فحشا در جامعه‌شناسی اسلامی

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث فحشا است. "فحشا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

فحشا در حدیث | فحشا در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل فحشا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

“فاحشه و فحشا” به هر عصیان شدیدی که قبح آن نزد عقل و شرع بین و آشکار باشد، اطلاق می‌شود. فحشا (با مد) در مقایسه با فحشا، معرف شدت بیشتری از انحراف است. به بیان دیگر، به هر گناهی که حد اعلای شناعت و زشتی را داشته باشد مانند زنا، لواط و امثال آن، اطلاق می‌شود؛ همچنین قرآن کریم در بسط کلمه فاحشه از عقوق والدین، بدی به پدر و مادر، کشتن اولاد، کشتن مردم بی‌گناه، خوردن مال یتیم و امثال آن نام برده که عواطف غریزی هر انسانی، دعوت به اجتناب از آنها را تأیید می‌کند. واژه‌های فحشا و منکر و بغی، از نظر مصداق غالباً یکی هستند؛ یعنی کاری که فحشا باشد غالباً منکر هم هست و کاری که بغی باشد غالباً فحشا و منکر نیز هست؛ پس نهی از فحشا و منکر و بغی امر به اتحاد مجتمع است تا اجزای آن یکدیگر را از خود بدانند و اعمال افراد همه یکنواخت باشد، بعضی بر بعضی دیگر استعلا نکند، و دست ستم به سوی یکدیگر دراز ننمایند، و از یکدیگر جز خوبی، یعنی عملی که آن را می‌شناسند نبینند. در این هنگام است که رحمت در آنان جای‌گیر گشته و همه به هم محبت و الفت می‌ورزند. شهید مطهری نیز ضمن تفسیر “اشاعه فحشا” به نشر مطلق زشتی‌ها، در توضیح برخی پیامدهای فردی و اجتماعی آن می‌نویسد: قرآن فوق‌العاده شدید نهی می‌کند از اینکه فحشا یعنی زشتی‌های مسلمانان، حتی زشتی‌های واقعی‌شان پخش بشود. [برخی] خدا نکند که یک وقت اطلاع پیدا کنند که لغزشی در فلان شخص پیدا شده است تازه من راست‌ها را می‌گویم، دروغ که دیگر واویلاست. حدیث است که اگر کسی به برادر مؤمنش تهمت بزند، ایمان در روح او آب می‌شود آن‌چنان‌که نمک در آب حل می‌شود، ایمان برای شخص باقی نمی‌ماند اگر راست باشد، این به آن می‌گوید، آن به دیگری می‌گوید [و به تدریج شیوع پیدا می‌کند] اگر دروغ باشد که خدا می‌داند، همانی است که قرآن هرگز نمی‌خواهد. چرا غیبت کردن حرام است؟ برای اینکه بدبینی ایجاد می‌کند در حالی که غیبت کردن همان افشای بدی‌هاست؛ یعنی بدی‌های واقعی را بازگو کردن.

و در موضعی دیگر، با تخصیص فحشا به گناهان خاص، بر آن است که شیوع فحشا، در جامعه، مهم‌ترین ابزار برای سست‌کردن عزیمت مردانگی مردم است. اسلام با هدف زمینه‌سازی برای تعالی روحی و معنوی انسان‌ها و تأمین منافع و مصالح فردی و جمعی آنها و نیز پاکیزه‌سازی فضای اجتماعی از مطلق فحشا و منکر نهی کرده است و با هدف تأمین امنیت جنسی، سالم‌سازی روابط، از میان بردن زمینه کامجویی‌های غیرمجاز، علاوه بر ممنوعیت اکید فحشا و همجنس‌گرایی و سایر طرق ارضا، ازدواج مشروع را با هدف سامان‌دهی روابط جنسی، تثبیت خانواده، تولید نسل و استمرار حیات جامعه تشریح کرده است؛ از این‌رو، فحشا نیز چه به معنای عام و چه به معنای خاص آن، بخش چشمگیری از انحراف‌های اخلاقی شایع که متأسفانه در عصر و زمان حاضر رواج، گسترش و تنوع بی‌حدوحصری یافته است را شامل می‌شود.

آیات:

1. نهی از نزدیک شدن به کارهای زشت آشکار و پنهان: ﴿وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ﴾.
2. نهی صریح از ارتکاب زشتی‌ها: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ﴾.
3. ممنوعیت ارتکاب مطلق زشتی‌ها در دین: ﴿إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ...﴾.
4. در آیاتی نیز، اجتناب از زشتی‌ها به عنوان یکی از اوصاف مؤمنان برجسته معرفی شده است. نقش شیطان در ترغیب و تشویق به ارتکاب زشتی‌ها و متقابلاً امر به اقامه نماز به عنوان راهی برای دور ماندن از زشتی‌ها نیز در برخی آیات تصریح شده است. زشت‌کاران و ناشران زشتی‌ها در جامعه مؤمنان نیز به عذاب دردناک دنیوی و اخروی بشارت یافته‌اند.

جستارهای وابسته

منابع

1. شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم

پانویس