مقام برهان الهی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مقام معصوم}} | {{مقام معصوم}} | ||
*از جمله مقامات [[امامان معصوم]]{{عم}} [[مقام]] [[صادقین]] که در [[زیارت جامعه کبیره]] با عبارت {{عربی|اندازه=150%|" | *از جمله مقامات [[امامان معصوم]]{{عم}} [[مقام]] [[صادقین]] که در [[زیارت جامعه کبیره]] با عبارت {{عربی|اندازه=150%|"بُرْهَانِهِ"}}<ref> شهادت میدهم که شما در زمره صادقانید</ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۴.</ref>. | ||
== | ==واژه شناسی لغوی== | ||
*برخی واژه "برهن" که ریشه "برهان" است را رباعی مجرّد دانسته و "نون" را اصلی میدانند و بعضی دیگر آن را از ریشه "بره، یبره" دانسته و "نون" را زاید میدانند. این دو قول را مصباح المنیر فیّومی آورده است<ref>المصباح المنیر، ج۱، ص:۴۶؛ والبرهان الحجّة وایضاحها وقیل النون زائدة وقیل اصلیّة.</ref></ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۴.</ref>. | *برخی واژه "برهن" که ریشه "برهان" است را رباعی مجرّد دانسته و "نون" را اصلی میدانند و بعضی دیگر آن را از ریشه "بره، یبره" دانسته و "نون" را زاید میدانند. این دو قول را مصباح المنیر فیّومی آورده است<ref>المصباح المنیر، ج۱، ص:۴۶؛ والبرهان الحجّة وایضاحها وقیل النون زائدة وقیل اصلیّة.</ref></ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۴.</ref>. | ||
*این تفاوت در ریشه، تأثیری در معنای آن ندارد؛ زیرا اکثر اهل لغت "برهان" را به معنای "دلیل روشن" گرفتهاند<ref> به عنوان نمونه ر.ک: اساس البلاغه، ص:۳۸؛ والبرهان بیان الحجّة وایضاحها؛ کتاب العین، ج۴، ص:۴۹؛ القاموس المحیط، ج۴، ص:۲۰۱.</ref>.راغب اصفهانی آن را "محکمترین دلیل گرفته است"<ref>المفردات، ص:۴۵؛ ...فالبرهان اوکد الأدلّة.</ref></ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۴.</ref>. | *این تفاوت در ریشه، تأثیری در معنای آن ندارد؛ زیرا اکثر اهل لغت "برهان" را به معنای "دلیل روشن" گرفتهاند<ref> به عنوان نمونه ر.ک: اساس البلاغه، ص:۳۸؛ والبرهان بیان الحجّة وایضاحها؛ کتاب العین، ج۴، ص:۴۹؛ القاموس المحیط، ج۴، ص:۲۰۱.</ref>.راغب اصفهانی آن را "محکمترین دلیل گرفته است"<ref>المفردات، ص:۴۵؛ ...فالبرهان اوکد الأدلّة.</ref></ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۴.</ref>. | ||
*در صورتی که واژه "برهان" را از "بره، یبره" بگیریم -آنچنان که مؤلّف "التحقیق" به آن گرایش دارد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص:۲۶۲.</ref>، برگرفته از سفید و روشن گشتن است<ref>المفردات، ص:۴۵. نیز ر.ک: المعجم فی فقه القرآن و سرّ بلاغته، ج۵، ص:۴۵۲ - ۴۳۳؛ المنطق، ص:۱۳؛ فرهنگ علوم عقلی، ص:۱۲۲.</ref>. و اشتقاق "برهان" از آن روست که با آن، مدّعا روشن میگردد</ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | *در صورتی که واژه "برهان" را از "بره، یبره" بگیریم -آنچنان که مؤلّف "التحقیق" به آن گرایش دارد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص:۲۶۲.</ref>، برگرفته از سفید و روشن گشتن است<ref>المفردات، ص:۴۵. نیز ر.ک: المعجم فی فقه القرآن و سرّ بلاغته، ج۵، ص:۴۵۲ - ۴۳۳؛ المنطق، ص:۱۳؛ فرهنگ علوم عقلی، ص:۱۲۲.</ref>. و اشتقاق "برهان" از آن روست که با آن، مدّعا روشن میگردد</ref> آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | ||
== | ==برهان در منطق== | ||
*"برهان" به عنوان یکی از صناعات خمس در منطق، عبارت است از قیاسی که تشکیل یافته از یقینیّات است و قهراً نتیجه یقینی را هم در پی خواهد داشت آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | *"برهان" به عنوان یکی از صناعات خمس در منطق، عبارت است از قیاسی که تشکیل یافته از یقینیّات است و قهراً نتیجه یقینی را هم در پی خواهد داشت آمده است<ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | ||
*[[خواجه نصیرالدین طوسی]] در اساس الاقتباس گوید: "برهان، قیاسی بُوَد مؤلّف از یقینیّات تا نتیجه یقینی از او لازم آید بالذات و به اضطرار؛ چه لازم از مقدّمات یقینی که مؤلّف باشد به تألیفی یقینی بالذات و بالاضطرار هم یقین بُوَد"<ref>اساس الاقتباس، ص:۳۶۰.</ref><ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | *[[خواجه نصیرالدین طوسی]] در اساس الاقتباس گوید: "برهان، قیاسی بُوَد مؤلّف از یقینیّات تا نتیجه یقینی از او لازم آید بالذات و به اضطرار؛ چه لازم از مقدّمات یقینی که مؤلّف باشد به تألیفی یقینی بالذات و بالاضطرار هم یقین بُوَد"<ref>اساس الاقتباس، ص:۳۶۰.</ref><ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | ||
== | ==برهان در قرآن== | ||
*این واژه در قرآن به معنای "دلیل روشن و روشنگر است، چه برگرفته از مقدّمات یقینی باشد یا نه"، با این خصوصیّت، "برهان" در قرآن وسیعتر از آن است که در منطق مطرح است، گرچه در نتیجه - که مفید علم قطعی بودن است- با آن یکسان است. این واژه هشت بار در قرآن آمده است<ref> سوره نساء، آیه:۱۷۴؛ سوره یوسف، آیه:۲۴؛ سوره مؤمنون، آیه:۱۱۷؛ سوره بقره، آیه:۱۱۱؛ سوره انبیاء، آیه:۲۴؛ سوره نمل، آیه:۶۴؛ سوره قصص، آیه:۷۵ و ۳۲.</ref>. در پنج آیه "برهان" به معنای "حجّت" است؛ به عنوان نمونه:{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ }}﴾}}<ref> و هرکس معبود دیگری را با خدا بخواند، مسلّماً هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت؛ سوره مؤمنون، آیه:۱۱۷.</ref><ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | *این واژه در قرآن به معنای "دلیل روشن و روشنگر است، چه برگرفته از مقدّمات یقینی باشد یا نه"، با این خصوصیّت، "برهان" در قرآن وسیعتر از آن است که در منطق مطرح است، گرچه در نتیجه - که مفید علم قطعی بودن است- با آن یکسان است. این واژه هشت بار در قرآن آمده است<ref> سوره نساء، آیه:۱۷۴؛ سوره یوسف، آیه:۲۴؛ سوره مؤمنون، آیه:۱۱۷؛ سوره بقره، آیه:۱۱۱؛ سوره انبیاء، آیه:۲۴؛ سوره نمل، آیه:۶۴؛ سوره قصص، آیه:۷۵ و ۳۲.</ref>. در پنج آیه "برهان" به معنای "حجّت" است؛ به عنوان نمونه:{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ }}﴾}}<ref> و هرکس معبود دیگری را با خدا بخواند، مسلّماً هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت؛ سوره مؤمنون، آیه:۱۱۷.</ref><ref>[[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۲۵.</ref>. | ||
*مشرکان، استناد به دلایل واهی همچون تقلید کورکورانه از نیاکان و خرافات دیگر دارند و برهان ندارند. | *مشرکان، استناد به دلایل واهی همچون تقلید کورکورانه از نیاکان و خرافات دیگر دارند و برهان ندارند. |
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۴۹
- از جمله مقامات امامان معصوم(ع) مقام صادقین که در زیارت جامعه کبیره با عبارت "بُرْهَانِهِ"[۱] آمده است[۲].
واژه شناسی لغوی
- برخی واژه "برهن" که ریشه "برهان" است را رباعی مجرّد دانسته و "نون" را اصلی میدانند و بعضی دیگر آن را از ریشه "بره، یبره" دانسته و "نون" را زاید میدانند. این دو قول را مصباح المنیر فیّومی آورده است[۳]</ref> آمده است[۴].
- این تفاوت در ریشه، تأثیری در معنای آن ندارد؛ زیرا اکثر اهل لغت "برهان" را به معنای "دلیل روشن" گرفتهاند[۵].راغب اصفهانی آن را "محکمترین دلیل گرفته است"[۶]</ref> آمده است[۷].
- در صورتی که واژه "برهان" را از "بره، یبره" بگیریم -آنچنان که مؤلّف "التحقیق" به آن گرایش دارد[۸]، برگرفته از سفید و روشن گشتن است[۹]. و اشتقاق "برهان" از آن روست که با آن، مدّعا روشن میگردد</ref> آمده است[۱۰].
برهان در منطق
- "برهان" به عنوان یکی از صناعات خمس در منطق، عبارت است از قیاسی که تشکیل یافته از یقینیّات است و قهراً نتیجه یقینی را هم در پی خواهد داشت آمده است[۱۱].
- خواجه نصیرالدین طوسی در اساس الاقتباس گوید: "برهان، قیاسی بُوَد مؤلّف از یقینیّات تا نتیجه یقینی از او لازم آید بالذات و به اضطرار؛ چه لازم از مقدّمات یقینی که مؤلّف باشد به تألیفی یقینی بالذات و بالاضطرار هم یقین بُوَد"[۱۲][۱۳].
برهان در قرآن
- این واژه در قرآن به معنای "دلیل روشن و روشنگر است، چه برگرفته از مقدّمات یقینی باشد یا نه"، با این خصوصیّت، "برهان" در قرآن وسیعتر از آن است که در منطق مطرح است، گرچه در نتیجه - که مفید علم قطعی بودن است- با آن یکسان است. این واژه هشت بار در قرآن آمده است[۱۴]. در پنج آیه "برهان" به معنای "حجّت" است؛ به عنوان نمونه:﴿﴿ وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ ﴾﴾[۱۵][۱۶].
- مشرکان، استناد به دلایل واهی همچون تقلید کورکورانه از نیاکان و خرافات دیگر دارند و برهان ندارند.
﴿﴿ أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ﴾﴾[۱۷][۱۸].
- در برخی آیات، "برهان" به معنای "معجزه" است که خود دلیلی بزرگ و یقینآور است؛ به عنوان نمونه:﴿﴿ اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴾﴾[۱۹][۲۰].
- این دو معجزه عصا و ید بیضا برهان روشن از پروردگارت به سوی فرعون و اطرافیان اوست که آنان قومی فاسقاند[۲۱].
- در این آیه، از دو معجزه حضرت موسی(ع) به صراحت به عنوان ﴿﴿«بُرْهَانَانِ﴾﴾ یاد شده است[۲۲][۲۳].
- و در برخی از آیات، از "علم شهودی" به عنوان "برهان" یاد شده است:﴿﴿ وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ ﴾﴾[۲۴][۲۵].
- "برهان ربّ" یوسف را از غلتیدن در وادی گناه رهانید، این برهان همان دلیل روشن الهی است که نوعی "علم شهودی" است[۲۶].
- سؤال: آیا "معجزه" و "علم شهودی"، از مقدّمات یقینی نیست؟! پس چرا این موارد را "برهان منطقی" ننامیم؟![۲۷].
- پاسخ: "آنچه قابل نقل و انتقال ذهنی و صالح برای نقد و گفتگوی علمی است و میتواند در مواجهه با دیگران، مطلبی را اثبات یا ابطال کند، دانشی است که از راه مبادی عقلی، یا مبانی نقلی، یا تلفیقی از این دو حاصل شود و به صورت "برهان منطقی" با "جدال احسن" درآید، اما اگر به صورت علم شهودی، تجربه باطنی و مانند آن حاصل شود و واجد شرایط باشد، تنها میتواند مطلب را برای خود مشاهدهگر و تجربه کننده، مبرهن و مستدل کند و بدون تبدیل به علم حصولی، قابل نقل و انتقال نیست؛ یعنی نمیتوان به دیگری گفت: چون من در مشاهدات عرفانی و تجربیّات باطنیام چنین یافتم، پس تو نیز بدان معتقد باش[۲۸].
- آری، خودش میتواند پس از عرضه مشاهدات و تجربیّات خود بر وحی قرآنی، یا سنّت قطعی معصومان(ع) به محتوای آن، یقین حاصل کند و به مضمون آن معتقد شود[۲۹][۳۰].
امامان معصوم(ع)؛ برهانهای توحید و دین خداوند
- امامان معصوم(ع) برهان خداوند، برهان توحید ذات مقدّس ربوبی و برهان دین او هستند. در کتاب شریف اصول کافی، بابی تحت این عنوان آورده است که:" بَابُ أَنَ الْآيَاتِ الَّتِي ذَكَرَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ (ع)"[۳۱][۳۲].
- مقصود این است که تأویل برخی از آن آیات، امامان معصوم(ع) هستند[۳۳].
- داوود رقّی گوید:" از امام صادق(ع) پرسیدم: مراد از این آیه چیست؟ ﴿﴿ وَمَا تُغْنِي الآيَاتُ وَالنُّذُرُ عَن قَوْمٍ لاَّ يُؤْمِنُونَ ﴾﴾[۳۴]. امام صادق(ع) فرمود:آیات، امامانند و بیم دهندگان، پیامبران" [۳۵][۳۶].
- واضح است که امامان معصوم(ع) آیات الله العظمی میباشند، وظیفه پیغمبران بیم دادن مردم است از عواقب سوئی که بر گناهانشان مترتّب میشود و وجود امامان معصوم(ع) و بیم دادن پیغمبران برای اهل ایمان و افراد شایسته، سودمند و برای مردم سرسختی که ایمان نیاورند، سودی ندارد[۳۷].
- در روایتی دیگر ابو حمزه گوید:"به امام باقر(ع) عرض کردم: قربانت گردم! شیعه از شما تفسیر آیه: ﴿﴿ عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴾﴾[۳۸] را میپرسند، حضرت فرمود: اختیار این با من است اگر بخواهم تفسیر آن را میگویم و اگر نخواهم نه[۳۹] سپس فرمود: ولی من تفسیرش را برای تو میگویم[۴۰] پرسیدم: از چه از یکدیگر میپرسند؟ این آیه درباره امیرالمؤمنین علی(ع) است، آن حضرت مکرّر میفرمود: خدا را آیهای بزرگتر از من نیست و خدا را خبری بزرگتر از من نیست"[۴۱][۴۲].
- در روایتی آمده است: "روز جنگ صفّین، مردی از لشکر شام در حالی که سلاح بر تن پوشیده و قرآنی حمایل کرده بود و سوره ﴿﴿ عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴾﴾[۴۳] را تلاوت میکرد، مولا علی(ع) شخصاً به میدان او رفت و فرمود: آیا میدانی نبأ عظیمی که در آن اختلاف دارند چیست؟ امام فرمود: و الله! آن نبأ عظیم منم که درباره آن اختلاف دارید و در ولایت من به نزاع برخاستهاید، شما از ولایت من بازگشتید بعد از آنکه پذیرفتید ... و در قیامت خواهید دانست که چه عملی انجام دادهاید"[۴۴][۴۵].
- آری، به حق، امیرمؤمنان علی(ع) آیتی بزرگ از آیات الهی است، امامان معصوم(ع) هم تجلّی آن حضرت هستند که ولایت در وجودشان جلوهگر شده است[۴۶].
- نقش آیه این است که انسان را به "ذوالآیه" میرساند و "ذوالآیه" ذات مقدّس ربوبی است. انسان وقتی در دریای فضایل و کمالات مولا علی(ع) سیر میکند، از این مخلوق وارسته، میتواند خالق را بشناسد و درک کند که خداوند، جامع جمیع صفات کمال و جلال است یعنی چه؟ وقتی مخلوق این است، پس خالق برتر از اندیشه و وَهم و خیال است[۴۷].
- آری، بزرگمردی که در عرصه تمامی فضایل در قلّه بوده؛ چنانکه خود فرمود:"سیل علوم از دامن کوهسار وجود من جاری است و مرغان دور پروازِ اندیشهها به بلندای ارزش من نتوانند پرواز کرد"[۴۸][۴۹].
- بزرگمردی که در عرصه زهد و سادهزیستی، عدالت و امانتداری، شجاعت، سخاوت، گذشت، عبادت و بندگی خداوند، علم و قضاوت و ... در قلّه بود و فرزندان معصومش نیز در همان قلّه بودند. در اینجا دریغم میآید که برخی از کتابهای جامع پیرامون امیرمؤمنان علی(ع) نگاشته شده، یاد نکنم[۵۰]:
- الف) موسوعة الامام علی ابن ابیطالب(ع)، تألیف آقای محمد محمدی ریشهری در یازده جلد که به فارسی به نام دانشنامهٔ امیرالمؤمنین بر پایهٔ قرآن، حدیث و تاریخ ترجمه شده است[۵۱].
- ب) الفصول المهمّه، تألیف آقای ناظمزاده قمی، در پنج جلد[۵۲].
- ج) دانشنامه امام علی که به همّت آقای علی اکبر رشاد در دوازده جلد سامان یافته است[۵۳].
- د) امام علی از نگاه دانشوران که به همّت آقای مهدی مهریزی و هادی ربانی در سه جلد سامان یافته است[۵۴].
- هـ) حکومتنامه امام علی(ع) که به همّت آقای کاظم قاضیزاده در چهار جلد سامان یافته است[۵۵].
اعتراف بزرگان اهل سنت به فضیلت علی(ع)
- در اینجا مناسب میدانم فضیلت این "قلّه فضیلت" را از زبان بزرگان اهل سنت نقل کنم[۵۶]:
- ١. احمد حنبل؛ پیشوای مذهب حنبلی میگوید: "آن همه فضیلتها که برای علی ابن ابی طالب بوده و نقل شده برای هیچ یک از اصحاب رسول الله نبوده است"[۵۷][۵۸].
- ۲. زمخشری، مؤلّف تفسیر کشّاف گوید:"من چه بگویم درباره مردی که فضایل او را دشمنانش از راه کینهجویی و حسد انکار کردند و دوستانش از ترس و بیم پنهان داشتند، باز از این میان آن قدر فضیلتهای وی انتشار یافت که خاور و باختر را فرا گرفت..."[۵۹][۶۰].
- ٣. عبدالفتاح عبدالمقصود؛ استاد دانشگاه اسکندریّه گوید:"... امام، برترین مردی است که مادر روزگار تا پایان عمر خود چون او نزاید و اوست که هرگاه هدایتطلبان به جستجوی اخبار و گفتارش برآیند، از هر چیزی برای آنان شعاعی میدرخشد. آری، او مجسّمهای از کمال است که در قالب بشریّت ریخته شده است..."[۶۱][۶۲].
- این اعترافات تنها قطرهای از دریای اعترافات است...[۶۳]. آری، امام علی(ع) و فرزندان معصومش(ع) برهان ذات مقدّس ربوبی هستند[۶۴].
منابع
پانویس
- ↑ شهادت میدهم که شما در زمره صادقانید
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۴.
- ↑ المصباح المنیر، ج۱، ص:۴۶؛ والبرهان الحجّة وایضاحها وقیل النون زائدة وقیل اصلیّة.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۴.
- ↑ به عنوان نمونه ر.ک: اساس البلاغه، ص:۳۸؛ والبرهان بیان الحجّة وایضاحها؛ کتاب العین، ج۴، ص:۴۹؛ القاموس المحیط، ج۴، ص:۲۰۱.
- ↑ المفردات، ص:۴۵؛ ...فالبرهان اوکد الأدلّة.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۴.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص:۲۶۲.
- ↑ المفردات، ص:۴۵. نیز ر.ک: المعجم فی فقه القرآن و سرّ بلاغته، ج۵، ص:۴۵۲ - ۴۳۳؛ المنطق، ص:۱۳؛ فرهنگ علوم عقلی، ص:۱۲۲.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۵.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۵.
- ↑ اساس الاقتباس، ص:۳۶۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۵.
- ↑ سوره نساء، آیه:۱۷۴؛ سوره یوسف، آیه:۲۴؛ سوره مؤمنون، آیه:۱۱۷؛ سوره بقره، آیه:۱۱۱؛ سوره انبیاء، آیه:۲۴؛ سوره نمل، آیه:۶۴؛ سوره قصص، آیه:۷۵ و ۳۲.
- ↑ و هرکس معبود دیگری را با خدا بخواند، مسلّماً هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت؛ سوره مؤمنون، آیه:۱۱۷.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۵.
- ↑ آیا آنان جز خدا معبودانی برای خود انتخاب کردهاند؟ بگو:دلیل خود را بیاورید؛ سوره انبیاء، آیه:۲۴؛ نیز ر.ک: سوره نمل:، آیه:۶۴؛ سوره بقره، آیه:۱۱۱؛ سوره قصص، آیه:۷۵.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۵.
- ↑ دست در گریبان خویش فرو بر (و برآور) تا سپید بیآسیب بیرون آید و (در پرهیز) از بیم ، بازویت را به خویش بفشر که این دو (معجزه) ، دو برهان از پروردگار تو برای فرعون و سرکردگان اوست، بیگمان آنان قومی نافرمانند؛ سوره قصص، آیه:۳۲.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۶.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۶.
- ↑ نیز ر.ک: سوره نساء، آیه:۱۷۴.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۷.
- ↑ و بیگمان آن زن آهنگ وی کرد و وی نیز اگر برهان پروردگار خویش را نمیدید آهنگ او میکرد؛ سوره یوسف، آیه:۲۴.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۷.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۷.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۷.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۷.
- ↑ ادب فنای مقرّبان، ج۳، ص:۱۱۹.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۷.
- ↑ اینکه مراد به آیاتی که خداوند در کتابش فرموده، ائمه(ع) هستند.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۸.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۸.
- ↑ آیات و انذارها به حال کسانی که بهخاطر لجاجت، ایمان نمیآورند، مفید نخواهد بود؛ سوره یونس، آیه:۱۰۱.
- ↑ " الْآيَاتُ هُمُ الْأَئِمَّةُ وَ النُّذُرُ هُمُ الْأَنْبِيَاءُ(ع)"؛ اصول کافی، ج۱، ص:۲۰۷، ح ۱.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۸.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۸.
- ↑ از همدیگر از چه میپرسند؟ از آن خبر سترگ ؛ سوره نبأ، آیه:۱ - ۲.
- ↑ " ذَلِكَ إِلَيَ إِنْ شِئْتُ أَخْبَرْتُهُمْ وَ إِنْ شِئْتُ لَمْ أُخْبِرْهُمْ ".
- ↑ " لَكِنِّي أُخْبِرُكَ بِتَفْسِيرِهَا ".
- ↑ " فَقَالَ هِيَ فِي أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ مَا لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آيَةٌ هِيَ أَكْبَرُ مِنِّي وَ لَا لِلَّهِ مِنْ نَبَإٍ أَعْظَمُ مِنِّي"؛اصول کافی، ج۱، ص:۲۰۷، ح ۳. نیز ر.ک: مرآة العقول، ج۲، ص:۴۱۵؛ الکافی، الاصول والروضه (شرح ملّا صالح مازندرانی)، ج۵، ص:۳۱۱.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۲۹.
- ↑ از همدیگر از چه میپرسند؟ از آن خبر سترگ ؛ سوره نبأ، آیه:۱ - ۲.
- ↑ "أَ تَعْرِفُ النَّبَأَ الْعَظِيمَ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ؛ أَنَا وَ اللَّهِ النَّبَأُ الْعَظِيمُ الَّذِي فِيَّ اخْتَلَفْتُمْ وَ عَلَى وَلَايَتِي تَنَازَعْتُمْ وَ عَنْ وَلَايَتِي رَجَعْتُمْ بَعْدَ مَا قَبِلْتُمْ وَ بِبَغْيِكُمْ هَلَكْتُمْ بَعْدَ مَا بِسَيْفِي نَجَوْتُمْ وَ يَوْمَ الْغَدِيرِ قَدْ عَلِمْتُمْ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَعْلَمُونَ مَا عَلِمْتُمْ"؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص:۴۲۰، ح ۹؛ بحارالأنوار، ج۳۶، ص۲ (با اندکی تفاوت)؛ مرآة العقول، ج۲، ص:۴۱۶؛ تفسیر نمونه، ج۲۶، ص:۱۰؛ احقاق الحق، ج۳، ص:۵۰۲ – ۴۸۴.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ " يَنْحَدِرُ عَنِّي السَّيْلُ وَ لَا يَرْقَى إِلَيَ الطَّيْرُ "؛ نهج البلاغه: خطبه ۳.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۰.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۱.
- ↑ المراجعات، مراجعه ۴۹، ص:۲۹۷.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۱.
- ↑ زندگانی امیرالمؤمنین (ع)، ص:۵.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۱.
- ↑ الغدیر (تقریظ عبد الفتاح عبدالمقصود)، ج۶، ص ح.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۱.
- ↑ ر.ک: مقاله کلمات بزرگان و نویسندگان درباره علی (ع)، امام علی (ع) از نگاه دانشوران، ج۱، ص:۲۲۴ - ۲۰۷. این مقاله برگرفته از حسّاسترین فراز تاریخ یا داستان غدیر که ترجمه و نگارش جمعی از دبیران است.
- ↑ در آستان امامان معصوم؛ ج۲، ص:۱۳۱.