آیا امام حسن علم غیب دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
::::::آیت الله '''[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌]]''' در کتاب ''«[[دانشنامه امام مهدی (کتاب)|دانشنامه امام مهدی ]]»'' در این باره گفته است:
::::::آیت الله '''[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌]]''' در کتاب ''«[[دانشنامه امام مهدی (کتاب)|دانشنامه امام مهدی ]]»'' در این باره گفته است:
::::::«خبر دادن [[امام علی]] {{ع}} از [[غیبت]] [[امام مهدی]] {{ع}}:  
::::::«خبر دادن [[امام علی]] {{ع}} از [[غیبت]] [[امام مهدی]] {{ع}}:  
::::::{{عربی|اندازه=150%|«عن أبی سعید عقیصا، قال: لما صالح الحسن بن علی بن أبی طالب معاویة بن أبی سفیان دخل علیه الناس فلامه بعضهم علی بیعته فقال {{ع}}: ویحکم ما تدرون ما عملت، والله الذی عملت لشیعتی خیر مما طلعت علیه الشمس أو غربت، ألا تعلمون أنی إمامکم، ومفترض الطاعة علیکم، واحد سیدی شباب أهل الجنة بنص من رسول الله علی؟ قالوا: بلی. قال: أما علمتم أن الخضر لما خرق السفینة، وأقام الجدار، وقتل الغلام کان ذلک سخطا لموسی بن عمران علیه السلام إذ خفی علیه وجه الحکمة فی ذلک، وکان ذلک عند الله تعالی ذکره حکمة وصوابا؟ أما علمتم أنه ما منا أحد إلا ویقع فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه إلا القائم (عج)؟ الذی یصلی خلفه روح الله عیسی بن مریم علیه السلام، فإن الله عز وجل یخفی ولادته ویغیب شخصه لئلا یکون لأحد فی عنقه بیعة إذا خرج، ذاک التاسع من ولد أخی الحسین، ابن سیدة الإماء، یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صورة شاب دون أربعین سنة، ذلک لیعلم أن الله علی کل شئ قدیر»}}<ref> به نقل از سعید عقیصا: هنگامی که امام حسن {{ع}} با معاویه بن ابی سفیان مصالحه کرد، مردم بر وی وارد شدند و برخی شان او را به خاطر بیعت با معاویه، سرزنش کردند. پس فرمود: وای بر شما! به خدا سوگند نمی دانید من چه کردم! آنچه کردم، برای شیعیانم بهتر از همه چیزهایی است که خورشید بر آنها طلوع یا غروب می کند. آیا نمی دانید که امام شما هستم و اطاعت از من بر شما واجب است و من مطابق تصریح پیامبر {{صل}} یکی از دو سرور جوانان بهشتم؟. گفتند: جرا. فرمود: آیا نمی دانید که چون خضر {{ع}} کشتی را سوراخ کرد و دیواری را در شهری که از آنان پذیرایی نکرده بود، استوار نمود و پسربچه را کشت، موجب خشم موسی بن عمران شد؛ زیرا او حکمت این کارها را نمی دانست، در حالی که همه آنها نزد خدای متعال، حکیمانه و درست بود. آیا نمی دانید هیچ یک از ما نیست، جز آن که بیعتی با طاغوت روزگارش به گردنش می افتد، مگر قائم که عیسی بن مریم {{ع}} پشت سرش نماز می گزارد، و خداوند، ولادتش را پنهان و او را از دیده ها نهان می کند تا بیعت کسی را هنگام قیام،  به گردن نداشته باشد. او نهمین نفر از نسل برادرم حسین است؛ پسر سرور کنیزان. خداوند، عمر او را در غیبتش طولانی می کند. سپس با قدرت خویش او را در صورت جوانی کمتر از چهل سال، ظاهر می سازد تا دانسته شود که خداوند بر هر کاری تواناست؛ کمال الدین: ص ۳۱۵، ح ۲، اعلام الوری: ج ۲ ص ۲۲۹، بحار الأنوار: ج۵۱ ص ۱۳۲ ح ۱.</ref>
::::::{{عربی|اندازه=150%|«عن أبی سعید عقیصا، قال: لما صالح الحسن بن علی بن أبی طالب معاویة بن أبی سفیان دخل علیه الناس فلامه بعضهم علی بیعته فقال {{ع}}: ویحکم ما تدرون ما عملت، والله الذی عملت لشیعتی خیر مما طلعت علیه الشمس أو غربت، ألا تعلمون أنی إمامکم، ومفترض الطاعة علیکم، واحد سیدی شباب أهل الجنة بنص من رسول الله علی؟ قالوا: بلی. قال: أما علمتم أن الخضر لما خرق السفینة، وأقام الجدار، وقتل الغلام کان ذلک سخطا لموسی بن عمران علیه السلام إذ خفی علیه وجه الحکمة فی ذلک، وکان ذلک عند الله تعالی ذکره حکمة وصوابا؟ أما علمتم أنه ما منا أحد إلا ویقع فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه إلا القائم {{ع}}؟ الذی یصلی خلفه روح الله عیسی بن مریم علیه السلام، فإن الله عز وجل یخفی ولادته ویغیب شخصه لئلا یکون لأحد فی عنقه بیعة إذا خرج، ذاک التاسع من ولد أخی الحسین، ابن سیدة الإماء، یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صورة شاب دون أربعین سنة، ذلک لیعلم أن الله علی کل شئ قدیر»}}<ref> به نقل از سعید عقیصا: هنگامی که امام حسن {{ع}} با معاویه بن ابی سفیان مصالحه کرد، مردم بر وی وارد شدند و برخی شان او را به خاطر بیعت با معاویه، سرزنش کردند. پس فرمود: وای بر شما! به خدا سوگند نمی دانید من چه کردم! آنچه کردم، برای شیعیانم بهتر از همه چیزهایی است که خورشید بر آنها طلوع یا غروب می کند. آیا نمی دانید که امام شما هستم و اطاعت از من بر شما واجب است و من مطابق تصریح پیامبر {{صل}} یکی از دو سرور جوانان بهشتم؟. گفتند: جرا. فرمود: آیا نمی دانید که چون خضر {{ع}} کشتی را سوراخ کرد و دیواری را در شهری که از آنان پذیرایی نکرده بود، استوار نمود و پسربچه را کشت، موجب خشم موسی بن عمران شد؛ زیرا او حکمت این کارها را نمی دانست، در حالی که همه آنها نزد خدای متعال، حکیمانه و درست بود. آیا نمی دانید هیچ یک از ما نیست، جز آن که بیعتی با طاغوت روزگارش به گردنش می افتد، مگر قائم که عیسی بن مریم {{ع}} پشت سرش نماز می گزارد، و خداوند، ولادتش را پنهان و او را از دیده ها نهان می کند تا بیعت کسی را هنگام قیام،  به گردن نداشته باشد. او نهمین نفر از نسل برادرم حسین است؛ پسر سرور کنیزان. خداوند، عمر او را در غیبتش طولانی می کند. سپس با قدرت خویش او را در صورت جوانی کمتر از چهل سال، ظاهر می سازد تا دانسته شود که خداوند بر هر کاری تواناست؛ کمال الدین: ص ۳۱۵، ح ۲، اعلام الوری: ج ۲ ص ۲۲۹، بحار الأنوار: ج۵۱ ص ۱۳۲ ح ۱.</ref>


::::::{{عربی|اندازه=150%|«عن عمیرة بنت نفیل قالت: سمعت بنت الحسن بن علی {{ع}} یقول: لا یکون هذا الامر الذی تنتظرون حتی یبرأ بعضکم من بعض، ویلعن بعضکم بعضا، ویتفل بعضکم فی وجه بعض، وحتی یشهد بعضکم بالکفر علی بعض، قلت: ما فی ذلک خیر قال: الخیر کله فی ذلک عند ذلک یقوم قائمنا فیرفع ذلک کله»}}<ref> به نقل از عمیرة دختر نفیل: شنیدم که حسن بن علی {{ع}} می فرماید: این امر قیام را که انتظار می کشید، واقع نمی شود، تا آن که از همدیگر بیزاری بجوبید و برخی از شما، برخی دیگر را نفرین کنند و به صورت یکدیگر، آب دهان بیندازید و حتی برخی از شما، بعضی دیگر را کافر بخوانند. گفتم: پس در آن، خیری نیست؟ فرمود: همه خیر، در آن است. آن هنگام، قائم ما قیام می کند و همه این کارهای نادرست را بر می اندازد؛ الغیبة: ص ۴۳۷، ح ۴۲۹، االخرائج و الجرائح: ج ۳ ص ۱۱۵۳، بحار الأنوار: ج۵۲ ص ۲۱۱ ح ۵۸.</ref> <ref>دانشنامه امام مهدی، ج ۳، ص۱۰۵ - ۱۰۸.</ref>
::::::{{عربی|اندازه=150%|«عن عمیرة بنت نفیل قالت: سمعت بنت الحسن بن علی {{ع}} یقول: لا یکون هذا الامر الذی تنتظرون حتی یبرأ بعضکم من بعض، ویلعن بعضکم بعضا، ویتفل بعضکم فی وجه بعض، وحتی یشهد بعضکم بالکفر علی بعض، قلت: ما فی ذلک خیر قال: الخیر کله فی ذلک عند ذلک یقوم قائمنا فیرفع ذلک کله»}}<ref> به نقل از عمیرة دختر نفیل: شنیدم که حسن بن علی {{ع}} می فرماید: این امر قیام را که انتظار می کشید، واقع نمی شود، تا آن که از همدیگر بیزاری بجوبید و برخی از شما، برخی دیگر را نفرین کنند و به صورت یکدیگر، آب دهان بیندازید و حتی برخی از شما، بعضی دیگر را کافر بخوانند. گفتم: پس در آن، خیری نیست؟ فرمود: همه خیر، در آن است. آن هنگام، قائم ما قیام می کند و همه این کارهای نادرست را بر می اندازد؛ الغیبة: ص ۴۳۷، ح ۴۲۹، االخرائج و الجرائح: ج ۳ ص ۱۱۵۳، بحار الأنوار: ج۵۲ ص ۲۱۱ ح ۵۸.</ref> <ref>دانشنامه امام مهدی، ج ۳، ص۱۰۵ - ۱۰۸.</ref>
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
==پرسش‌های مصداقی==
==پرسش‌های مصداقی==
{{ستون-شروع|3}}
{{ستون-شروع|3}}

نسخهٔ ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۵۳

آیا امام حسن علم غیب دارد؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب
مدخل اصلیعلم غیب

آیا امام حسن علم غیب دارد؟ یکی از سؤال‌های مصداقی پرسشی تحت عنوان «آیا همه امامان علم غیب داشته‌اند؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

ابراهیم امینی

آیت‌الله امینی، در کتاب «بررسی مسائل کلی امامت» در این‌باره گفته‌ است:

«ابواسامه از حضرت صادق (ع) روایت کرده که امام حسن (ع) پیاده به مکه مشرف می‌‏شد پس پاهای‌ مبارکش ورم کرد. یکی‌ از غلامان عرض کرد: خوب است قدری‌ سوار شوید تا ورم پایتان بهبود حاصل کند، فرمود: نه، سوار نمی‌‏شوم. وقتی‌ به منزل آینده رسیدیم مرد سیاهی‌ را ملاقات خواهی‌ کرد که همراه خویش روغنی‌ دارد آن را خریداری‌ کن تا با آن ورم پاهایم را معالجه کنم. غلام عرض کرد: ما تا کنون به منزلی‌ برخورد نکرده‏‌ایم که چنین دوایی‌ داشته باشند. فرمود: چرا در همین منزل که اکنون به آن می‌‏رسیم این دوا یافت می‌‏شود. در حدود یک میل راه طی‌ کردند تا به منزل رسیدند، ناگاه مردی‌ سیاه پدیدار گشت، امام حسن به غلام فرمود: این همان مرد سیاه است که گفتم، روغن را از او بخر و پولش را بده. غلام نزد مرد سیاه رفت، سراغ از روغن گرفت، پرسید برای‌ که می‌‏خواهی‌؟ گفت: برای‌ حسن بن علی‌ (ع) گفت: مرا خدمتش ببر. وقتی‌ خدمت حضرت رسید عرض کرد: یابن رسول اللَّه من غلام شما هستم، هنگامی‌ که از خانه بیرون می‌‏آمدم همسرم در حال زایمان بود دعا کن خدا پسر سالمی‌ به من عطا کند که‏ دوست‏دار اهل‏ بیت (ع) باشد. امام حسن (ع) فرمود: وقتی‌ به خانه‌‏ات برگردی‌ خدا پسر سالمی‌ به تو عطا کرده و از شیعیان ما خواهد بود»[۱][۲].

پاسخ‌های دیگر

پرسش‌های مصداقی

جستارهای وابسته

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

پانویس

  1. اثبات الهداة، ج۵ ص ۱۴۶
  2. بررسی‌ مسائل کلی‌ امامت، ص ۲۸۷.
  3. به نقل از سعید عقیصا: هنگامی که امام حسن (ع) با معاویه بن ابی سفیان مصالحه کرد، مردم بر وی وارد شدند و برخی شان او را به خاطر بیعت با معاویه، سرزنش کردند. پس فرمود: وای بر شما! به خدا سوگند نمی دانید من چه کردم! آنچه کردم، برای شیعیانم بهتر از همه چیزهایی است که خورشید بر آنها طلوع یا غروب می کند. آیا نمی دانید که امام شما هستم و اطاعت از من بر شما واجب است و من مطابق تصریح پیامبر (ص) یکی از دو سرور جوانان بهشتم؟. گفتند: جرا. فرمود: آیا نمی دانید که چون خضر (ع) کشتی را سوراخ کرد و دیواری را در شهری که از آنان پذیرایی نکرده بود، استوار نمود و پسربچه را کشت، موجب خشم موسی بن عمران شد؛ زیرا او حکمت این کارها را نمی دانست، در حالی که همه آنها نزد خدای متعال، حکیمانه و درست بود. آیا نمی دانید هیچ یک از ما نیست، جز آن که بیعتی با طاغوت روزگارش به گردنش می افتد، مگر قائم که عیسی بن مریم (ع) پشت سرش نماز می گزارد، و خداوند، ولادتش را پنهان و او را از دیده ها نهان می کند تا بیعت کسی را هنگام قیام، به گردن نداشته باشد. او نهمین نفر از نسل برادرم حسین است؛ پسر سرور کنیزان. خداوند، عمر او را در غیبتش طولانی می کند. سپس با قدرت خویش او را در صورت جوانی کمتر از چهل سال، ظاهر می سازد تا دانسته شود که خداوند بر هر کاری تواناست؛ کمال الدین: ص ۳۱۵، ح ۲، اعلام الوری: ج ۲ ص ۲۲۹، بحار الأنوار: ج۵۱ ص ۱۳۲ ح ۱.
  4. به نقل از عمیرة دختر نفیل: شنیدم که حسن بن علی (ع) می فرماید: این امر قیام را که انتظار می کشید، واقع نمی شود، تا آن که از همدیگر بیزاری بجوبید و برخی از شما، برخی دیگر را نفرین کنند و به صورت یکدیگر، آب دهان بیندازید و حتی برخی از شما، بعضی دیگر را کافر بخوانند. گفتم: پس در آن، خیری نیست؟ فرمود: همه خیر، در آن است. آن هنگام، قائم ما قیام می کند و همه این کارهای نادرست را بر می اندازد؛ الغیبة: ص ۴۳۷، ح ۴۲۹، االخرائج و الجرائح: ج ۳ ص ۱۱۵۳، بحار الأنوار: ج۵۲ ص ۲۱۱ ح ۵۸.
  5. دانشنامه امام مهدی، ج ۳، ص۱۰۵ - ۱۰۸.