ربیعة بن حارث بن عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل‌ وابسته}}))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =  [[ربیعة بن حارث بن عبدالمطلب در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[ربیعة بن حارث بن عبدالمطلب در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۸

مقدمه

ربیعه فرزند حارث بن عبدالمطلب مکنی به ابوأروی، پسر عموی رسول خداست که از عمویش عباس چند سالی بزرگ‌تر بود[۱].

او با عباس و نوفل بن حارث به مدینه هجرت کرد و در فتح مکه و طائف شرکت نمود و در جنگ حنین در میدان نبرد ثابت قدم ماند[۲].

وی در زمره شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) قرار داشت، و قصیده زیر نشان از ایمانی عمیق به مولا و مقتدایش علی(ع) و نیز سبقت او در اسلام است:نمی پنداشتم که امر خلافت از دست بنی هاشم و سپس از دست ابوالحسن بیرون رود. آیا ابوالحسن علی(ع) نخستین کسی نبود که به سوی قبله آنان نماز گزارد و آیا آشناترین مردم به آیات و سنت‌های رسول خدا(ص) نبود؟[۳]

و خواند تا آنجا که: چه چیزی شما را از بیعت با علی بازداشت تا از آن آگاه شویم، بدانید که بیعت با شما پایه و اساس فتنه‌ها است[۴].

اگر چه عمر او کوتاه بود و به سال ۲۳ هجری در زمان خلافت عمر بن خطاب درگذشت و زمان خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) را درک نکرد تا آن حضرت را در مشکلات و جنگ‌ها یاری نماید، اما در زمان حیاتش همواره مدافع حقانیت حضرت علی(ع) در امر خلافت بود تا از دنیا رفت، روحش شاد باد[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. در تهذیب التهذیب، ج۳، ص۷۹ می‌نویسد: «دو سال».
  2. اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۶؛ ر.ک: معرفة الصحابه، ج۲، ص۲۸۷ و تهذیب التهذیب، ج۳، ص۷۹.
  3. ما کنت أحسب أن الأمر منتقل عن هاشم ثم منها عن أبی حسن ألیس أول من صلی لقبلتهم وأعلم الناس بالآیات و و السنن
  4. ماذا الذی ردکم عنه فنعلمه‌ها إن بیعتکم من أول الفتن
  5. الفصول المختاره، ص۲۱۶.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۲۵-۵۲۶.