دختر سلیل بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{امامت}} : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخ...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
در روز عاشورا وقتی عبدالله عمویش [[حسین بن علی]] را تنها و در محاصره [[دشمن]] دید، با [[شتاب]] از خیمه‌ها بیرون دوید تا به [[یاری امام]] خود بشتابد. تلاش [[زنان]] برای جلوگیری از حضور او در میدان بی‌فایده بود، حتی زمانی که [[زینب کبری]] برای جلوگیری از رفتن وی به میدان، او را دنبال کرد و [[امام حسین]] هم به نگه داری و باز داشتن وی از حضور در میدان سفارش می‌کرد، او به شدت [[امتناع]] ورزید و گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]! از عمویم حسین جدا نمی‌شوم. در همین حال [[بحر بن کعب]] با شمشیری کشیده به سوی [[امام]] [[حمله]] کرد، که عبدالله [[دست]] خود را سپر کرد و گفت: ای پسر [[زن]] بد کاره! عموی مرا می‌کشی؟ وی در حالی که [[شمشیر]] دستش را قطع و به پوست آن آویخته بود، در آغوش عمویش قرار گرفت. امام او را به سینه چسباند و فرمود: برآنچه به سرت آمد [[صبر]] کن و آن را خیر بدان. [[خداوند]] تو را به [[پدران]] [[صالح]] و بزرگوارت ملحق می‌کند. پس از آن، [[هدف]] [[تیر حرمله]] قرار گرفت و به شهادت رسید<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۲؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۴۴.</ref>.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۲۳-۲۲۴.</ref> | در روز عاشورا وقتی عبدالله عمویش [[حسین بن علی]] را تنها و در محاصره [[دشمن]] دید، با [[شتاب]] از خیمه‌ها بیرون دوید تا به [[یاری امام]] خود بشتابد. تلاش [[زنان]] برای جلوگیری از حضور او در میدان بی‌فایده بود، حتی زمانی که [[زینب کبری]] برای جلوگیری از رفتن وی به میدان، او را دنبال کرد و [[امام حسین]] هم به نگه داری و باز داشتن وی از حضور در میدان سفارش می‌کرد، او به شدت [[امتناع]] ورزید و گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]! از عمویم حسین جدا نمی‌شوم. در همین حال [[بحر بن کعب]] با شمشیری کشیده به سوی [[امام]] [[حمله]] کرد، که عبدالله [[دست]] خود را سپر کرد و گفت: ای پسر [[زن]] بد کاره! عموی مرا می‌کشی؟ وی در حالی که [[شمشیر]] دستش را قطع و به پوست آن آویخته بود، در آغوش عمویش قرار گرفت. امام او را به سینه چسباند و فرمود: برآنچه به سرت آمد [[صبر]] کن و آن را خیر بدان. [[خداوند]] تو را به [[پدران]] [[صالح]] و بزرگوارت ملحق می‌کند. پس از آن، [[هدف]] [[تیر حرمله]] قرار گرفت و به شهادت رسید<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۲؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۴۴.</ref>.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۲۳-۲۲۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | ==جستارهای وابسته== | ||
*[[حسن بن علی]] (همسر) | |||
*[[عبدالله بن حسن بن علی]] (فرزند) | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۱۴
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
او همسر امام حسن مجتبی و مادر عبدالله بن حسن است[۱]. او در روز عاشورا شاهد شهادت فرزند نوجوانش عبدالله اصغر بود.
در روز عاشورا وقتی عبدالله عمویش حسین بن علی را تنها و در محاصره دشمن دید، با شتاب از خیمه‌ها بیرون دوید تا به یاری امام خود بشتابد. تلاش زنان برای جلوگیری از حضور او در میدان بی‌فایده بود، حتی زمانی که زینب کبری برای جلوگیری از رفتن وی به میدان، او را دنبال کرد و امام حسین هم به نگه داری و باز داشتن وی از حضور در میدان سفارش می‌کرد، او به شدت امتناع ورزید و گفت: به خدا سوگند! از عمویم حسین جدا نمی‌شوم. در همین حال بحر بن کعب با شمشیری کشیده به سوی امام حمله کرد، که عبدالله دست خود را سپر کرد و گفت: ای پسر زن بد کاره! عموی مرا می‌کشی؟ وی در حالی که شمشیر دستش را قطع و به پوست آن آویخته بود، در آغوش عمویش قرار گرفت. امام او را به سینه چسباند و فرمود: برآنچه به سرت آمد صبر کن و آن را خیر بدان. خداوند تو را به پدران صالح و بزرگوارت ملحق می‌کند. پس از آن، هدف تیر حرمله قرار گرفت و به شهادت رسید[۲].[۳]
جستارهای وابسته
- حسن بن علی (همسر)
- عبدالله بن حسن بن علی (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ مقاتل الطالبین، ص۸۹.
- ↑ انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۲؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۴۴.
- ↑ مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۲۳-۲۲۴.