دلایل منکرین علم غیب معصوم چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۵
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
«[[انکار علم غیب]] برای [[انبیا]] و [[ائمه]]، پدیدهای بیسابقه نیست، [[وهابیت]] یدی طولا در این عرصه دارد و هرگونه [[اعتقاد]] به [[علوم غیبی]] [[بشر]]، حتی [[پیامبران اولوالعزم]] را نیز [[شرک]] میخواند. [[غیب]] در مقابل [[شهود]] بر چیزی اطلاق میگردد که با حواس ظاهری قابل [[درک]] نیست. غیب را میتوان بر دو مرتبه دانست: [[غیب مطلق]] و [[غیب نسبی]]. غیب مطلق [[غیبی]] است که به هیچگونه و در هیچ [[زمان]] و مکانی قابل [[ادراک]] نیست؛ مانند [[ذات الهی]] که غیبالغیوب است، برخلاف غیب نسبی که با شرایطی خاص برای افرادی ویژه دستیافتنی است. اینان به چند [[آیه]] [[تمسک]] مینمایند که [[ظهور]] در اختصاص و انحصار [[علم غیب]] به [[پروردگار]] دارد: | «[[انکار علم غیب]] برای [[انبیا]] و [[ائمه]]، پدیدهای بیسابقه نیست، [[وهابیت]] یدی طولا در این عرصه دارد و هرگونه [[اعتقاد]] به [[علوم غیبی]] [[بشر]]، حتی [[پیامبران اولوالعزم]] را نیز [[شرک]] میخواند. [[غیب]] در مقابل [[شهود]] بر چیزی اطلاق میگردد که با حواس ظاهری قابل [[درک]] نیست. غیب را میتوان بر دو مرتبه دانست: [[غیب مطلق]] و [[غیب نسبی]]. غیب مطلق [[غیبی]] است که به هیچگونه و در هیچ [[زمان]] و مکانی قابل [[ادراک]] نیست؛ مانند [[ذات الهی]] که غیبالغیوب است، برخلاف غیب نسبی که با شرایطی خاص برای افرادی ویژه دستیافتنی است. اینان به چند [[آیه]] [[تمسک]] مینمایند که [[ظهور]] در اختصاص و انحصار [[علم غیب]] به [[پروردگار]] دارد: | ||
#{{متن قرآن|وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ}}<ref>«و کلیدهای (چیزهای) نهان نزد اوست؛ (هیچ کس) جز او آنها را نمیداند» سوره انعام، آیه ۵۹.</ref>. | |||
#{{متن قرآن|قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ}}<ref>«بگو: جز خداوند کسی در آسمانها و زمین غیب را نمیداند و درنمییابند که چه هنگام برانگیخته خواهند شد» سوره نمل، آیه ۶۵.</ref>. | |||
#{{متن قرآن|إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ}}<ref>«که غیب، تنها از آن خداوند است» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref> | |||
::::::این [[آیات]] میتواند ناظر به [[مقام]] ذات الهی باشد که [[علم]] کسی به آن راه ندارد یا مفهوم و واژهای عام است که با برخی از آیات دیگر تخصیص میخورد و تبیین و توضیح میپذیرد. اشکالکننده تنها به همین سنخ از آیات توجه نموده که ظهور در اختصاص علم غیب به [[خداوند متعال]] دارد و به آیات دیگر که دلالت بر عدم اختصاص و انحصار دارد، توجهی نداشته یا برای به [[کرسی]] نشاندن مدعایش نادیده انگاشته است، در حالی که [[خداوند]] در جای دیگر میفرماید: | ::::::این [[آیات]] میتواند ناظر به [[مقام]] ذات الهی باشد که [[علم]] کسی به آن راه ندارد یا مفهوم و واژهای عام است که با برخی از آیات دیگر تخصیص میخورد و تبیین و توضیح میپذیرد. اشکالکننده تنها به همین سنخ از آیات توجه نموده که ظهور در اختصاص علم غیب به [[خداوند متعال]] دارد و به آیات دیگر که دلالت بر عدم اختصاص و انحصار دارد، توجهی نداشته یا برای به [[کرسی]] نشاندن مدعایش نادیده انگاشته است، در حالی که [[خداوند]] در جای دیگر میفرماید: | ||
#{{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ...}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمیکند * جز فرستادهای را که بپسندد.».. سوره جن، آیه ۲۶-۲۷.</ref>. | |||
#{{متن قرآن|مَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشَاءُ}}<ref>«و (نیز) بر آن نیست که شما را از نهان آگاه گرداند اما خداوند از فرستادگان خویش هر که را بخواهد برمیگزیند» سوره آل عمران، آیه ۱۷۹.</ref> | |||
::::::از استثنای این [[آیات]] استفاده میشود که [[خداوند متعال]] ذاتاً و اصالتاً [[عالم به غیب]] است؛ ولی به انسانهایی که [[مرضی]] و [[برگزیده]] اوست، [[علم غیب]] را [[افاضه]] میکند. پس خود [[آیه]]، انحصار پیشین را میشکند یا به تعبیر دیگر، خاصی است که عام پیشین را تخصیص میزند. افزون بر این آیات، آیات دیگری هست که از [[علم لدنّی]] و [[دانش]] اعطایی به [[برگزیدگان الهی]] حکایت دارد؛ مانند: [[علم]] [[خضر]] و [[لقمان]] و [[مریم]] و [[آصف]]{{عم}}، که اشاره شد. [[وهابیون]] نیز که در [[انکار]] [[علم غیب پیامبران]] و [[پیشوایان]] گوی [[سبقت]] را از دیگران ربودهاند، به عارضه تکسونگری و جزئیبینی [[مبتلا]] هستند و دیده بر برخی آیات میبندند. | ::::::از استثنای این [[آیات]] استفاده میشود که [[خداوند متعال]] ذاتاً و اصالتاً [[عالم به غیب]] است؛ ولی به انسانهایی که [[مرضی]] و [[برگزیده]] اوست، [[علم غیب]] را [[افاضه]] میکند. پس خود [[آیه]]، انحصار پیشین را میشکند یا به تعبیر دیگر، خاصی است که عام پیشین را تخصیص میزند. افزون بر این آیات، آیات دیگری هست که از [[علم لدنّی]] و [[دانش]] اعطایی به [[برگزیدگان الهی]] حکایت دارد؛ مانند: [[علم]] [[خضر]] و [[لقمان]] و [[مریم]] و [[آصف]]{{عم}}، که اشاره شد. [[وهابیون]] نیز که در [[انکار]] [[علم غیب پیامبران]] و [[پیشوایان]] گوی [[سبقت]] را از دیگران ربودهاند، به عارضه تکسونگری و جزئیبینی [[مبتلا]] هستند و دیده بر برخی آیات میبندند. | ||