دعوت به ایمان آوردن به غیب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-پایان‌نامه‌شناسی نبوت]]. {{پایان}} {{پایان}} +پایان‌نامه‌شناسی نبوت]]. {{پایان منبع‌شناسی جامع}}))
خط ۵۷: خط ۵۷:
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های نبوت|مقاله‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های نبوت|مقاله‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های نبوت|پایان‌نامه‌شناسی نبوت]].  
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های نبوت|پایان‌نامه‌شناسی نبوت]].  
{{پایان}}
{{پایان منبع‌شناسی جامع}}
{{پایان}}


{{نبوت شناسی}}
{{نبوت شناسی}}

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۸

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث دعوت به ایمان و مرتبط با مباحث فلسفه بعثت، تبلیغ، دعوت پیامبر و وظایف پیامبر است. "دعوت به ایمان" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دعوت به ایمان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

دعوت به ایمان آوردن به غیب یکی از اهداف ارسال رسولان الهی و تبلیغ رسالت الهی است.

مقدمه

  • ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ[۱]
  • ﴿إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ[۲]
  • ﴿وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ[۳]
  • ﴿تِلْكَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَ لَا قَوْمُكَ مِن قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ[۴][۵]

منابع


پانویس

  1. «همان کسانی که «غیب» را باور و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم می‌بخشند»؛ سوره بقره، آیه۳.
  2. «تو تنها کسانی را که در نهان از پروردگارشان می‌هراسند و نماز را بپا می‌دارند هشدار می‌دهی»؛ سوره فاطر، آیه ۱۸.
  3. «تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کن»؛ سوره حديد، آیه ۲۵.
  4. سوره هود آیه ۴۹؛ «این از خبرهای غیب است که ما به تو وحی می‌کنیم؛ تو و قومت پیش از این آنها را نمی‌دانستید پس شکیبا باش که سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است»؛ ر.ک: مائده: آيه ۹۴ ، یوسف: آیه ۱۰۲، انبیا: آيه ۴۹، يس: آیه ۱۱، ق: آیه ۳۳، ملک: آیه ۱۲.
  5. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵، ص۷۰ و ۷۱.