الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۴

امام باقر اول ماه رجب سال ۵۷ﻫ. در مدینه به دنیا آمد و نام مبارکشان محمد است. جد والامقام ایشان حسین بن علی (ع) و پدرش امام زین‌العابدین (ع) و مادر ارجمندش "ام عبدالله" فاطمه ـ دختر امام حسن مجتبی (ع) ـ است. پیامبر اسلام (ص) به ایشان لقب "باقرالعلوم" را ارزانی فرمود، به معنای شکافنده علوم و کنیه گرامی ایشان، ابوجعفر است. حضرت هفت فرزند داشت که امام جعفر صادق (ع) یکی از آنان است.

امام باقر (ع) در روزگار طفولیت بود که همراه کاروان جد گرامی‌اش، حضرت حسین بن علی (ع)، به کربلا رفت. آن امام ارجمند (ع) چهار سال با امام حسین (ع) و سی و چهار سال با پدر گرامی‌اش زیست و در سال ۹۵ﻫ. به امامت رسید و حدود بیست سال امامت کرد. حاکمان معاصر امامت او عبارت‌اند از: ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک.

مهم‌ترین ویژگی روزگار امامت امام باقر (ع) آن بود که فرصتی برای راه انداختن نهضتی علمی و فکری پیش آمد. امام باقر (ع) برای بهره بردن از فرصت پیش آمده، دو شیوه برگزید: آموزش و پرورش شاگردان مستعد و تشکیل حوزه علمی؛ آشنا ساختن عموم مردم با تعالیم راستین دینی از گذر سخنرانی، جلسه‌های علمی ـ دینی، مباحثه با اهل فِرَق و اعزام مبلغ به میان مردم.

حکام اموی، سرانجام از فعالیت‌های امام (ع) به بیم افتادند و هشام بن عبدالملک، دهمین حاکم اموی فرمان داد تا ابراهیم بن ولید، با زهری کشنده امام باقر (ع) را مسموم کند. امام در هفتم ماه ذی‌الحجه ۱۱۴ﻫ. در ۵۷ سالگی به شهادت رسید و پیکر پاکش در قبرستان بقیع مدینه به خاک سپرده شد.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[حضرت عیسی علیه السلام|حضرت عیسی علیه السلام]]''' یکی از [[پیامبران بزرگ الهی]] و انبیای اولوالعزم است که در کودکی به [[نبوت]] رسید. حدود ۶ [[قرن]] قبل از [[اسلام]]، [[خداوند]] او را برای [[هدایت]] [[بنی اسرائیل]] و [[بت‌پرستان]] [[مبعوث]] کرد. از نسل [[حضرت سلیمان]] بود و مادرش [[مریم دختر عمران]] نام داشت که از زنان برگزیده جهان است. در [[بیت المقدس]] به [[دنیا]] آمد، به [[تبلیغ]] و هدایت [[قوم]] خود پرداخت، تا آنان را از انحراف‌هایی که در [[دین حضرت موسی]] پدید آورده بودند، باز دارد. یکی از لقب‌های او [[مسیح]] است، چون در روی [[زمین]] بسیار سیاحت می‌کرد و به این سو و آن سو می‌رفت تا [[مردم]] را به [[توحید]] [[دعوت]] کند. [[روح الله]] یکی دیگر از لقب‌های اوست. [[کتاب آسمانی]] او [[انجیل]] بود و به [[آیین]] او [[مسیحیت]] یا [[نصرانیت]] و به [[پیروان]] او [[مسیحی]] یا [[نصرانی]] گویند. [[مسیحیان]] [[تاریخ]] تولد او را مبدأ [[تاریخ]] خود قرار داده‌اند که به سال میلادی معروف است. او هرگز [[ازدواج]] نکرد و چون [[دشمنان]] او و [[حکومت]] زمانش در پی او بودند تا وی را به [[قتل]] برسانند، خداوند او را از [[توطئه]] آنان [[نجات]] داد و بر خلاف [[عقیده]] مسیحیان که می‌‌پندارند او به دار آویخته و کشته شد، [[قرآن]] او را زنده می‌‌داند و می‌‌فرماید خداوند او را به [[آسمان‌ها]] برد و زمان [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} به زمین باز خواهد گشت.
+'''[[امام باقر|امام باقر]]''' اول [[ماه رجب]] سال ۵۷ﻫ. در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد و نام مبارکشان [[محمد]] است. جد والامقام ایشان [[حسین بن علی]] {{ع}} و پدرش [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} و مادر ارجمندش "ام عبدالله" فاطمه ـ دختر [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} ـ است. [[پیامبر اسلام]] {{صل}} به ایشان [[لقب]] "باقرالعلوم" را ارزانی فرمود، به معنای شکافنده علوم و کنیه گرامی ایشان، ابوجعفر است. حضرت هفت [[فرزند]] داشت که [[امام جعفر صادق]] {{ع}} یکی از آنان است.
-<div class="mainpage_box_more">[[حضرت عیسی علیه السلام|ادامه]]</div>
+[[امام باقر]] {{ع}} در روزگار طفولیت بود که همراه کاروان جد گرامی‌اش، حضرت [[حسین بن علی]] {{ع}}، به [[کربلا]] رفت. آن [[امام]] ارجمند {{ع}} چهار سال با [[امام حسین]] {{ع}} و سی و چهار سال با پدر گرامی‌اش زیست و در سال ۹۵ﻫ. به [[امامت]] رسید و حدود بیست سال [[امامت]] کرد. [[حاکمان]] معاصر [[امامت]] او عبارت‌اند از: [[ولید بن عبدالملک]]، [[سلیمان بن عبدالملک]]، عمر بن عبدالعزیز، [[یزید بن عبدالملک]] و [[هشام بن عبدالملک]].
+مهم‌ترین ویژگی روزگار [[امامت]] [[امام باقر]] {{ع}} آن بود که فرصتی برای راه انداختن نهضتی [[علمی]] و [[فکری]] پیش آمد.  [[امام باقر]] {{ع}} برای بهره بردن از فرصت پیش آمده، دو شیوه برگزید: [[آموزش و پرورش]] شاگردان مستعد و تشکیل حوزه [[علمی]]؛ آشنا ساختن عموم [[مردم]] با تعالیم راستین [[دینی]] از گذر سخنرانی، جلسه‌های [[علمی]] ـ [[دینی]]، مباحثه با اهل فِرَق و اعزام مبلغ به میان [[مردم]].
+حکام [[اموی]]، سرانجام از فعالیت‌های [[امام]] {{ع}} به [[بیم]] افتادند و [[هشام بن عبدالملک]]، دهمین [[حاکم]] [[اموی]] [[فرمان]] داد تا ابراهیم بن ولید، با زهری کشنده [[امام باقر]] {{ع}} را [[مسموم]] کند. [[امام]] در هفتم ماه ذی‌الحجه ۱۱۴ﻫ. در ۵۷ سالگی به [[شهادت]] رسید و پیکر پاکش در [[قبرستان بقیع]] [[مدینه]] به خاک سپرده شد.
+<div class="mainpage_box_more">[[امام باقر|ادامه]]</div>