مکر و فریبکاری در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

خدع به معنای مخفی ‌کردنِ آنچه  در [[شأن]] او [[ظهور]] است، به قصد اضرار و منع خیر<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۸.</ref>، [[حیله‌گری]]، [[نیرنگ]] ‌بازی<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۰.</ref>.

{{متن قرآن|وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ}}<ref>«و اگر بخواهند تو را فریب دهند بی‌گمان خداوند تو را بسنده است» سوره انفال، آیه ۶۲.</ref>.

در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به فریب‌کاری و تقلّب یا به‌ اصطلاح "با یک روی در دو [[محراب]] بودن" (که صفت [[نفاق]] است) [[خدعه]] و دودوزه [[بازی]] اطلاق می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲۷.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۴۹.</ref>.