←آیه امن یجیب در دائرةالمعارف قرآن کریم
(←منابع) |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
*[[زمخشری]] [[معتقد]] است که (ال) در {{متن قرآن|الْمُضْطَرَّ}}، نشان جنس است، اما [[علامه طباطبایی]] میگوید برای استغراق است، و و این یعنی هر دعایی که از روی [[اضطرار]] باشد ما آن را [[اجابت]] میکنیم. مقصود از [[اجابت]] [[مضطر]] در هنگام [[دعاء]]، [[اجابت دعا]] و برآوردن [[حاجت]] است زمانی که از سوی شخص [[دعاکننده]]، [[حقیقت]] [[دعا]] و درخواست [[ظهور]] یابد؛ زیرا تا زمانی که [[انسان]] در تنگنای [[اضطرار]] قرار نگیرد [[طلب]] و درخواست حقیقتاً از سوی او تحقق پیدا نمیکند. این امر زمانی تحقق مییابد که از تمامی اسباب ظاهری [[قطع امید]] کند و [[قلب]] او تنها به [[پروردگار]] تعلق یابد، چرا که اگر به اسباب ظاهری [[امید]] بسته باشد دیگر او را نخوانده و غیر او را صدا زده است. زمانی که در [[دعا]] صادق باشد، یعنی حقیقتاً بخواهد و فقط او را صدا بزند، [[حق تعالی]] [[اجابت]] کرده و آنچه او را به [[اضطرار]] کشانده برطرف میکند، همان گونه که خود فرموده: {{متن قرآن|ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ}}<ref>«و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا پاسختان دهم» سوره غافر، آیه ۶۰.</ref> پس هیچ شرطی برای [[اجابت دعا]] قرار نداده جز این که حقیقتاً درخواست شود و فقط از او درخواست شود: {{متن قرآن|وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ}}<ref>«و چون بندگانم درباره من از تو پرسند من نزدیکم، دعاکننده چون مرا بخواند دعا (ی او) را پاسخ میدهم» سوره بقره، آیه ۱۸۶.</ref>. | *[[زمخشری]] [[معتقد]] است که (ال) در {{متن قرآن|الْمُضْطَرَّ}}، نشان جنس است، اما [[علامه طباطبایی]] میگوید برای استغراق است، و و این یعنی هر دعایی که از روی [[اضطرار]] باشد ما آن را [[اجابت]] میکنیم. مقصود از [[اجابت]] [[مضطر]] در هنگام [[دعاء]]، [[اجابت دعا]] و برآوردن [[حاجت]] است زمانی که از سوی شخص [[دعاکننده]]، [[حقیقت]] [[دعا]] و درخواست [[ظهور]] یابد؛ زیرا تا زمانی که [[انسان]] در تنگنای [[اضطرار]] قرار نگیرد [[طلب]] و درخواست حقیقتاً از سوی او تحقق پیدا نمیکند. این امر زمانی تحقق مییابد که از تمامی اسباب ظاهری [[قطع امید]] کند و [[قلب]] او تنها به [[پروردگار]] تعلق یابد، چرا که اگر به اسباب ظاهری [[امید]] بسته باشد دیگر او را نخوانده و غیر او را صدا زده است. زمانی که در [[دعا]] صادق باشد، یعنی حقیقتاً بخواهد و فقط او را صدا بزند، [[حق تعالی]] [[اجابت]] کرده و آنچه او را به [[اضطرار]] کشانده برطرف میکند، همان گونه که خود فرموده: {{متن قرآن|ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ}}<ref>«و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا پاسختان دهم» سوره غافر، آیه ۶۰.</ref> پس هیچ شرطی برای [[اجابت دعا]] قرار نداده جز این که حقیقتاً درخواست شود و فقط از او درخواست شود: {{متن قرآن|وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ}}<ref>«و چون بندگانم درباره من از تو پرسند من نزدیکم، دعاکننده چون مرا بخواند دعا (ی او) را پاسخ میدهم» سوره بقره، آیه ۱۸۶.</ref>. | ||
*[[آیات]] بسیاری بیانگر این [[حقیقت]] است که [[انسان]] در هنگام [[اضطرار]] مانند [[سوار شدن]] بر کشتی، که در هنگام [[غرق]] شدن در آن لحظه به هیچ سببی دسترسی ندارد با [[اخلاص]] [[خدا]] را میخواند و پاسخ میشنود <ref>المیزان، ج۱۵، ص۴۱۷.</ref>.<ref>[[محمود سرمدی|سرمدی، محمود]]، [[آیه امن یجیب (مقاله)|مقاله «آیه امن یجیب»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص۷۷-۷۸.</ref> | *[[آیات]] بسیاری بیانگر این [[حقیقت]] است که [[انسان]] در هنگام [[اضطرار]] مانند [[سوار شدن]] بر کشتی، که در هنگام [[غرق]] شدن در آن لحظه به هیچ سببی دسترسی ندارد با [[اخلاص]] [[خدا]] را میخواند و پاسخ میشنود <ref>المیزان، ج۱۵، ص۴۱۷.</ref>.<ref>[[محمود سرمدی|سرمدی، محمود]]، [[آیه امن یجیب (مقاله)|مقاله «آیه امن یجیب»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص۷۷-۷۸.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== |