اعتدال در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۳: خط ۱۳:
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "هرگاه [[خداوند]] بر شما چیزی بخشید شما نیز [[بخشش]] کنید، و وقتی چیزی نبخشید شما نیز از [[بخشش]] دست کشید، و در میدان [[بخشندگی]] با [[خداوند]] همباز نشوید که او بخشنده‌تر است"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: إِذَا جَادَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَيْكُمْ فَجُودُوا وَ إِذَا أَمْسَكَ عَنْكُمْ فَأَمْسِكُوا وَ لَا تُجَاوِدُوا اللَّهَ فَهُوَ الْأَجْوَدُ}}؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۴.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۴۶۹-۴۷۱.</ref>.
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "هرگاه [[خداوند]] بر شما چیزی بخشید شما نیز [[بخشش]] کنید، و وقتی چیزی نبخشید شما نیز از [[بخشش]] دست کشید، و در میدان [[بخشندگی]] با [[خداوند]] همباز نشوید که او بخشنده‌تر است"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: إِذَا جَادَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَيْكُمْ فَجُودُوا وَ إِذَا أَمْسَكَ عَنْكُمْ فَأَمْسِكُوا وَ لَا تُجَاوِدُوا اللَّهَ فَهُوَ الْأَجْوَدُ}}؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۴.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۴۶۹-۴۷۱.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۴''']]
* [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۴''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۸

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اعتدال است. "اعتدال" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعتدال (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

روایات مرتبط

  1. امام صادق(ع) فرمودند: "میانه‌روی چیزی است که خداوند آن را دوست دارد، و اسراف‌کاری چیزی است که خداوند آن را ناپسند می‌شمارد، حتّی در این حد که تو هسته میوه خود را دور افکنی، چه آن هسته نیز به کاری می‌آید، و حتّی آنکه باقی مانده آب خود را دور ریزی"[۱].
  2. امام صادق(ع) درباره آیه شریفه: ﴿وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ[۲] فرمودند: "منظور از عفو، میانه‌روی و نگه‌داشتن حدّ وسط است"[۳].
  3. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "سه چیز نجات‌بخش انسان است، از آن جمله مورد سوّم را میانه‌روی به هنگام ثروت داشتن و یا فقیر بودن، برشمردند" [۴].
  4. راوی گوید: شنیدم امام صادق(ع) می‌فرمودند: "من برای کسی که در زندگی میانه‌روی را پیشه می‌کند، ضمانت می‌کنم که هیچ‌گاه فقیر نشود"[۵].
  5. امام صادق(ع) فرمودند: "اگرکسی هر آنچه دارد را در یکی از راه‌های الهی خرج کند، نه کاری نیکو کرده و نه موفّق بوده است؟ آیا خداوند خود نمی‌فرماید: ﴿وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ[۶]، منظور از نیکوکاران، میانه‌روان هستند"[۷].
  6. امام صادق(ع) به یکی از یاران خود فرمودند: "ای عبید! اسراف فقر را پدید می‌آورد، و میانه‌روی بی‌نیازی را"[۸].
  7. امام صادق(ع) فرمودند: "هرگاه خداوند بر شما چیزی بخشید شما نیز بخشش کنید، و وقتی چیزی نبخشید شما نیز از بخشش دست کشید، و در میدان بخشندگی با خداوند همباز نشوید که او بخشنده‌تر است"[۹][۱۰].

منابع

پانویس

  1. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّ الْقَصْدَ أَمْرٌ يُحِبُّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّ السَّرَفَ أَمْرٌ يُبْغِضُهُ اللَّهُ حَتَّى طَرْحَكَ النَّوَاةَ فَإِنَّهَا تَصْلُحُ لِلشَّيْ‌ءِ وَ حَتَّى صَبَّكَ فَضْلَ شَرَابِكَ»؛اصول کافی، ج۴، ص۵۲.
  2. «و از تو می‌پرسند چه چیزی را ببخشند؟ بگو افزون بر نیاز (سالانه) را» سوره بقره، آیه ۲۱۹.
  3. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ قَالَ الْعَفْوُ الْوَسَطُ»؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۲.
  4. «عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) ثَلَاثٌ مُنْجِيَاتٌ فَذَكَرَ الثَّالِثُ الْقَصْدُ فِي الْغِنَى وَ الْفَقْرِ»؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۳.
  5. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ ضَمِنْتُ لِمَنِ اقْتَصَدَ أَنْ لَا يَفْتَقِرَ»؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۳.
  6. «و با دست خویش خود را به نابودی نیفکنید و نیکوکار باشید که خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد» سوره بقره، آیه ۱۹۵.
  7. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَنْفَقَ مَا فِي يَدَيْهِ فِي سَبِيلٍ مِنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَا كَانَ أَحْسَنَ وَ لَا وُفِّقَ أَ لَيْسَ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ يَعْنِي الْمُقْتَصِدِينَ»؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۳.
  8. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَا عُبَيْدُ إِنَّ السَّرَفَ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ إِنَّ الْقَصْدَ يُورِثُ الْغِنَى»؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۳.
  9. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِذَا جَادَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَيْكُمْ فَجُودُوا وَ إِذَا أَمْسَكَ عَنْكُمْ فَأَمْسِكُوا وَ لَا تُجَاوِدُوا اللَّهَ فَهُوَ الْأَجْوَدُ»؛ اصول کافی، ج۴، ص۵۴.
  10. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۴، ص ۴۶۹-۴۷۱.