مالک بن حبیب یربوعی تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
مالک بن حبیب، از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} و [[رئیس]] پلیس [[حضرت]] بود. وی قبل از [[خلافت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} از طرف [[عثمان]] بر یکی از [[بلاد اسلامی]] به نام ماه [[حکومت]] می‌راند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۰؛ وقعة صفین، ص۴.</ref>. او در جمع‌آوری [[سپاه امام]]{{ع}} در [[جنگ صفین]] تلاش نمود<ref>وقعة صفین، ص۱۲۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۴-۱۲۳۵.</ref> | |||
== | ==مالک بن حبیب و پیشنهادی که پذیرفته نشد== | ||
هنگامی که [[حضرت علی]]{{ع}} در دوازدهم [[رجب]] سال ۳۶ [[هجری]] (روز [[دوشنبه]]) از [[بصره]] به [[کوفه]] وارد شد، در [[مسجد کوفه]] برای [[مردم]] [[خطبة]] مفصلی خواند و [[مردم]] را از [[اقبال به دنیا]] و [[هوای نفس]] بر [[حذر]] داشت. در پایان فرمود: "عده‌ای از شما مرا [[یاری]] نکردید، من آنان را [[سرزنش]] می‌کنم. شما از آنان فاصله بگیرید و به [[کراهت]] با آنان سخن بگویید تا دست از کارشان بردارند و باید با این کار [[حزب خدا]] شناخته شود". | هنگامی که [[حضرت علی]]{{ع}} در دوازدهم [[رجب]] سال ۳۶ [[هجری]] (روز [[دوشنبه]]) از [[بصره]] به [[کوفه]] وارد شد، در [[مسجد کوفه]] برای [[مردم]] [[خطبة]] مفصلی خواند و [[مردم]] را از [[اقبال به دنیا]] و [[هوای نفس]] بر [[حذر]] داشت. در پایان فرمود: "عده‌ای از شما مرا [[یاری]] نکردید، من آنان را [[سرزنش]] می‌کنم. شما از آنان فاصله بگیرید و به [[کراهت]] با آنان سخن بگویید تا دست از کارشان بردارند و باید با این کار [[حزب خدا]] شناخته شود". | ||
در این هنگام | در این هنگام مالک بن حبیب برخاست و گفت: به [[خدا]] قسم، من کسانی را که باید از آنان فاصله بگیرم و حرفی بزنم که ناراحت شوند، در این جمعیت کم می‌بینم، اگر [[دستور]] دهی با آنان بجنگم و آنان را به [[قتل]] برسانم. ولی [[امام]] به او [[اعتراض]] کرد و از این کار او را برحذر داشت<ref>وقعة صفین، ص۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۵.</ref> | ||
==[[شکوه]] | ==[[شکوه]] مالک بن حبیب از عدم حضور در [[صفین]]== | ||
مالک بن حبیب همواره مورد [[اعتماد]] [[امام علی]]{{ع}} بود و در این مورد همین بس که [[حضرت]] هنگامی که [[مردم]] را برای رفتن به [[جنگ صفین]] [[ترغیب]] می‌کرد، تنها مالک بن حبیب را [[جانشین]] خود در [[کوفه]] قرار داد اما وی از این که از [[نعمت]] [[پیکار در راه خدا]] [[محروم]] شد، اظهار [[ناراحتی]] کرد. [[امام]]{{ع}} در پاسخ فرمود: "هیچ ثوابی را جهادگران نمی‌برند جز این که تو نیز با آنان شریکی و [[سختی]] و [[گرفتاری]] تو در این جا بیشتر از آنهاست". | |||
پس از این سخنان، | پس از این سخنان، مالک بن حبیب گفت: {{عربی|سمعاً و طاعةً يا أميرالمؤمنين}}، سپس [[حضرت]] از [[کوفه]] خارج شد و مالک بن حبیب به [[دستور امام]]{{ع}} در [[شهر کوفه]] باقی ماند<ref>وقعة صفین، ص۱۳۳. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۵-۲۳۶.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۵
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
مالک بن حبیب، از اصحاب امیرمؤمنان(ع) و رئیس پلیس حضرت بود. وی قبل از خلافت امیرمؤمنان(ع) از طرف عثمان بر یکی از بلاد اسلامی به نام ماه حکومت می‌راند[۱]. او در جمع‌آوری سپاه امام(ع) در جنگ صفین تلاش نمود[۲].[۳]
مالک بن حبیب و پیشنهادی که پذیرفته نشد
هنگامی که حضرت علی(ع) در دوازدهم رجب سال ۳۶ هجری (روز دوشنبه) از بصره به کوفه وارد شد، در مسجد کوفه برای مردم خطبة مفصلی خواند و مردم را از اقبال به دنیا و هوای نفس بر حذر داشت. در پایان فرمود: "عده‌ای از شما مرا یاری نکردید، من آنان را سرزنش می‌کنم. شما از آنان فاصله بگیرید و به کراهت با آنان سخن بگویید تا دست از کارشان بردارند و باید با این کار حزب خدا شناخته شود".
در این هنگام مالک بن حبیب برخاست و گفت: به خدا قسم، من کسانی را که باید از آنان فاصله بگیرم و حرفی بزنم که ناراحت شوند، در این جمعیت کم می‌بینم، اگر دستور دهی با آنان بجنگم و آنان را به قتل برسانم. ولی امام به او اعتراض کرد و از این کار او را برحذر داشت[۴].[۵]
شکوه مالک بن حبیب از عدم حضور در صفین
مالک بن حبیب همواره مورد اعتماد امام علی(ع) بود و در این مورد همین بس که حضرت هنگامی که مردم را برای رفتن به جنگ صفین ترغیب می‌کرد، تنها مالک بن حبیب را جانشین خود در کوفه قرار داد اما وی از این که از نعمت پیکار در راه خدا محروم شد، اظهار ناراحتی کرد. امام(ع) در پاسخ فرمود: "هیچ ثوابی را جهادگران نمی‌برند جز این که تو نیز با آنان شریکی و سختی و گرفتاری تو در این جا بیشتر از آنهاست".
پس از این سخنان، مالک بن حبیب گفت: سمعاً و طاعةً يا أميرالمؤمنين، سپس حضرت از کوفه خارج شد و مالک بن حبیب به دستور امام(ع) در شهر کوفه باقی ماند[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۰؛ وقعة صفین، ص۴.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۲۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۳۴-۱۲۳۵.
- ↑ وقعة صفین، ص۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۳۵.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۳۳.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۳۵-۲۳۶.