الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۸

محرّم نام نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری است. علّت نام‌گذاری این ماه به محرّم آن بوده که در ایّام جاهلیّت، جنگ در این ماه را حرام می‌دانستند و اشاره به حرمت و احترام آن دارد و روز اوّل محرّم را اوّل سال قمری قرار می‌دادند. امّا بنی امیّه با ریختن خون سید الشهدا (ع) در این ماه و پدید آوردن حادثۀ کربلا، احترام ماه حرام را نگه نداشتند.

در دوّم ماه محرّم الحرام سال ۶۱ هجری، کاروان ابا عبدالله (ع) وارد کربلا شد و اردو زد. به تدریج بر سپاه کوفیان که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه محرم «تاسوعا» نام دارد و روز دهم آن «عاشورا»، روز شهادت سید الشهدا و یاران و فرزندانش در کربلاست.

از آنجا که ماه محرّم، یادآور حادثۀ کربلا و عاشوراست، فرا رسیدن آن دل‌ها را پر از غم می‌سازد و پیروان و شیفتگان امام حسین (ع)، از اوّل محرم، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن امام شهید به عزاداری می‌پردازند. محرم همچون عاشورا، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در حفظ دستاورد‌های نهضت حسینی مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های شیعه نشین، به یاد شهیدان کربلا اشک می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[مباهله| مباهله]]''' در لغت به معنای ملاعنه و نفرین کردن شخص [[دروغگو]] و [[ظالم]]، در اصطلاح به عملی گفته می‎شود که دو یا چند نفر مخالف در مسئلۀ مهم [[دینی]] یک جا جمع شوند و با اصرار و [[تضرع]] به درگاه [[خداوند]] از او بخواهند [[باطل]] را رسوا و [[مجازات]] کند، همان کاری که [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در برابر [[مسیحیان]] [[نجران]] کرد و این کار بیانگر تلاش‎های فراوان [[رسول اکرم]] {{صل}} برای [[دعوت]] [[اهل کتاب]] به [[دین اسلام]] بوده است.
+'''[[محرّم| محرّم]] ''' نام نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری است. علّت نام‌گذاری این ماه به محرّم آن بوده که در ایّام [[جاهلیّت]]، [[جنگ]] در این ماه را [[حرام]] می‌دانستند و اشاره به [[حرمت]] و [[احترام]] آن دارد و روز اوّل محرّم را اوّل سال قمری قرار می‌دادند. امّا [[بنی امیّه]] با ریختن [[خون]] [[سید الشهدا]] {{ع}} در این ماه و پدید آوردن [[حادثۀ کربلا]]، [[احترام]] [[ماه حرام]] را نگه نداشتند.
-در [[آیه ۶۱ سورۀ آل عمران]] به موضوع مباهله اشاره شده است که به [[آیۀ مباهله]] معروف است: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمُ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتهَلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْكَذِبِينَ}}. این آیه بر سه چیز دلالت دارد: دلالت بر [[افضلیت اهل بیت]] {{عم}}؛ دلالت بر [[افضلیت]] و [[امامت امام علی]] {{ع}}.
+در دوّم ماه محرّم الحرام سال ۶۱ هجری، کاروان [[ابا عبدالله]] {{ع}} وارد [[کربلا]] شد و اردو زد. به تدریج بر [[سپاه]] [[کوفیان]] که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه [[محرم]] «تاسوعا» نام دارد و روز دهم آن «عاشورا»، روز [[شهادت]] [[سید الشهدا]] و [[یاران]] و فرزندانش در کربلاست.
-در بیست و چهارم [[ذی حجه]] [[سال نهم هجری]]، گروهی از [[مسیحیان]] [[نجران]] در [[شهر مدینه]]، نزد [[پیامبر]] {{صل}} آمدند و ابتدا دربارۀ ماهیت [[عیسی]] {{ع}} سؤال کردند. [[رسول اکرم]] {{صل}} از ایشان به عنوان [[بنده]] و [[پیامبر خدا]] یاد کرد. آنان شگفت‌‎زده پرسیدند: "چگونه ممکن است در حالی که همۀ [[آدمیان]] پدری دارند، [[عیسی]] {{ع}} بدون پدر به [[دنیا]] آمده باشد؟" [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: «[[آدم]] نیز از خاک و بدون پدر آفریده شد و [[آفرینش]] [[عیسی]] {{ع}} نیز همانند [[آفرینش آدم]]، بدون پدر و از نفخۀ [[روح القدس]] است.  زمانی که بحث به نتیجه نرسید، [[پیامبر]] {{صل}} به [[فرمان]] [[پروردگار]] به آنها پییشنهاد مباهله داد، فردای آن روز ۲۴ یا ۲۵ ذی‌الحجه، [[رسول خدا]] {{صل}} همراه با [[علی]] {{ع}}، [[فاطمه زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}} برای مباهله بیرون آمدند؛ [[مسیحیان]] [[نجران]] نیز با برخی از فرزندان خود بیرون آمدند و وقتی شکوه و جلال آن بزرگواران را دیدند، ترسیده و از مباهله منصرف شدند، گروهی [[اسلام]] آورده و عده‌‎ای به دادن جزیۀ سالیانه دو هزار دست لباس راضی شدند.
+از آنجا که ماه محرّم، یادآور [[حادثۀ کربلا]] و عاشوراست، فرا رسیدن آن [[دل‌ها]] را پر از [[غم]] می‌سازد و [[پیروان]] و شیفتگان [[امام حسین]] {{ع}}، از اوّل [[محرم]]، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن [[امام]] [[شهید]] به [[عزاداری]] می‌پردازند. [[محرم]] همچون [[عاشورا]]، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در [[حفظ]] دستاورد‌های [[نهضت حسینی]] مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های [[شیعه]] نشین، به یاد [[شهیدان کربلا]] [[اشک]] می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند.
-این حادثه، موقعیّت والای [[اهل بیت]] {{ع}} را نزد [[خدا]] نشان می‎دهد و از [[فضایل]] روشن [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} است که در [[آیه]]، جان [[پیامبر]] {{صل}} به شمار آمده و نشان می‎دهد او [[افضل]] [[صحابه]] است و خود [[امام علی]] {{ع}} و [[امامان]] دیگر نیز به این واقعه استشهاد و [[احتجاج]] کرده‎‎اند.
+<div class="mainpage_box_more">[[محرّم|ادامه]]</div>
-<div class="mainpage_box_more">[[مباهله|ادامه]]</div>