حدیث سفینه نوح در کلام اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۵۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث حدیث سفینه نوح است. "حدیث سفینه نوح" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث سفینه نوح (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

سفینه نوح و اهل بیت(ع)

  • حدیث سفینۀ نوح حدیث مشهوری از پیامبر(ص) است که نقش خاندانش را در هدایت مردم مانند کشتی حضرت نوح (ع) بیان می‌فرماید[۱]. پیامبر خدا(ص) به روزها و روزگاری می‌اندیشد که مشعل فروزان حیاتش خاموش می‌شود، اما امت باید راه را ادامۀ دهند. در سخنی که به "حدیث سفینه" معروف است، می‌‌فرماید: «مَثَلُ أَهلِ بَیتِی فیکم مَثلُ سَفِینَةِ نُوحٍ»؛ مَن رَکبَها نَجَا، وَمَن تَخَلفَ عَنها هَلَک؛ مَثَل اهل بیتم در میان شما، همچون کشتی نوح است هر کس به آن در آید، نجات یابد و هر کس از آن بازماند، هلاک گردد»[۲]. پس امت باید هشیار و بیدار باشد که تنها راه نجات، در آمدن به "سفینه" اهل بیت(ع) است و چنگ زدن به آموزه‌های آنان[۳].

سفینه نوح عامل نجات در هر زمانی

نشان دادن راه صحیح توسط حدیث

«چه غم، دیوار امّت را که باشد چون تو پشتیبان چه بیم از موج بحر آن را که باشد نوح، کشتیبان»

سند حدیث سفینه

این حدیث را همه علمای اسلام پذیرفته‌اند و محدثین ثقه با اسناد و طرق معتبر آن را روایت کرده‌اند[۱۱]. شیعیان این حدیث را کنار احادیث غدیر، ثقلین، منزلت و مانند آن جای می‌دهند و از اخبار متواتر و قطعی می‌شمارند. بنابر اعتقاد شیعه، حدیث سفینه، گواهی می‌دهد پیامبر(ص) جانشینان خود را معرفی و تعیین کرده است[۱۲]. پیامبر(ص) در این حدیث از شمار امامان(ع) سخن نگفته است؛ ولی در احادیثی دیگر، شمار آنان را دوازده نفر دانسته است[۱۳].


منابع

جستارهای وابسته

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
  2. اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۷؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، امالی طوسی، احتجاج طبرسی.
  3. ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۱۰۹.
  4. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
  5. سورۀ هود، آیات ۴۸ـ ۳۲.
  6. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۴.
  7. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
  8. نفحات الازهار (خلاصۀ عبقات)، ج ۴، ص؟؟؛ احقاق الحق، ج ۸، ص ۲۶۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۲۳، ص ۱۲۰؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۷.
  9. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۴.
  10. «الْفُلْکِ الْجارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَها وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَکَها»؛ ر.ک: اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۸.
  11. اعیان الشیعة، ج۱، ص ۳۷۰ ـ ۳۷۱؛ دائرة المعارف تشیع‌، ج۶، ص۱۷۴.
  12. ر.ک: شیعه در اسلام، ص۱۷۶.
  13. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.