اسطوره در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اسطوره است. "اسطوره" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اسطوره در قرآن - اسطوره در حدیث - اسطوره در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اسطوره (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• اسطوره: احادیث بی‌سروته، اباطیل مکتوب ، سطور ساخته‌ شده و جعلی و افسانه‌های پیشینیان.
• ﴿إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ﴾‌.
• بعضی محققان اسطوره را هم‌ریشه با ایستوریای یونانی می‌دانند که دو کلمه "history" (تاریخ) و "story" (داستان) انگلیسی از آن مشتق شده‌اند.
• یکی از سیاست‌های مشرکان برای تکذیب قرآن کریم و آیات الهی، اسطوره‌خواندن آن بود. ازآنجا‌که هیچ تمدن و ملتی از افسانه‌های باستانی و اسطوره‌های خیالی یا خرافی -که جزئی از فرهنگ آنها را تشکیل می‌دهد- خالی نیست، این اتهام به قرآن کریم آن را از حد کلام وحی و معجزه الهی که حاوی احکام و قوانین فردی و اجتماعی متعالی است، به سطح افسانه‌های باستانی و تخیّلی اقوام و ملل دیگر تنزّل می‌دهد.
• در فرهنگ سیاسی، اسطوره متضمن توصیف افعال خدایان یا وقایع خلاف عادت است و در میان ملل مختلف، متنوع و گوناگون است و ملت‌ها از آن در آموزش‌دادن یا رفع نگرانی‌ها استفاده می‌کنند. عده‌ای اسطوره را محصول خرافات و اندیشه‌های غیر واقعی و عده‌ای آن را باعث بیان احساسات درباره جهان و حراست از ارزش‌های اخلاقی و شعائر آن دانسته‌اند.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس