سیصد و سیزده

مقدمه

در روایات فراوانی گفته شده است: "شمار یاران خاص حضرت مهدی (ع)‏ ۳۱۳ تن است"^[۱]. این عدد نیز مانند بسیاری از اعداد دیگر، دارای رمز و رازهایی است که بر ما پنهان و پوشیده است. با توجه به روایاتی که این عدد در آن‏ها به کار رفته است، می‌‏توان به موارد ذیل اشاره کرد:

یاران حضرت طالوت؛ امام باقر (ع) ذیل آیه شریفه‏ ﴿إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي﴾^[۲] فرمود: همه کسانی که آزمایش شدند تخلف کردند و تنها موفقین از این آزمایش ۳۱۳ تن بودند^[۳].
پیامبران مرسل؛ امام جواد (ع) در نوشته‏‌ای به عبد العظیم حسنی مرقوم فرمود: خداوند سبحانه و تعالی، ۱۲۴ هزار پیامبر فرستاد که پیامبران مرسل از ایشان، ۳۱۳ تن بودند^[۴].
یاران پیامبر (ص) در جنگ بدر؛ نظر مشهور آن است که یاران پیامبر (ص) در جنگ بدر، ۳۱۳ تن بوده‌‏اند^[۵].
یاران خاص مهدی (ع) هنگام ظهور. در این ‏باره روایات فراوانی وجود دارد که برخی از این قرار است: امام باقر (ع) فرمود: یاران قائم ۳۱۳ تن هستند که برخی از فرزندان عجم (غیر عرب) هستند. روز روشن سوار بر ابر آورده می‏‌شوند و برخی از آنها در حالی که در بستر خود خوابیده‏‌اند، از آنجا برده می‏‌شوند و در مکه بدون وعده قبلی به محضر آن حضرت می‌‏رسند^[۶]. امام صادق (ع) در توصیف این افراد فرموده است: گویا به قائم می‌‏نگرم که بر منبر کوفه است و اصحابش که ۳۱۳ تن و به شمار اصحاب جنگ بدر هستند، اطراف او هستند. آنان، پرچمداران و حاکمان خداوند بر خلقش در زمین هستند^[۷].^[۸]

پرسش مستقیم

آیا یاران امام مهدی فقط ۳۱۳ نفرند؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۵۴؛ سیوطی، عقد الدرر، ص ۵۹
↑ خداوند شما را به (آب) جویباری می‌آزماید، هر که از آن بنوشد از من نیست و هر که نخورد با من است؛ سوره بقره، آیه ۲۴۹.
↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۱۶، ح ۴۹۸.
↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۴۰۵.
↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۳، ۳۰۶، ۳۰۷، ۳۰۹، ۳۲۳ و ۳۳۴.
↑ نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۵.
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، باب ۵۸، ح ۱۶.
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۶۵ ـ ۲۶۶؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۷۷.

[1] حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۵۴؛ سیوطی، عقد الدرر، ص ۵۹

[2] خداوند شما را به (آب) جویباری می‌آزماید، هر که از آن بنوشد از من نیست و هر که نخورد با من است؛ سوره بقره، آیه ۲۴۹.

[3] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۱۶، ح ۴۹۸.

[4] محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۴۰۵.

[5] محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۳، ۳۰۶، ۳۰۷، ۳۰۹، ۳۲۳ و ۳۳۴.

[6] نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۵.

[7] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، باب ۵۸، ح ۱۶.

[8] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۶۵ ـ ۲۶۶؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۷۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]