ابن بابویه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | |||
{{ | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابن بابویه در حدیث]] - [[ابن بابویه در تاریخ اسلامی]] - [[ابن بابویه در معارف و سیره رضوی]] - [[ابن بابویه در معارف مهدویت]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ابو جعفر محمد بن علی بن الحسین قمی]]، معروف به [[شیخ صدوق]] و ابن بابویه، از علمای بزرگ [[شیعه]] در [[قرن چهارم هجری]] می‌باشد. [[بابویه]]، نام جد اعلای ایشان بوده و کلمه‌ای [[فارسی]] منسوب به بابو به معنی [[پدر]] و پدر بزرگ می‌باشد<ref>الغیبة، ص۱۸۸.</ref>. | |||
شیخ صدوق، در حدود ۳۰۰ تألیف دارد که عمدتا در [[ابواب فقه]] و اصول و [[تفسیر]] و [[سیره پیامبر]]{{صل}} و ائمه{{عم}} و [[اخبار]] [[فضائل]] [[اهل]] بیت{{عم}} و بسیاری از مسائل دیگر می‌باشد. از جمله مهمترین آثار ایشان می‌توان به من لا یحضره [[فقیه]]، [[توحید]]، [[کمال الدین]] و اتمام النعمه و [[عیون]] الاخبار [[الرضا]]{{ع}} اشاره کرد. شیخ که به مناسبت اقامتش در [[ری]]، با [[رکن الدوله]] دیلمی [[ارتباط]] داشته است، در [[رجب]] [[سال ۳۵۲ هجری]] قمری، از رکن الدوله جهت [[تشرف]] به [[خراسان]] و [[زیارت]] [[مرقد]] [[امام رضا]]{{ع}} اجازه می‌گیرد. [[امیر]] رکن الدوله از آنجایی که شیعه و از [[دوستداران]] [[اهل بیت]]{{عم}} بود، ضمن التماس [[دعا]] و [[نایب]] الزیاره نمودن وی، شیخ صدوق را روانه خراسان می‌کند و او چند ماهی را در خراسان و بخصوص در [[طوس]] و [[نیشابور]] اقامت می‌کند. شیخ در این باره می‌نویسد: «از امیر [[سعید]] رکن الدوله دیلمی برای زیارت [[مشهد]] امام رضا{{ع}} اجازه خواستم و او نیز اجازه فرمود و این در [[ماه رجب]] سال ۳۵۲ هجری قمری بود. همین که از پیشگاهش برگشتم که بروم، دوباره مرا بازگردانید و فرمود: این [[فرخنده]] زیارتگاهی است که من نیز آن را زیارت کرده‌ام و از [[خداوند تعالی]] نیازها و آرزوهایی که در [[دل]] داشتم مسئلت کرده‌ام و [[خداوند]] همه آن را برآورد! بنابراین، در آنجا برای من در دعا و زیارت نیابی، کوتاهی مکن. من هم دعا و زیارت جهت او را بر عهده گرفتم و به [[عهد]] خود نیز وفاکردم. وقتی که از مشهد که بر ساکنش [[درود]] و آفرین باد بازگشتم و بر رکن الدوله وارد شدم، فرمود: آیا برای ما [[دعا]]، و از طرف ما [[زیارت]] کردی؟ گفتم: [[بلی]]! فرمود: کار بسیار خوبی کردی، پیش من ثابت و نزد من درست است که دعا در آن [[مشهد]] [[مستجاب]] است»<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۳۸۱. </ref>. | |||
[[شیخ صدوق]] در [[سال ۳۸۱ هجری]] قمری [[وفات]] و در [[شهر]] [[ری]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>پیشوای دوازدهم، هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق، ص۷۰.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۳.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]]، [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ابن بابویه]] | [[رده:ابن بابویه]] | ||
[[رده:مدخل | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۸
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابو جعفر محمد بن علی بن الحسین قمی، معروف به شیخ صدوق و ابن بابویه، از علمای بزرگ شیعه در قرن چهارم هجری می‌باشد. بابویه، نام جد اعلای ایشان بوده و کلمه‌ای فارسی منسوب به بابو به معنی پدر و پدر بزرگ می‌باشد[۱].
شیخ صدوق، در حدود ۳۰۰ تألیف دارد که عمدتا در ابواب فقه و اصول و تفسیر و سیره پیامبر(ص) و ائمه(ع) و اخبار فضائل اهل بیت(ع) و بسیاری از مسائل دیگر می‌باشد. از جمله مهمترین آثار ایشان می‌توان به من لا یحضره فقیه، توحید، کمال الدین و اتمام النعمه و عیون الاخبار الرضا(ع) اشاره کرد. شیخ که به مناسبت اقامتش در ری، با رکن الدوله دیلمی ارتباط داشته است، در رجب سال ۳۵۲ هجری قمری، از رکن الدوله جهت تشرف به خراسان و زیارت مرقد امام رضا(ع) اجازه می‌گیرد. امیر رکن الدوله از آنجایی که شیعه و از دوستداران اهل بیت(ع) بود، ضمن التماس دعا و نایب الزیاره نمودن وی، شیخ صدوق را روانه خراسان می‌کند و او چند ماهی را در خراسان و بخصوص در طوس و نیشابور اقامت می‌کند. شیخ در این باره می‌نویسد: «از امیر سعید رکن الدوله دیلمی برای زیارت مشهد امام رضا(ع) اجازه خواستم و او نیز اجازه فرمود و این در ماه رجب سال ۳۵۲ هجری قمری بود. همین که از پیشگاهش برگشتم که بروم، دوباره مرا بازگردانید و فرمود: این فرخنده زیارتگاهی است که من نیز آن را زیارت کرده‌ام و از خداوند تعالی نیازها و آرزوهایی که در دل داشتم مسئلت کرده‌ام و خداوند همه آن را برآورد! بنابراین، در آنجا برای من در دعا و زیارت نیابی، کوتاهی مکن. من هم دعا و زیارت جهت او را بر عهده گرفتم و به عهد خود نیز وفاکردم. وقتی که از مشهد که بر ساکنش درود و آفرین باد بازگشتم و بر رکن الدوله وارد شدم، فرمود: آیا برای ما دعا، و از طرف ما زیارت کردی؟ گفتم: بلی! فرمود: کار بسیار خوبی کردی، پیش من ثابت و نزد من درست است که دعا در آن مشهد مستجاب است»[۲]. شیخ صدوق در سال ۳۸۱ هجری قمری وفات و در شهر ری به خاک سپرده شد[۳].[۴]
