انیف بن یزید بن فهده کعبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} :<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
وی از بنوکعب شاخه‌ای از [[بنوعمرو بن تمیم]] است. وی عصر [[رسول خدا]]{{صل}} را [[درک]] کرد و از مخضرمین شمرده می‌شود. پدرش از سواران [[جاهلی]] و فرزندش [[غطفان]] از [[شاعران]] دوره [[اموی]] بود که با سروده وی، [[بنو تمیم]]، [[مسعود بن عمرو]] ([[رئیس]] [[قبیله ازد]] [[بصره]]) را از [[منبر]] به زیر آوردند و کشتند و بدین سبب [[عبیدالله بن زیاد]] از بصره گریخت<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶؛ و ر.ک: طبری، ج۴، ص۴۰۰.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «انیف بن یزید بن فهده کعبی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۵۳.</ref> | وی از بنوکعب شاخه‌ای از [[بنوعمرو بن تمیم]] است. وی عصر [[رسول خدا]]{{صل}} را [[درک]] کرد و از مخضرمین شمرده می‌شود. پدرش از سواران [[جاهلی]] و فرزندش [[غطفان]] از [[شاعران]] دوره [[اموی]] بود که با سروده وی، [[بنو تمیم]]، [[مسعود بن عمرو]] ([[رئیس]] [[قبیله ازد]] [[بصره]]) را از [[منبر]] به زیر آوردند و کشتند و بدین سبب [[عبیدالله بن زیاد]] از بصره گریخت<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶؛ و ر.ک: طبری، ج۴، ص۴۰۰.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «انیف بن یزید بن فهده کعبی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۵۳.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۹
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
وی از بنوکعب شاخه‌ای از بنوعمرو بن تمیم است. وی عصر رسول خدا(ص) را درک کرد و از مخضرمین شمرده می‌شود. پدرش از سواران جاهلی و فرزندش غطفان از شاعران دوره اموی بود که با سروده وی، بنو تمیم، مسعود بن عمرو (رئیس قبیله ازد بصره) را از منبر به زیر آوردند و کشتند و بدین سبب عبیدالله بن زیاد از بصره گریخت[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶؛ و ر.ک: طبری، ج۴، ص۴۰۰.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «انیف بن یزید بن فهده کعبی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۵۳.