شأن نزول آیه سأل سائل چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پرسش‌های وابسته== {{پرسش‌های وابسته}} {{ستون-شروع|2}} +== پرسش‌های وابسته == {{پرسش‌های وابسته}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n\n +\n\n))
خط ۳۶: خط ۳۶:
{{پایان}}
{{پایان}}
{{پایان}}
{{پایان}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۳۵

الگو:پرسش غیرنهایی

شأن نزول آیه سأل سائل چیست؟
موضوع اصلیبانک جمع پرسش و پاسخ امامت
مدخل بالاترامامت در قرآن
مدخل اصلیآیه سأل سائل

شأن نزول آیه سأل سائل چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.


عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

محدثی
حجت الاسلام و المسلمین جواد محدثی در کتاب «فرهنگ غدیر» در این‌باره گفته‌ است:
«از دلایل حقانیت علی(ع) و غدیر، نزول عذاب بر نعمان بن حرث است که روز غدیر، از خدا خواست اگر آنچه محمّد(ص) دربارۀ ولایت امیر مؤمنان(ع) می‌گوید حق و از جانب خداست، سنگی از آسمان بر سرش فرود آید. همان دم سنگی آمد و او را کشت و این آیه نازل شد[۱] ﴿سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ[۲] نیز روایت شده آنکه عذاب را برای کافران از خدا‌طلبید، پیامبر بود. نام آن شخص، نضر بن حارث و حارث بن نعمان و جز اینها هم ذکر شده است.[۳]




پاسخ‌های دیگر

پرسش‌های وابسته


پانویس

  1. مجمع البیان، ج ۵ ص ۳۵۲، المیزان، ج ۲۰ ص ۷۹، آیه‌ای که آن خواسته را بیان کرده آیه ۳۲ انفال است
  2. «خواهنده‌ای درخواست عذابی حتمی کرد، عذابی از سوی خدای صاحب والایی‌ها که بر کافران نازل شود و کسی نتواند جلوی آن را بگیرد» سورۀ معارج، آیه ۱ تا ۴. به این بحث در الغدیر، ج۱ ص ۲۳۹ با عنوان العذاب الواقع مراجعه کنید، نیز آیات الغدیر کورانی، ص ۲۸۴
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۶.
  4. ر.ک: جواهر العقدین، ج۱ ص۹۸؛ فیض القدیر فی شرح الجامع الصغیر، ج۶، ص۲۱۸؛ الفصول المهمّة فی معرفة الأئمّة، ص۴۳؛ فرائد السمطین، ج۱، ص۸۲؛ شواهد التنزیل، ج۲، ص۳۸۱–۳۸۵؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج۲، ص۱۱۷۲، ح۶۶۹.
  5. مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۱۲۵.
  6. «وَ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِنَّهُ مِنَ اللَّهِ وَ لَيْسَ مِنِّي‌».
  7. مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۱۲۶-۱۲۷.