ابی‌حاتم، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۵۴-۱۵۵؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۸-۸۵؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵.</ref> با این حال، برخی از [[رجالیون اهل سنت]]، روایات عبدالله را [[توثیق]] کرده او را جائز الحدیث عنوان کرده‌اند.<ref> العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸.</ref> ضمن این که بعضی از [[محدثان بزرگ اهل سنت]] – مانند [[احمد بن حنبل]]،<ref> احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۲، ص۹۶، ج۴، ص۹۷ و....</ref> [[اسحاق بن ابراهیم]]<ref> اسحاق بن ابراهیم(راهویه)، مسند ابن راهویه، ج۲، ص۳۹۷، ج۵، ص۱۴۰-۱۴۱.</ref> و [[حمیدی]]<ref> عبدالله بن زبیر حمیدی، مسند الحمیدی، ج۱، ص۱۶۳، ج۲، ص۵۳۲-۵۳۳.</ref> - نیز با [[احتجاج]] به روایات ابن [[عقیل]]، تلویحاً [[وثاقت]] او را پذیرفته‌اند. | عبدالله را از [[راویان]] طبقه چهارم مدینه گفته‌اند.<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲.</ref> وی از [[علی بن الحسین]]{{ع}}، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[محمد بن حنفیه]]، [[عبدالله بن عمر]]، [[انس بن مالک]]، [[طفیل بن ابی بن کعب]] و... [[روایت]] نقل کرد و [[سفیان ثوری]]، [[سفیان بن عیینه]]، [[شریک بن عبدالله نخعی]]، [[زهیر بن محمد تمیمی]] و جماعتی دیگر در شمار راویان او ذکر گردیده‌اند.<ref> المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۹-۸۰. نیز ر. ک. ابن ابی‌حاتم، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۵۴-۱۵۵.</ref> [[علمای اهل سنت]]، علی‌رغم [[ستودن]] عبدالله بن محمد بن عقیل با تعابیری چون «[[صدوق]]»،<ref> المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۸۱ و۸۴ به نقل از ابن عقیل و ترمذی.</ref> {{عربی|"خيراً عابداً فاضلاً"}}،<ref> ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۸۴ به نقل از علی بن مداینی.</ref> {{عربی|"كثير العلم"}}<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲.</ref> و {{عربی|"من سادات المسلمين من فقهاء اهل البيت وقرائهم"}}،<ref> ابن حبان، کتاب المجروحین، ج۲، ص۳.</ref> [[روایات]] او را [[ضعیف]] ارزیابی کرده، دلیل آن را عمدتاً، [[ناتوانی]] وی در [[حفظ حدیث]] عنوان کرده‌اند.<ref> ر. ک. ابن ابی‌حاتم، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۵۴-۱۵۵؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۸-۸۵؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵.</ref> با این حال، برخی از [[رجالیون اهل سنت]]، روایات عبدالله را [[توثیق]] کرده او را جائز الحدیث عنوان کرده‌اند.<ref> العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸.</ref> ضمن این که بعضی از [[محدثان بزرگ اهل سنت]] – مانند [[احمد بن حنبل]]،<ref> احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۲، ص۹۶، ج۴، ص۹۷ و....</ref> [[اسحاق بن ابراهیم]]<ref> اسحاق بن ابراهیم(راهویه)، مسند ابن راهویه، ج۲، ص۳۹۷، ج۵، ص۱۴۰-۱۴۱.</ref> و [[حمیدی]]<ref> عبدالله بن زبیر حمیدی، مسند الحمیدی، ج۱، ص۱۶۳، ج۲، ص۵۳۲-۵۳۳.</ref> - نیز با [[احتجاج]] به روایات ابن [[عقیل]]، تلویحاً [[وثاقت]] او را پذیرفته‌اند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۲
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
عبدالله بن محمد بن عقیل بن ابی طالب به بنی هاشم منتسب است.[۱] کنیه‌اش «ابو محّمد»[۲] و در برخی منابع از او با وصف «الاحول» یاد شده است. [۳] وی فرزند «زینب صغری بنت علی بن أبی طالب(ع)»، و از لحاظ چهره، به رسول خدا(ص) شبیه بود.[۴] عبدالله را از ساکنان شهر مدینه[۵] و به نقلی حیره گفته‌اند.[۶] مرگ این تابعی[۷] بعد از سال ۱۴۰ هجری[۸] و به گفته ابن سعد، پیش از سال ۱۴۵ هجری و قبل از قیام محمد بن عبدالله بن حسن(ع) در مدینه[۹] اتفاق افتاده است.[۱۰]
عبدالله را از راویان طبقه چهارم مدینه گفته‌اند.[۱۱] وی از علی بن الحسین(ع)، جابر بن عبدالله انصاری، محمد بن حنفیه، عبدالله بن عمر، انس بن مالک، طفیل بن ابی بن کعب و... روایت نقل کرد و سفیان ثوری، سفیان بن عیینه، شریک بن عبدالله نخعی، زهیر بن محمد تمیمی و جماعتی دیگر در شمار راویان او ذکر گردیده‌اند.[۱۲] علمای اهل سنت، علی‌رغم ستودن عبدالله بن محمد بن عقیل با تعابیری چون «صدوق»،[۱۳] "خيراً عابداً فاضلاً"،[۱۴] "كثير العلم"[۱۵] و "من سادات المسلمين من فقهاء اهل البيت وقرائهم"،[۱۶] روایات او را ضعیف ارزیابی کرده، دلیل آن را عمدتاً، ناتوانی وی در حفظ حدیث عنوان کرده‌اند.[۱۷] با این حال، برخی از رجالیون اهل سنت، روایات عبدالله را توثیق کرده او را جائز الحدیث عنوان کرده‌اند.[۱۸] ضمن این که بعضی از محدثان بزرگ اهل سنت – مانند احمد بن حنبل،[۱۹] اسحاق بن ابراهیم[۲۰] و حمیدی[۲۱] - نیز با احتجاج به روایات ابن عقیل، تلویحاً وثاقت او را پذیرفته‌اند.
روایات عبدالله بن محمد بن عقیل در منابع شیعی نیز مورد وثاقت و توجه قرار گرفته است، چندان که نام وی در طریق برخی از روایات شیعه –در کتاب‌هایی مانند امالی صدوق،[۲۲] تهذیب الاحکام[۲۳] و المحاسن[۲۴] - واقع شده است.
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ مصعب زبیری، کتاب نسب قریش، ص۸۶.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲؛ خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۴۵۰.
- ↑ ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۶، ص۲۳۵.
- ↑ مصعب زبیری، کتاب نسب قریش، ص۸۶.
- ↑ العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۸.
- ↑ یحیی بن معین، تاریخ ابن معین(الدوری)، ج۲، ص۵۱.
- ↑ العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸.
- ↑ خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۴۵۰.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۳ به نقل از واقدی.
- ↑ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۸۴-۸۵.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲.
- ↑ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۹-۸۰. نیز ر. ک. ابن ابی‌حاتم، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۵۴-۱۵۵.
- ↑ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۸۱ و۸۴ به نقل از ابن عقیل و ترمذی.
- ↑ ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۸۴ به نقل از علی بن مداینی.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۹۲.
- ↑ ابن حبان، کتاب المجروحین، ج۲، ص۳.
- ↑ ر. ک. ابن ابی‌حاتم، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۵۴-۱۵۵؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۷۸-۸۵؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵.
- ↑ العجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۵۸.
- ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۲، ص۹۶، ج۴، ص۹۷ و....
- ↑ اسحاق بن ابراهیم(راهویه)، مسند ابن راهویه، ج۲، ص۳۹۷، ج۵، ص۱۴۰-۱۴۱.
- ↑ عبدالله بن زبیر حمیدی، مسند الحمیدی، ج۱، ص۱۶۳، ج۲، ص۵۳۲-۵۳۳.
- ↑ شیخ صدوق، الامالی، ص۱۴۹، ۷۷۱.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۹، ص۲۶۰ و ۲۶۶.
- ↑ برقی، المحاسن، ج۲، ص۴۱۴.