احمد بن عامر طائی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی از نسل «عامر بن حسان بن شریح» است که «حسان» در صفین، و «عامر» در کربلا به شهادت رسیدند. در سال ۱۵۷ه‍ به دنیا آمد.[۱] از اصحاب امام رضا(ع)بود[۲] که در سال ۱۹۴ه‍ آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.[۳] فرزندش «عبدالله» گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود.[۴] از وی پسرش عبدالله[۵] و ابراهیم بن هاشم روایت کرده‌اند.[۶]

مامقانی به نقل از شیخ صدوق می‌‌نویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ه‍ از پدرش «ابوجعد» حدیث شنیده است.[۷] از گفتار صدوق برداشت می‌‌شود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.[۸] اثر وی نوشته‌ای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»(ع)، «صحیفة الرضا»(ع)، «مسند الرضا»(ع) و «الرضویات» شهرت دارد[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
  2. رجال الطوسی، ص۳۶۷.
  3. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
  4. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
  5. رجال الطوسی، ص۳۶۷.
  6. عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۴۸.
  7. تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.
  8. مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.
  9. الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.
  10. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.