صفاح: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{امامت}}
{{مسیر حرکت امام حسین به کربلا}}
'''صفاح''' نام یکی از منزلگاه‌های شمال [[راه]] [[مکّه]] به طرف [[کربلا]]، بین [[حنین]] و علامت‌‌های [[حرم]].  
'''صفاح''' نام یکی از منزلگاه‌های شمال [[راه]] [[مکّه]] به طرف [[کربلا]]، بین [[حنین]] و علامت‌‌های [[حرم]].  
==مقدمه==
 
صفاح به معنای کنارۀ کوه است. در همین محل، [[امام حسین]]{{ع}} با [[فرزدق]] برخورد کرد که از [[عراق]] می‌‌آمد و اوضاع [[مردم]] را از او پرسید. او جواب داد: دل‌های [[مردم]] با تو، ولی شمشیرهایشان همراه [[بنی امیّه]] است. آنگاه با هم پیرامون تبدیل [[حجّ]] به [[عمره]] و عزیمت از [[مکّه]] به سوی [[کوفه]] صحبت کردند. بعضی این [[ملاقات]] را در [[منزل]] “ذات عرق” گفته‌اند<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۲۰۳؛ به نقل از تاریخ طبری و کامل ابن اثیر.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۹۱.</ref>.
صفاح به معنای کنارۀ کوه است. در همین محل، [[امام حسین]]{{ع}} با [[فرزدق]] برخورد کرد که از [[عراق]] می‌‌آمد و اوضاع [[مردم]] را از او پرسید. او جواب داد: دل‌های [[مردم]] با تو، ولی شمشیرهایشان همراه [[بنی امیّه]] است. آنگاه با هم پیرامون تبدیل [[حجّ]] به [[عمره]] و عزیمت از [[مکّه]] به سوی [[کوفه]] صحبت کردند. بعضی این [[ملاقات]] را در [[منزل]] “ذات عرق” گفته‌اند<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۲۰۳؛ به نقل از تاریخ طبری و کامل ابن اثیر.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۹۱.</ref>.
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۶

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

صفاح نام یکی از منزلگاه‌های شمال راه مکّه به طرف کربلا، بین حنین و علامت‌‌های حرم.

صفاح به معنای کنارۀ کوه است. در همین محل، امام حسین(ع) با فرزدق برخورد کرد که از عراق می‌‌آمد و اوضاع مردم را از او پرسید. او جواب داد: دل‌های مردم با تو، ولی شمشیرهایشان همراه بنی امیّه است. آنگاه با هم پیرامون تبدیل حجّ به عمره و عزیمت از مکّه به سوی کوفه صحبت کردند. بعضی این ملاقات را در منزل “ذات عرق” گفته‌اند[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. مقتل الحسین، مقرم، ص۲۰۳؛ به نقل از تاریخ طبری و کامل ابن اثیر.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۹۱.