هیئت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سوگواری امام حسین}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = عزاداری
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[هیئت در حدیث]] - [[هیئت در تاریخ اسلامی]] - [[هیئت در معارف و سیره حسینی]]
| مداخل مرتبط = [[هیئت در تاریخ اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = امام حسین (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
{{سوگواری امام حسین}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
نوعی [[تشکل]] مذهبی، بر محور [[عزاداری]] برای [[سیدالشهدا]] و [[ائمه]] {{عم}}. مجموعه‌هایی از [[مردم]] هر محلّه، در [[شهرها]] یا روستاها که برای [[سوگواری]] و روضه‌خوانی نسبت به [[امام حسین]] {{ع}} به‌ویژه در ایام [[عاشورا]] تشکیل می‌شود. هیئت، سنتی دیرپا و مردمی است و با بودجۀ علاقه مندان به [[امام حسین]] {{ع}} تشکیل می‌یابد. در طول سال هم فعالیت می‌کند و جلسات هیئت برگزار می‌گردد. اما [[روز عاشورا]]، برای [[سینه‌زنی]] و [[عزاداری]] از [[حسینیه]] یا محله بیرون می‌آیند و به [[حرم‌ها]] و امامزاده‌ها و تکیه‌ها می‌روند. هر هیئت، نام خاص و [[پرچم]] و علامت ویژه دارد. هیئت‌های [[عزاداری]]، گاهی متوسّلین به یکی از [[ائمه]] یا [[شهدای کربلا]] هستند. هیئت، که نوعی [[سوگواری]] گروهی است، در قدیم هم رایج بوده و [[شیعیان]] بصورت جمعی نوحه‌خوان و با تشکیلات طعام، به [[زیارت]] [[قبر حسین]] {{ع}} می‌رفتند. [[امام صادق]] {{ع}} به فائد حنّاط که خبر اینگونه زیارت‌های جمعی را بازمی‌گفت، فرمود: هر کس [[قبر حسین]] {{ع}} را [[زیارت]] کند، در حالی که به [[حقّ]] او آشنا باشد، [[خداوند]]، [[گناهان]] گذشته و آیندۀ او را می‌آمرزد<ref>بحارالانوار، ج۱۰۱، ص۲۵.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۵۰۴.</ref>.
نوعی [[تشکل]] مذهبی، بر محور [[عزاداری]] برای [[سیدالشهدا]] و [[ائمه]] {{عم}}. مجموعه‌هایی از [[مردم]] هر محلّه، در [[شهرها]] یا روستاها که برای [[سوگواری]] و روضه‌خوانی نسبت به [[امام حسین]] {{ع}} به‌ویژه در ایام [[عاشورا]] تشکیل می‌شود. هیئت، سنتی دیرپا و مردمی است و با بودجۀ علاقه مندان به [[امام حسین]] {{ع}} تشکیل می‌یابد. در طول سال هم فعالیت می‌کند و جلسات هیئت برگزار می‌گردد. اما [[روز عاشورا]]، برای [[سینه‌زنی]] و [[عزاداری]] از [[حسینیه]] یا محله بیرون می‌آیند و به [[حرم‌ها]] و امامزاده‌ها و تکیه‌ها می‌روند. هر هیئت، نام خاص و [[پرچم]] و علامت ویژه دارد. هیئت‌های [[عزاداری]]، گاهی متوسّلین به یکی از [[ائمه]] یا [[شهدای کربلا]] هستند. هیئت، که نوعی [[سوگواری]] گروهی است، در قدیم هم رایج بوده و [[شیعیان]] بصورت جمعی نوحه‌خوان و با تشکیلات طعام، به [[زیارت]] [[قبر حسین]] {{ع}} می‌رفتند. [[امام صادق]] {{ع}} به فائد حنّاط که خبر اینگونه زیارت‌های جمعی را بازمی‌گفت، فرمود: هر کس [[قبر حسین]] {{ع}} را [[زیارت]] کند، در حالی که به [[حقّ]] او آشنا باشد، [[خداوند]]، [[گناهان]] گذشته و آیندۀ او را می‌آمرزد<ref>بحارالانوار، ج۱۰۱، ص۲۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۵۰۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۱: خط ۲۰:
{{عزاداری محرم}}
{{عزاداری محرم}}


[[رده:هیئت]]
[[رده:مکان‌های منسوب به امام حسین]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ ‏۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۵

مقدمه

نوعی تشکل مذهبی، بر محور عزاداری برای سیدالشهدا و ائمه (ع). مجموعه‌هایی از مردم هر محلّه، در شهرها یا روستاها که برای سوگواری و روضه‌خوانی نسبت به امام حسین (ع) به‌ویژه در ایام عاشورا تشکیل می‌شود. هیئت، سنتی دیرپا و مردمی است و با بودجۀ علاقه مندان به امام حسین (ع) تشکیل می‌یابد. در طول سال هم فعالیت می‌کند و جلسات هیئت برگزار می‌گردد. اما روز عاشورا، برای سینه‌زنی و عزاداری از حسینیه یا محله بیرون می‌آیند و به حرم‌ها و امامزاده‌ها و تکیه‌ها می‌روند. هر هیئت، نام خاص و پرچم و علامت ویژه دارد. هیئت‌های عزاداری، گاهی متوسّلین به یکی از ائمه یا شهدای کربلا هستند. هیئت، که نوعی سوگواری گروهی است، در قدیم هم رایج بوده و شیعیان بصورت جمعی نوحه‌خوان و با تشکیلات طعام، به زیارت قبر حسین (ع) می‌رفتند. امام صادق (ع) به فائد حنّاط که خبر اینگونه زیارت‌های جمعی را بازمی‌گفت، فرمود: هر کس قبر حسین (ع) را زیارت کند، در حالی که به حقّ او آشنا باشد، خداوند، گناهان گذشته و آیندۀ او را می‌آمرزد[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. بحارالانوار، ج۱۰۱، ص۲۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۵۰۴.