باقوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} :<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد)
 
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==))
خط ۸: خط ۸:
ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۰۰.</ref> گوید: اگر این سخن ابن منده درست باشد، این باقوم رومی و با قوم - سازنده منبر رسول خدا{{صل}}- یکی نیستند؛ چون [[صالح]] مولای توأمه نمی‌تواند از این بافوم [[حدیث]] شنیده باشد، در صورتی که صالح - [[رازی]] خبر ساخت منبر - تصریح کرده [[باذان]]، [[ملک]] الهند که از بافوم [[روایت]] شنیده است، پس وی باقوم رومی دیگری است.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «باقوم»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۹۷.</ref>
ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۰۰.</ref> گوید: اگر این سخن ابن منده درست باشد، این باقوم رومی و با قوم - سازنده منبر رسول خدا{{صل}}- یکی نیستند؛ چون [[صالح]] مولای توأمه نمی‌تواند از این بافوم [[حدیث]] شنیده باشد، در صورتی که صالح - [[رازی]] خبر ساخت منبر - تصریح کرده [[باذان]]، [[ملک]] الهند که از بافوم [[روایت]] شنیده است، پس وی باقوم رومی دیگری است.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «باقوم»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۹۷.</ref>


==جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۲

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

به گفته ابن حجر[۱]، ابن منده در پایان شرح حال باقوم - سازنده منبر رسول خدا(ص) - از باقوم رومی دیگری یاد کرده و گفته است: او اسلام آورد، سپس درگذشت و وارثی نداشت؛ از این رو رسول خدا(ص) ارث او را به سهیل بن عمرو داد.

ابن حجر[۲] گوید: اگر این سخن ابن منده درست باشد، این باقوم رومی و با قوم - سازنده منبر رسول خدا(ص)- یکی نیستند؛ چون صالح مولای توأمه نمی‌تواند از این بافوم حدیث شنیده باشد، در صورتی که صالح - رازی خبر ساخت منبر - تصریح کرده باذان، ملک الهند که از بافوم روایت شنیده است، پس وی باقوم رومی دیگری است.[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۴۰۰.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۴۰۰.
  3. خانجانی، قاسم، مقاله «باقوم»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۹۷.