خاندان نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱۲: خط ۱۲:
* [[نوبخت]] (جد خاندان نوبختی)
* [[نوبخت]] (جد خاندان نوبختی)
* [[ابوسهل بن نوبخت]] (از ندیمان و خدمتگذاران [[منصور عباسی]] متوفای ۲۰۲ق)
* [[ابوسهل بن نوبخت]] (از ندیمان و خدمتگذاران [[منصور عباسی]] متوفای ۲۰۲ق)
* [[اسماعیل بن ابی‌سهل بن نوبخت]] (ابواسحاق)
* [[اسماعیل بن ابی‌سهل بن نوبخت]] (ابواسحاق؛ متوفای پس از ۲۳۲ق)
* [[حسن بن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابی‌سهل بن نوبخت]]
* [[حسن بن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابی‌سهل بن نوبخت]]
* [[موسی بن حسن بن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابی‌سهل بن نوبخت]] (ابوالحسن ابن‌کبریاء)
* [[موسی بن حسن بن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابی‌سهل بن نوبخت]] (ابوالحسن ابن‌کبریاء)

نسخهٔ ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۳

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است.
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از خاندان‌های معروف بغداد و ایرانی‌نژاد بودند. آنان با پذیرش اسلام، به دربار عباسیان راه یافتند و از راه نشر علوم و حکمت، خدمات شایانی کردند. بسیاری از افراد این خاندان در دستگاه خلافت، مناصب اداری و دیوانی داشتند و چند تن به وزارت رسیدند. حسین بن روح (نائب خاص حضرت) خود از این خاندان بود. حسن بن موسی نوبختی متکلم و فیلسوف برجسته شیعه، ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی متکلّم مبرّز بغداد، و ابو اسحاق ابراهیم بن نوبخت از این خاندان بودند[۱].

دعوی حسین بن منصور حلاج در خصوص بابیت و اظهار رأی مخصوص او در باب شمار ائمه، در حکم اعلان خصومت صریح با خاندان نوبختی بود؛ زیرا یک تن از آنان، یعنی ابوالقاسم حسین بن روح از سال ٣٠٥ مقام وکالت و بابیت امام غائب(ع) را داشت و یک تن دیگر از آن خانواده هم که ابو سهل اسماعیل بن علی باشد، در تاریخ شورش حلاج، رئیس امامیه در بغداد شمرده می‌شد[۲]. نیز «خاندان نوبختی» عنوان کتابی است که «اقبال آشتیانی» نوشته و به تفصیل به شخصیت‌های برجسته و موقعیت این خاندان پرداخته است[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. نشریه موعود، ش ۳۳، ص۶۴.
  2. آخرین امید، داود الهامی، ص۱۴۵.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۸۹.