احتکار در فقه تطبیقی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
بنابراین، در مجموع می‌توان گفت احتکار عبارت است از نگهداری کالا (به ویژه غذا) با [[هدف]] افزایش قیمت آن در زمان نیاز مردم<ref>ر.ک: [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[الموسوعة الفقهية المقارنة (کتاب)|الموسوعة الفقهية المقارنة]] ج۱، ص ۲۹۲.</ref>. | بنابراین، در مجموع می‌توان گفت احتکار عبارت است از نگهداری کالا (به ویژه غذا) با [[هدف]] افزایش قیمت آن در زمان نیاز مردم<ref>ر.ک: [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[الموسوعة الفقهية المقارنة (کتاب)|الموسوعة الفقهية المقارنة]] ج۱، ص ۲۹۲.</ref>. | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:احتکار]] | |||
نسخهٔ ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث احتکار است. احتکار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احتکار در قرآن - احتکار در فقه اسلامی - احتکار در فقه تطبیقی - احتکار در فقه سیاسی - احتکار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - مبارزه با احتکار در معارف و سیره نبوی - مبارزه با احتکار در معارف و سیره علوی - پرسش مرتبط نداردمعناشناسی
تعریف لغوی «احتکار»، نگهداری و انبارکردن غذا به قصد افزایش قیمت آن در زمان نیاز مردم است. اصطلاحاً نیز معنایی متفاوت با معنای لغوی ندارد، به جز قیودی که فقها ذکر کرده‌اند:
- نگهداری غذا تا زمانی که به حد ضرورت برسد، که نظر مشهور فقهای امامیه و برخی از حنفیه و حنبلیه است.
- رصد بازارها با نیت انتظار برای افزایش قیمت، که مختار مذهب مالکی است.
- خرید غذا در زمان گرانی و نگهداری آن برای فروش به قیمت بالاتر و ایجاد محدودیت در عرضه، که نظر مشهور شافعیه است.
4. خرید و نگهداری هر آنچه مورد نیاز مردم است به قصد افزایش قیمت، که برخی از فقهای امامیه بدان قائلند.
بنابراین، در مجموع می‌توان گفت احتکار عبارت است از نگهداری کالا (به ویژه غذا) با هدف افزایش قیمت آن در زمان نیاز مردم[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: هاشمی شاهرودی، سید محمود، الموسوعة الفقهية المقارنة ج۱، ص ۲۹۲.