تجدید میثاق با امام‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=155%|' به '{{عربی|اندازه=100%|')
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==[[زیارت]] و تجدید میثاق با [[امام]]==
==[[زیارت]] و تجدید میثاق با [[امام]]==
*حضور در کنار مزار [[امام]] و [[زیارت]] قبر پیشوایان [[معصوم]]، نوعی تجدید عهد و پیمان با [[امام]] است و نشانه تحکیم میثاقِ امت با [[امام]] و تقویت پیوند [[ولایت]]. پیشوای هشتم، [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} فرموده است: برای هر امامی، در گردن و بر عهده هواداران و پیروانش، عهد و پیمانی است و از جمله نشانه‌های وفای کامل به این پیمان، [[زیارت]] قبور [[ائمه]] است: {{عربی|اندازه=100%|«انّ لِکلّ امامٍ عهداً فی عُنُقِ اولیائه وشیعتِه وَانَّ مِن تمام الوَفاء بالعَهدِ وحسنِ الأداء زیاره قبورهم ...»}}<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۴۶، حدیث۲؛ بحار الأنوار، ۹۷، ص ۱۱۶نقل از عیون اخبار الرضا؛ کامل الزیارات، ص ۱۲۱، ۱۲۲.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۱۶۷، ۱۶۹.</ref>.   
*حضور در کنار مزار [[امام]] و [[زیارت]] قبر پیشوایان [[معصوم]]، نوعی تجدید عهد و پیمان با [[امام]] است و نشانه تحکیم میثاقِ امت با [[امام]] و تقویت پیوند [[ولایت]]. پیشوای هشتم، [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} فرموده است: برای هر امامی، در گردن و بر عهده هواداران و پیروانش، عهد و پیمانی است و از جمله نشانه‌های وفای کامل به این پیمان، [[زیارت]] قبور [[ائمه]] است: {{عربی|«انّ لِکلّ امامٍ عهداً فی عُنُقِ اولیائه وشیعتِه وَانَّ مِن تمام الوَفاء بالعَهدِ وحسنِ الأداء زیاره قبورهم ...»}}<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۴۶، حدیث۲؛ بحار الأنوار، ۹۷، ص ۱۱۶نقل از عیون اخبار الرضا؛ کامل الزیارات، ص ۱۲۱، ۱۲۲.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۱۶۷، ۱۶۹.</ref>.   
*به خاطر نقش تربیتی و سازندگی و بعد اجتماعی این زیارت‌هاست که پاداش‌های عظیمی برای آنها نقل شده است. از جمله، به فرموده [[امام صادق]]{{ع}}: "هرکس، امامِ مفترض الطاعه‌ای را [[زیارت]] کند که خداوند، پیروی از او را واجب ساخته است و در کنار مرقد او، چهار رکعت نماز بخواند، خداوند برایش، پاداش [[زیارت]] [[حج]] و عمره می‌نویسد"<ref> {{عربی|اندازه=100%|«من زار اماماً مفترض الطاعه وصلی عنده اربع رکعاتٍ کتب الله له حجهً و عمرهً»}}.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۱۶۷، ۱۶۹.</ref>.
*به خاطر نقش تربیتی و سازندگی و بعد اجتماعی این زیارت‌هاست که پاداش‌های عظیمی برای آنها نقل شده است. از جمله، به فرموده [[امام صادق]]{{ع}}: "هرکس، امامِ مفترض الطاعه‌ای را [[زیارت]] کند که خداوند، پیروی از او را واجب ساخته است و در کنار مرقد او، چهار رکعت نماز بخواند، خداوند برایش، پاداش [[زیارت]] [[حج]] و عمره می‌نویسد"<ref> {{عربی|«من زار اماماً مفترض الطاعه وصلی عنده اربع رکعاتٍ کتب الله له حجهً و عمرهً»}}.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۱۶۷، ۱۶۹.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۱۸

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تجدید میثاق با امام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

زیارت و تجدید میثاق با امام

  • حضور در کنار مزار امام و زیارت قبر پیشوایان معصوم، نوعی تجدید عهد و پیمان با امام است و نشانه تحکیم میثاقِ امت با امام و تقویت پیوند ولایت. پیشوای هشتم، حضرت رضا(ع) فرموده است: برای هر امامی، در گردن و بر عهده هواداران و پیروانش، عهد و پیمانی است و از جمله نشانه‌های وفای کامل به این پیمان، زیارت قبور ائمه است: «انّ لِکلّ امامٍ عهداً فی عُنُقِ اولیائه وشیعتِه وَانَّ مِن تمام الوَفاء بالعَهدِ وحسنِ الأداء زیاره قبورهم ...»[۱][۲].
  • به خاطر نقش تربیتی و سازندگی و بعد اجتماعی این زیارت‌هاست که پاداش‌های عظیمی برای آنها نقل شده است. از جمله، به فرموده امام صادق(ع): "هرکس، امامِ مفترض الطاعه‌ای را زیارت کند که خداوند، پیروی از او را واجب ساخته است و در کنار مرقد او، چهار رکعت نماز بخواند، خداوند برایش، پاداش زیارت حج و عمره می‌نویسد"[۳][۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۴۶، حدیث۲؛ بحار الأنوار، ۹۷، ص ۱۱۶نقل از عیون اخبار الرضا؛ کامل الزیارات، ص ۱۲۱، ۱۲۲.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۶۷، ۱۶۹.
  3. «من زار اماماً مفترض الطاعه وصلی عنده اربع رکعاتٍ کتب الله له حجهً و عمرهً».
  4. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۶۷، ۱۶۹.