نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Heydari(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۳۶ توسط Heydari(بحث | مشارکتها)
آثار اقتصادی انتظار امام مهدی چیست؟ یکی از سؤالهای مصداقی پرسشی تحت عنوان «فواید و آثار انتظار چیست؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ جامع اجمالی
* پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخها ودیدگاههای متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر و متن سخنان آنان در ذیل دیده میشود:
تعدیل عادلانۀ ثروت و برداشته شدن فواصل طبقاتی: جامعۀ منتظر نباید چنین باشد که عدهای در منتهای فقر و بدبختی و جهل و مرض و استثمار باشند و عدهای در اوج رفاه و تنعمی که حاصل از استثمار است[۵] و نباید چنین باشد که میلیاردر و خاکنشین داشته باشیم، یکی در کاخ زندگی کند و دیگری در زاغهای. امکان کسب و تجارت، برای همگان یکسان باشد[۶]. همچنین انتظار این است، به خاطر جنبههای اقتصادی و به منظور چپاول حاصل درآمد ضعفا، اغنیاء قادر نشوند دست به کار شوند و نتوانند دسترنجهای فقیران را برای کاخسازی، بساط و عیش و نوش گستردن به کار برند. محرومیت و فقر سهم عدهای و لذت و تنعم سهم عدهای دیگر نباشد[۷].
جلوگیری از حملۀ تجاوزکارانه برای منافع اقتصادی: انتظار این است، کشورهای قوی برای تصرف بازار فروش و برای فروش کالاهای خود، دست به حملۀ تجاوزکارانه نزنند و ملتها را مجبور به خرید و فروش نکنند. وضع چنان نباشد که کشوری را مصرف کنندۀ صرف و در نتیجه برای همیشه برده نمایند[۸].
پاسخها و دیدگاههای متفرقه
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«امیدها و انتظارها متوجه تعدیل عادلانه ثروت باشد. آن چنان نباشد که عدهای در منتهای فقر و بدبختی و جهل و مرض و استثمار باشند و عدهای در اوج رفاه و تنعمی که حاصل از استثمار است. انتظار این است که فواصل طبقاتی از میان برداشته شوند و وضع آنچنان نباشد که میلیاردر وخاکنشین داشته باشیم. یکی درکاخ زندگی کند و دیگری درزاغهای. امکان کسب وتجارت، برای همگان یکسان باشد. تحرک اجتماعی، انتقال از نقشی به نقش دیگر امکانپذیر باشد. انتظار این است که بخاطر جنبههای اقتصادی و به منظور چپاول حاصل درآمد ضعفا اغنیاء قادر نشوند دست به کار شوند و نتوانند دسترنجهای فقیران را برای کاخسازی، بساط و عیش و نوش گستردن به کار برند. محرومیت و فقر سهم عدهای و لذت و تنعم سهم عدهای دیگر نباشد. انتظار این است که کشورهای قوی برای تصرف بازار فروش، برای آب کردن کالاهای بنجل خود، برای فروش اسلحههای سرد و گرم دست به حمله تجاوزکارانه نزنند، ملتها را مجبور به خرید و فروش نکنند. وضع چنان نباشد که کشوری را مصرف کننده صرف و در نتیجه برای همیشه برده نمایند»[۱۲].