قرظة بن کعب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۸: خط ۸:


==مقدمه==
==مقدمه==
*قرظه از [[اصحاب]] [[انصار]] [[رسول خدا]]{{صل}} بود و در [[غزوه اُحد]] و سایر [[جنگ‌های صدر اسلام]]، آن [[حضرت]] را [[یاری]] کرد، و پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} و او از طرف [[خلیفه دوم]] [[عمر بن خطاب]] به عنوان [[فقیه]] و [[معلم]] [[فقه]] در [[کوفه]] ساکن شد<ref>الاصابه، ج۵، ص۳۲۹.</ref>. و پس از [[قتل عثمان]]، در زمرۀ [[شیعیان]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} درآمد و در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] [[پرچمدار]] [[انصار]] در [[لشکر]] آن [[حضرت]] بود<ref>رجال طوسی، ص۵۵، ش۴ و در نام ابو ابی الجوشاء، ص۶۵، ش۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.</ref>.
قرظه از [[اصحاب]] [[انصار]] [[رسول خدا]]{{صل}} بود و در [[غزوه اُحد]] و سایر [[جنگ‌های صدر اسلام]]، آن [[حضرت]] را [[یاری]] کرد، و پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} و او از طرف [[خلیفه دوم]] [[عمر بن خطاب]] به عنوان [[فقیه]] و [[معلم]] [[فقه]] در [[کوفه]] ساکن شد<ref>الاصابه، ج۵، ص۳۲۹.</ref>. و پس از [[قتل عثمان]]، در زمرۀ [[شیعیان]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} درآمد و در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] [[پرچمدار]] [[انصار]] در [[لشکر]] آن [[حضرت]] بود<ref>رجال طوسی، ص۵۵، ش۴ و در نام ابو ابی الجوشاء، ص۶۵، ش۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.</ref>.
*وی مردی [[فاضل]] و [[مدبر]] بود که به سال ۲۳ [[هجری]]، [[ری]] را [[فتح]] کرد<ref>ر.ک: الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.</ref>. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} هنگامی که عازم [[جمل]] بود، او را برای [[حکومت]] [[کوفه]] برگزید، ولی در [[جنگ صفین]] وی را با خود برد و به جای او مسعود بدری را به [[حکومت]] [[کوفه]] برگزید.
 
*بنا به قولی، قرظه در زمانِ خلافتِ [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[کوفه]] از [[دنیا]] رفت و [[حضرت]] جنازه او [[نماز]] خواند. و قولی بر آن است که او به سال ۵۱ [[هجری]] در زمان [[حکومت معاویه]] زمان [[امارت]] [[مغیره]] در [[کوفه]] از [[دنیا]] رفت<ref>ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۲۰۲؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.</ref>.
وی مردی [[فاضل]] و [[مدبر]] بود که به سال ۲۳ [[هجری]]، [[ری]] را [[فتح]] کرد<ref>ر.ک: الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.</ref>. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} هنگامی که عازم [[جمل]] بود، او را برای [[حکومت]] [[کوفه]] برگزید، ولی در [[جنگ صفین]] وی را با خود برد و به جای او مسعود بدری را به [[حکومت]] [[کوفه]] برگزید.
*قرظه تنها یک پسر داشت به نام عمرو، و او هم از [[خواص یاران]] [[خاندان پیامبر]]{{صل}} شد و در [[کربلا]] در رکاب [[ابا عبدالله]] الحسین{{ع}} به سال ۶۱ [[هجری]] به [[شهادت]] رسید<ref>اعیان الشیعه، ج۸ ص۴۴۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۱۴-۱۱۱۵.</ref>
 
بنا به قولی، قرظه در زمانِ خلافتِ [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[کوفه]] از [[دنیا]] رفت و [[حضرت]] جنازه او [[نماز]] خواند. و قولی بر آن است که او به سال ۵۱ [[هجری]] در زمان [[حکومت معاویه]] زمان [[امارت]] [[مغیره]] در [[کوفه]] از [[دنیا]] رفت<ref>ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۲۰۲؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.</ref>.
 
قرظه تنها یک پسر داشت به نام عمرو، و او هم از [[خواص یاران]] [[خاندان پیامبر]]{{صل}} شد و در [[کربلا]] در رکاب ابا عبدالله الحسین{{ع}} به سال ۶۱ [[هجری]] به [[شهادت]] رسید<ref>اعیان الشیعه، ج۸ ص۴۴۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۱۴-۱۱۱۵.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۹ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۳

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

قرظه از اصحاب انصار رسول خدا(ص) بود و در غزوه اُحد و سایر جنگ‌های صدر اسلام، آن حضرت را یاری کرد، و پس از رحلت پیامبر(ص) و او از طرف خلیفه دوم عمر بن خطاب به عنوان فقیه و معلم فقه در کوفه ساکن شد[۱]. و پس از قتل عثمان، در زمرۀ شیعیان امیرالمؤمنین(ع) درآمد و در جنگ جمل و صفین و نهروان پرچمدار انصار در لشکر آن حضرت بود[۲].

وی مردی فاضل و مدبر بود که به سال ۲۳ هجری، ری را فتح کرد[۳]. امیرمؤمنان(ع) هنگامی که عازم جمل بود، او را برای حکومت کوفه برگزید، ولی در جنگ صفین وی را با خود برد و به جای او مسعود بدری را به حکومت کوفه برگزید.

بنا به قولی، قرظه در زمانِ خلافتِ امیرالمؤمنین(ع) در کوفه از دنیا رفت و حضرت جنازه او نماز خواند. و قولی بر آن است که او به سال ۵۱ هجری در زمان حکومت معاویه زمان امارت مغیره در کوفه از دنیا رفت[۴].

قرظه تنها یک پسر داشت به نام عمرو، و او هم از خواص یاران خاندان پیامبر(ص) شد و در کربلا در رکاب ابا عبدالله الحسین(ع) به سال ۶۱ هجری به شهادت رسید[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الاصابه، ج۵، ص۳۲۹.
  2. رجال طوسی، ص۵۵، ش۴ و در نام ابو ابی الجوشاء، ص۶۵، ش۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
  3. ر.ک: الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
  4. ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۲۰۲؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
  5. اعیان الشیعه، ج۸ ص۴۴۹.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۱۴-۱۱۱۵.