جهانی بودن اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ثابت' به 'ثابت') |
جز (جایگزینی متن - 'عمومیت' به 'عمومیت') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* [[بهترین]] و معتبرترین مدرک برای [[اثبات]] مدعای بالا، [[قرآن کریم]] است که [[حقانیت]] و اعتبار آن در مباحث دیگر، واضح گردید. کسی که یک مرور اجمالی بر این [[کتاب الهی]] بکند با کمال روشنی در خواهد یافت که [[دعوت]] آن، عمومی و همگانی است و اختصاص به [[قوم]] و نژاد و زبان معینی ندارد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | * [[بهترین]] و معتبرترین مدرک برای [[اثبات]] مدعای بالا، [[قرآن کریم]] است که [[حقانیت]] و اعتبار آن در مباحث دیگر، واضح گردید. کسی که یک مرور اجمالی بر این [[کتاب الهی]] بکند با کمال روشنی در خواهد یافت که [[دعوت]] آن، عمومی و همگانی است و اختصاص به [[قوم]] و نژاد و زبان معینی ندارد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
* [[قرآن کریم]] در [[آیات]] زیادی همه [[مردم]] را با عنوان {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ}}<ref>ر ک: بقره:۲۱؛ نساء:۱و ۱۷۴؛ فاطر:۱۵.</ref> و {{متن قرآن|يَا بَنِي آدَمَ}}<ref>ر ک: اعراف: ۲۶ - ۲۸، ۳۱ و۳۵؛ یس:۶۰.</ref> مورد خطاب قرار داده و [[هدایت]] خود را شامل همه [[انسان‌ها]] {{متن قرآن|النَّاسُ}}<ref>ر ک: بقره:۱۸۵ و ۸۷؛ آل عمران:۱۳۸؛ ابراهیم:۱و ۵۲؛ جاثیه:۲۰؛ زمر:۴۱؛ نحل:۴۴؛ کهف:۵۴؛ حشر:۲۱.</ref> و {{متن قرآن|لِّلْعَالَمِينَ}}<ref>ر ک: انعام:۹۰؛ یوسف:۱۰۴؛ تکویر:۲۷؛ قلم:۵۲.</ref> دانسته است. همچنین در [[آیات]] فراوانی [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را برای همه [[مردم]] {{متن قرآن|النَّاسُ}} و {{متن قرآن|لِّلْعَالَمِينَ}} ثابت کرده است: {{متن قرآن|تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا }}<ref> بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد؛ سوره فرقان، آیه:۱.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | * [[قرآن کریم]] در [[آیات]] زیادی همه [[مردم]] را با عنوان {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ}}<ref>ر ک: بقره:۲۱؛ نساء:۱و ۱۷۴؛ فاطر:۱۵.</ref> و {{متن قرآن|يَا بَنِي آدَمَ}}<ref>ر ک: اعراف: ۲۶ - ۲۸، ۳۱ و۳۵؛ یس:۶۰.</ref> مورد خطاب قرار داده و [[هدایت]] خود را شامل همه [[انسان‌ها]] {{متن قرآن|النَّاسُ}}<ref>ر ک: بقره:۱۸۵ و ۸۷؛ آل عمران:۱۳۸؛ ابراهیم:۱و ۵۲؛ جاثیه:۲۰؛ زمر:۴۱؛ نحل:۴۴؛ کهف:۵۴؛ حشر:۲۱.</ref> و {{متن قرآن|لِّلْعَالَمِينَ}}<ref>ر ک: انعام:۹۰؛ یوسف:۱۰۴؛ تکویر:۲۷؛ قلم:۵۲.</ref> دانسته است. همچنین در [[آیات]] فراوانی [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را برای همه [[مردم]] {{متن قرآن|النَّاسُ}} و {{متن قرآن|لِّلْعَالَمِينَ}} ثابت کرده است: {{متن قرآن|تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا }}<ref> بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد؛ سوره فرقان، آیه:۱.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*در [[آیه]] فوق، "[[آل]]" بر جمعِ سالم "عالَمین" وارد شده است، و بنابراین قواعد زبان [[عربی]]، | *در [[آیه]] فوق، "[[آل]]" بر جمعِ سالم "عالَمین" وارد شده است، و بنابراین قواعد زبان [[عربی]]، عمومیت را می‌رساند، یعنی "اَلعالَمِین" به معنای "همه جهانیان" است. لذا در این [[آیه]]، [[بیم]] دهندگی [[قرآن کریم]] برای همه کسانی است که در هر زمان و مکانی تا [[رستاخیز]] می‌آیند و به زمان، مکان و یا افراد معینی اختصاص ندارد. ازاین‌رو [[قرآن]]، کتاب جاویدان [[الهی]]، و [[دین اسلام]]، [[دین]] [[ابدی]]، و [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} کسی است که این کتاب و [[دین]] را از جانب [[خداوند]] برای همه [[انسان‌ها]] [[ابلاغ]] فرموده است<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*در [[آیه]] دیگر، شمول [[دعوت]] [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] نسبت به هرکسی که از آن مطلع شود مورد تأکید قرار گرفته است. و از سوی دیگر، [[پیروان]] سایر [[ادیان]] را به‌عنوان "[[اهل کتاب]]" مورد خطاب و [[عتاب]] قرار داده. و [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را در مورد آنان تثبیت فرموده، و اساساً [[هدف]] از [[نزول]] [[قرآن کریم]] بر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را [[پیروزی اسلام]] بر سایر [[ادیان]]، شمرده است<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | *در [[آیه]] دیگر، شمول [[دعوت]] [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] نسبت به هرکسی که از آن مطلع شود مورد تأکید قرار گرفته است. و از سوی دیگر، [[پیروان]] سایر [[ادیان]] را به‌عنوان "[[اهل کتاب]]" مورد خطاب و [[عتاب]] قرار داده. و [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را در مورد آنان تثبیت فرموده، و اساساً [[هدف]] از [[نزول]] [[قرآن کریم]] بر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را [[پیروزی اسلام]] بر سایر [[ادیان]]، شمرده است<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*افزون بر این، شواهد [[تاریخی]] فراوان وجود دارد که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به سران کشورها مانند [[قیصر روم]] و [[پادشاه ایران]] و [[فرمانروایان]] [[مصر]] و [[حبشه]] و [[شامات]] و نیز به رؤسای قبائل مختلف [[عرب]] [[نامه]] نوشتند و پیک ویژه به‌سوی آنان گسیل داشتند و همگان را [[دعوت]] به [[پذیرفتن]] [[اسلام]]، بر [[حذر]] داشتند. اگر [[دین اسلام]]، [[جهانی]] نبود چنین [[دعوت عمومی]] انجام نمی‌گرفت و سایر [[اقوام]] و [[امت‌ها]] هم عذری برای عدم [[پذیرش]] می‌داشتند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | *افزون بر این، شواهد [[تاریخی]] فراوان وجود دارد که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به سران کشورها مانند [[قیصر روم]] و [[پادشاه ایران]] و [[فرمانروایان]] [[مصر]] و [[حبشه]] و [[شامات]] و نیز به رؤسای قبائل مختلف [[عرب]] [[نامه]] نوشتند و پیک ویژه به‌سوی آنان گسیل داشتند و همگان را [[دعوت]] به [[پذیرفتن]] [[اسلام]]، بر [[حذر]] داشتند. اگر [[دین اسلام]]، [[جهانی]] نبود چنین [[دعوت عمومی]] انجام نمی‌گرفت و سایر [[اقوام]] و [[امت‌ها]] هم عذری برای عدم [[پذیرش]] می‌داشتند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۹ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۲
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ختم نبوت و مرتبط با مدخل دین اسلام است. "جهانی بودن اسلام" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جهانی بودن اسلام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- جهانی بودن دعوت پیامبر اسلام و عدم اختصاص آن به قوم یا منطقه خاصی، از اصول روشن آیین این پیامبر الهی است و حتی کسانی هم که ایمان به آن ندارند می‌دانند که دعوت اسلام، همگانی بوده و محدود به منطقه جغرافیایی خاصی نبوده است[۱].
- بهترین و معتبرترین مدرک برای اثبات مدعای بالا، قرآن کریم است که حقانیت و اعتبار آن در مباحث دیگر، واضح گردید. کسی که یک مرور اجمالی بر این کتاب الهی بکند با کمال روشنی در خواهد یافت که دعوت آن، عمومی و همگانی است و اختصاص به قوم و نژاد و زبان معینی ندارد[۲].
- قرآن کریم در آیات زیادی همه مردم را با عنوان ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ﴾[۳] و ﴿يَا بَنِي آدَمَ﴾[۴] مورد خطاب قرار داده و هدایت خود را شامل همه انسان‌ها ﴿النَّاسُ﴾[۵] و ﴿لِّلْعَالَمِينَ﴾[۶] دانسته است. همچنین در آیات فراوانی رسالت پیامبر اکرم(ص) را برای همه مردم ﴿النَّاسُ﴾ و ﴿لِّلْعَالَمِينَ﴾ ثابت کرده است: ﴿تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا ﴾[۷][۸].
- در آیه فوق، "آل" بر جمعِ سالم "عالَمین" وارد شده است، و بنابراین قواعد زبان عربی، عمومیت را می‌رساند، یعنی "اَلعالَمِین" به معنای "همه جهانیان" است. لذا در این آیه، بیم دهندگی قرآن کریم برای همه کسانی است که در هر زمان و مکانی تا رستاخیز می‌آیند و به زمان، مکان و یا افراد معینی اختصاص ندارد. ازاین‌رو قرآن، کتاب جاویدان الهی، و دین اسلام، دین ابدی، و رسول خدا(ص) کسی است که این کتاب و دین را از جانب خداوند برای همه انسان‌ها ابلاغ فرموده است[۹].
- در آیه دیگر، شمول دعوت پیامبر اسلام نسبت به هرکسی که از آن مطلع شود مورد تأکید قرار گرفته است. و از سوی دیگر، پیروان سایر ادیان را به‌عنوان "اهل کتاب" مورد خطاب و عتاب قرار داده. و رسالت پیامبر اکرم(ص) را در مورد آنان تثبیت فرموده، و اساساً هدف از نزول قرآن کریم بر پیامبر اکرم(ص) را پیروزی اسلام بر سایر ادیان، شمرده است[۱۰].
- افزون بر این، شواهد تاریخی فراوان وجود دارد که پیامبر اکرم(ص) به سران کشورها مانند قیصر روم و پادشاه ایران و فرمانروایان مصر و حبشه و شامات و نیز به رؤسای قبائل مختلف عرب نامه نوشتند و پیک ویژه به‌سوی آنان گسیل داشتند و همگان را دعوت به پذیرفتن اسلام، بر حذر داشتند. اگر دین اسلام، جهانی نبود چنین دعوت عمومی انجام نمی‌گرفت و سایر اقوام و امت‌ها هم عذری برای عدم پذیرش می‌داشتند[۱۱].
- با توجه به این دلایل، جای هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای درباره همگانی بودن دعوت پیامبر و جهانی بودن دین مقدس اسلام، باقی نمی‌ماند[۱۲].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.
- ↑ ر ک: بقره:۲۱؛ نساء:۱و ۱۷۴؛ فاطر:۱۵.
- ↑ ر ک: اعراف: ۲۶ - ۲۸، ۳۱ و۳۵؛ یس:۶۰.
- ↑ ر ک: بقره:۱۸۵ و ۸۷؛ آل عمران:۱۳۸؛ ابراهیم:۱و ۵۲؛ جاثیه:۲۰؛ زمر:۴۱؛ نحل:۴۴؛ کهف:۵۴؛ حشر:۲۱.
- ↑ ر ک: انعام:۹۰؛ یوسف:۱۰۴؛ تکویر:۲۷؛ قلم:۵۲.
- ↑ بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد؛ سوره فرقان، آیه:۱.
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.
- ↑ سبحانی، محمد تقی و برنجکار، رضا، معارف و عقاید ۱، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.